امام حسین وعاشورا از دیدگاه اهل سنت - 98
امـام حـسـيـن (ص ) در مـيـان مـيدان همچنان مبارز مى طلبيد و هر كس به مصاف حضرتش پا مى نهاد,كشته مى شد و به اين ترتيب شمار زيادى از شجاعان لشكر را در يك نبرد نابرابر به خاك و خـون كـشـيدلشكر كه از وجود مردى هماورد او خالى بود, ناجوانمردانه دور زد و به سمت خيام اباعبداللّه (ع ) حمله آورد. حـضـرت فـريـاد بـرآورد: واى بـر شـمـا اى پـيـروان آل ابى سفيان ! اگر دين نداريد و از قيامت نـمى ترسيد,لااقل در اين دنيا آزاده باشيد, اگر چنانكه مى گوييد عرب هستيد چون گذشتگان خود باشيد.
شمر فرياد زد: منظورت چيست ؟
فـرمـود: مـى گـويم من با شما مى جنگم و شما با من زنان گناهى ندارند تا من زنده ام , نگذاريد اين سركشان نادان مزاحم حرمم شوند. شـمـر گـفـت : اين خواسته بر حقى است , به اصحابش فرمان داد: دست از حرمش بداريد و روى به خودش آريد, به جان خودم سوگند كه او هماورد كريمى است ((126)) .
منبع : امام حسین وعاشورا از دیدگاه اهل سنت
نویسنده : گروه معارف - مركز پژوهشهاى اسلامى صدا و سيما
