در مقابل دستور خالی از ابهام رسول مکرّم صلّی‌الله‌علیه‌وآله مبنی بر آوردن کتاب برای مکتوب کردن مستمسک قطعی هدایت (1/).
در مقابل صراحت این نصوص،
آیا جایی برای اجتهاد باقی است؟
آیا این حق برای کسی باقی است که رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله را به زدن سخنی بی ارزش که بایست آن را واگذارد، متّهم‌نماید؟!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــپی نوشت ها
1ـ هنگامی که رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله در بستر احتضار بود به اصحاب خود فرمود: «کتابی به من دهید تا برای شما نوشته‌ای بنویسم تا پس از من گمراه‌نشوید!» عمر گفت: « بیماری بر نبی غلبه‌کرده(یا به نقلی: این مرد هذیان‌می‌گوید!) کتاب خدا نزد ماست، ما را کفایت‌می‌کند!»
صحیح البخاری ، ج 1، ص 36-37-کتاب العلم
حدثنا یحیى بن سلیمان قال حدثنی ابن وهب قال أخبرنی یونس عن ابن شهاب عن عبید الله بن عبد الله عن ابن عباس قال : لما اشتد بالنبی صلى الله علیه وسلم وجعه قال : ائتونی بکتاب أکتب لکم کتاباً لا تضلوا بعده
قال عمر : إن النبی صلى الله علیه وسلم غلبه الوجع وعندنا کتاب الله حسبنا....
1ـ صحیح البخاری ، ج 1، ص 36-37-کتاب العلم؛ ج 3 ، ص 1155، باب إخراج الیهود من جزیرةالعرب ؛ ج 5 ،ص 137؛ ج 7، ص 9 ؛ ج8، ص 160 / صحیح مسلم ، ج 5، ص 75/ مسند احمد - الإمام احمد بن حنبل - ج 1 - ص 324 – 325/ الطبقات الکبرى - محمد بن سعد - ج 2 - ص 244- ذکر الکتاب الذی اراد رسول الله ان یکتبه لامته فی مرضه الذی مات فیه/ إمتاع الأسماع - المقریزی - ج 2 - ص 132- خبر کتاب رسول الله عند موته/ - ج 14 - ص 446- ذکر اراده الرسول ان یکتب کتابا لاصحابه و قد اشتد به الوجع
