افترائات ابن عبد ربه بر شيعه

افترائات ابن عبد ربه بر شيعه
ياوه سرائى ‏هاى ابن عبد ربه در «العقد الفريد» :
خواننده در اولين مرحله بر خود با اين كتاب خيال مى‏ كند كه يك كتاب ادبى است نه مذهبى، و در آن يك نوع پاكى خاصى مشاهده مى ‏كند، ولى همين كه گذرش به مباحث مذهبى افتاد نويسنده را يك پرافترا و دروغ پرداز و جفاكار مى ‏بيند.
براى نمونه در جلد اول كتابش در صفحه 226 و 268 مى ‏نويسد:
الف) رافضيان (شيعه) يهود اين امت هستند، اسلام را دشمن مى‏ دارند همان گونه كه يهود مسيحيان را.
ب) يهوديان براى زنان، عده طلاق قائل نمى ‏باشند رافضيان هم قائل به عده طلاق نمى ‏باشند.
ج) رافضيان خون مسلمانان را حلال مى ‏دانند مثل يهوديان كه خون مسلمين را حلال مى‏ دانند.
د) يهوديان تورات را تحريف كرده ‏اند رافضيان قرآن را.
ه) شيعيان مى ‏گويند جبرئيل اشتباه كرد وحى را بر محمد صلى الله عليه و آله و سلم آورد بايد وحى را بر على بن ابى طالب مى ‏آورد.
ی) يهوديان گوشت ‏شتر نمى ‏خورند همچنين رافضيان.
جواب: مثل اينكه اين مردك در خيالات واهى خود، مى ‏پندارد از ملتى حرف مى ‏زند و افتراء مى ‏بندد كه منقرض شده و اثرى از آنها در روزگار به جاى نمانده است، و هيچ كس نمى ‏باشدكه از حيثيت آنان دفاع كند، او فكر نمى ‏كرد آينده روشنگر گذشته است كسانى را بر مى ‏انگيزد تا از او سئوال كند چگونه ممكن است‏ شيعيان دشمن جبرئيل باشند، در حالى كه خدا در كتابش دشمن جبرئيل ... را كافر خوانده است.
به اين نويسنده بايد گفت اين تو و اين كتب شيعه اين قرآنى كه دست‏ شيعه است، آيا يكى از افتراهائى كه گفتى مى ‏توان در كتب شيعه پيدا كرد، اين افتراهاى باطل را چگونه مى ‏توان به شيعه نسبت داد در حالى كه تمام احكامش نشات گرفته از اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و اله و سلم است.
آيا اين سخنان را به هيچ آدم معتوه و نابخرد يا انسان وحشى مى ‏توان نسبت داد تا چه رسد به شيعه.
اين بود پاره‏اى از ياوه ‏هاى ابن عبد ربه در عقد الفريد.

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن