شيخ محمّد بن محمّد بن نعمان بغدادى ملقّب به مفيد، متوفّاى سال 413 هجرى اين گونه روايت مى كند:
محمّد بن عمر جعابى، از احمد بن محمّد بن سعيد نقل مى كند كه على بن حسن تيمى مى گويد: در كتاب پدرم يافتم كه محمّد بن مسلم اشجعى از محمّد بن نوفل بن عائذ صيرفى اين گونه نقل كرده است:
روزى ابوحنيفه به نزد ما آمد و درباره امير مؤمنان على عليه السلام به گفت و گو نشستيم.
ابوحنيفه گفت: من به هم كيشان خود گفته ام كه در برابر شيعيان، به حديث غدير خم اعتراف نكنيد؛ زيرا در صورت اعتراف، منطق آن ها بر شما غلبه مى يابد.
در اين هنگام رنگ چهره هيثم بن حبيب صيرفى تغيير يافت و به ابوحنيفه گفت: چرا به حديث غدير اعتراف نمى كنيد؟ اى نعمان! مگر از حديث غدير اطّلاع ندارى؟
ابوحنيفه گفت: من از آن اطّلاع دارم و حقيقتاً آن را روايت كرده ام.
هيثم گفت: پس چرا به آن اعتراف نمى كنى و حال آن كه حبيب بن ابى ثابت از ابوطفيل از زيد بن ارقم نقل مى كند كه على عليه السلام در «رحبه»، حاضرانِ روز غدير را در مورد صحّت حديث غدير، سوگند داده است؟
ابوحنيفه گفت: مگر نمى بينيد كه مردم به حدّى در اين زمينه اختلاف كرده اند كه على به ناچار در «رحبه» مردم را در اين باره سوگند داده است؟
هيثم گفت: پس ما على عليه السلام را تكذيب و سخن او را ردّ مى كنيم!!
ابوحنيفه گفت: ما على را تكذيب و سخن او را ردّ نمى كنيم، اما چنان كه مى دانيد گروهى از مردم در مورد على، غلو مى كنند.
هيثم گفت: سخن را رسول خدا صلى اللّه عليه وآله فرموده و يك خطبه در مورد آن ايراد نموده و ما از بازگويى آن مى هراسيم... .1
1 . الأمالى، شيخ مفيد: 27، إثبات الهداة: 2 / 145.
