بى ترديد سند ذكر شده صحيح است.
ابوحاتم رازى كه نيازى به معرفى وى نيست.
عثمان بن خرزاد: همان عثمان بن عبدالله بن محمّد بن خرزاد بصرى، ابوعمرو است. او حافظ حديث بود كه در انطاكيه اقامت گزيد و به سال 281 وفات يافت.
او از رجال مورد اعتماد نسائى است. ابن ابى حاتم مى گويد: او در نگارش حديث در برخى از شهرهاى شام هم نشين و دوست پدرم بوده است. او صدوق بود. من دوران زندگى وى را درك كرده ام. اما از او روايت نشنيده ام.
حاكم نيشابورى مى گويد: او ثقه و امين بود. مسلمه نيز مى گويد: او حافظ و ثقه بود... .
ابن حجر و ديگران نيز اين عبارات را بيان كرده اند; اما حتى از يك نفر نيز خدشه اى درباره وى نقل نشده است.1
اسماعيل بن زكريا، همان خلفانى اسدى است كه به سال 174 وفات يافت. او يكى از رجال معتبر صحاح شش گانه است.2
درباره رجال ديگر اين حديث، در ادامه سخن خواهيم گفت.
1 . تهذيب التهذيب: 7 / 120.
2 . تهذيب الكمال: 3 / 92.
