(همه ادّعای وصل لیلی را دارند .... ولی لیلی ادّعای ایشان را تأییدنمی‌کند)
اذا اشتبکت دموع فی خدود ........ تبین من بکی ممن تباکی
(وقتی اشک‌ها بر روی گونه‌ها سرازیرشود ... کسی که گریه‌کرد از کسی که خود را به گریه‌زد جدامی‌شود)
مسلّم است که فرد داغ‌دار را با مصیبت‌اش رهانمی‌کنند. علی‌الخصوص دوست‌داران ایشان چنین نمی‌کنند.
پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله خدا از دنیا رحلت‌کرده و نزدیکان‌اش در سوگ او می‌سوزند.
آیا این از دوستی و مودّت است که اهل‌بیت پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله و اقربای او را در آن شرایط با آن مصیبت عظما تنهاگذارده، و هر یاری و امدادی را فروگذارکنند و به سوی سقیفه بشتابند1؟!
23/قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَمَن یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ شوری
... بگو: «من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواستنمىکنم جز دوستداشتن نزدیکانم ( اهل بیتم); و هر کس کار نیکى انجام‌دهد ، بر نیکىاش مىافزاییم; چرا که خداوند آمرزنده و سپاس‌گزار است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1ـ تاریخ طبری،ج 2، ص
