آخرين روايت را در اين زمينه از شيخ ابوجعفر طوسى رحمه اللّه نقل مى كنيم. وى مى گويد:
مفيد، از على بن احمد قلانسى، از عبداللّه بن محمّد، از عبدالرحمان بن صالح، از موسى بن عمران، از ابواسحاق سبيعى، از زيد بن ارقم نقل مى كند. زيد مى گويد: از رسول خدا صلى اللّه عليه وآله شنيدم كه در غدير خم مى فرمود:
صدقه براى من و اهل بيتم، حلال نيست. خدا لعنت كند هر كسى كه خود را به غير پدرش، وابندند. خدا لعنت كند كسى را كه سرپرستى غير واليان امر را بپذيرد. فرزند از آنِ صاحب بستر است و زناكار بايد سنگسار شود و براى وارث بيش از آن چه وصيت شده است؛ سهمى نيست.
آگاه باشيد كه شما سخنانم را شنيديد و مرا ديديد. هان! هر كس به عمد بر من دروغ بندد در واقع جايگاه خود را در دوزخ، مستحكم كرده است.
حضرتش در ادامه افزود:
ألا وإنّي فرط لكم على الحوض ومكاثر بكم الأمم يوم القيامة، فلا تسوّدوا وجهي. ألا لأستنقذنّ رجالا من النار وليستنقذنّ من يدي أقوام. إنّ اللّه مولاي وأنا مولى كلّ مؤمن ومؤمنة، ألا فمن كنت مولاه فهذا علي مولاه؛1
آگاه باشيد كه من پيشاپيش شما بر حوض وارد مى شوم و در روز قيامت به دليل فراوانى شما، بر امّت هاى ديگر به خود مى بالم؛ پس مرا رو سياه نكنيد.
هان كه من افرادى را از آتش دوزخ مى رهانم و اقوامى چند به واسطه من نجات مى يابند. خداوند مولاى من و مولاى همه مردان و زنان مؤمن است. آگاه باشيد! هر كه من مولاى او هستم، اين على مولاى اوست.
1 . الأمالى، شيخ طوسى: 227 و به نقل از آن، بحار الأنوار: 37 / 123.
