باغ مبين
مرحوم علامه امينى اعتلاى اسلام، ايمان آورندگان به دين حنيف را به وحدت و تمسك به حبل الله المتين «فرا مى خواند» و كتاب خودش را با دو حديث شريف، از پيامبر صلى الله عليه و اله عظيم الشان اسلام، (كه متفق عليه بين شيعه و سنى است) شروع مى كند.
حديث اول «عنوان، صحيفة المؤمن، حب على بن ابى طالب»(1)
(سرآغاز نامه عمل مؤمن، دوست داشتن حضرت على ابن ابى طالب عليه السلام است).
حديث دوم «من سره ان يحيى حياتى و يموت مماتى و يسكن الجنة عدن غرسها ربى، فليوال عليا من بعدى، و ليوال وليه، وليقتد بالائمة من بعدى فانهم عترتى، خلقوا من طينتى رزقوا فهما و علما، و ويل المكذبين بفضلهم من امتى، القاطعين فيهم صلتى، لاانالهم شفاعتى»(2)
(هر كس خشنود گردد به اينكه زندگانى او با زندگانى من هماهنگ باشد، مرگ وى همانند مرگ من باشد و در بهشت آراسته و جاودانى كه نهال آن را مولاى من بدست خود نشانده مسكن گزيند بايد على عليه السلام را دوست بدارد، پس از من پيروى كند و به امامان بعد از من اقتدا نمايد، زيرا ايشان عترت من هستند و از سرشت من خلق شده اند و از زلال فهم و علم كاملا بهرهمند هستند.
واى بر گروهى كه فضائل آنها را انكار كند و رشته ميان من و ايشان را قطع نمايد خداوند شفاعت مرا شامل حال آنان نفرمايد.)
پى نوشت ها:
(1)نقل مى كند از: تاريخ حافظ خطيب بغدادى ج 4 صفحه 410
(2)نقل مى كند از: حلية الاولياء ج 1/80
