در مصباح الشريعه آمده است :العبودية جوهرة كنهها الربوبية(563) ؛((بندگى و پيمودن قرب به خدا گوهرى است كه نتيجه آن خداوندگارى و كسب قدرت و توانايى بيشتر است .))
قرب الهى آثار فراوانى دارد كه به برخى از آنها اشاره مى كنيم :
1- تسلط بر نفس
خداوند متعال مى فرمايد:ان الصلواة تنهى عن الفحشاء و المنكر(564) ؛((نماز انسان را از منكرات و بدى ها باز مى دارد.))
2- بينش خاص
از مزاياى قرب الهى اين است كه انسان در سايه صفا و روشنى دل ، بينش خاصى پيدا مى كند كه با آن حق و باطل را به روشنى تشخيص مى دهد و هرگز گمراه نمى شود.
قرآن مى فرمايد:يا ايها الذين آمنوا ان تتقوا الله يجعل لكم فرقانا(565) ؛((اى كسانى كه ايمان آورديد ، اگر پرهيزكار باشيد خدا به شما نيرويى مى بخشد كه با آن ، حق و باطل را به خوبى تشخيص مى دهيد.
3- نفى خواطر
پويندگان راه عبوديت به واسطه تكامل و قدرتى كه در سايه بندگى مى يابند ، بر تمام انديشه هاى پراكنده خود مسلط مى شوند و در حال عبادت آن چنان تمركز فكرى و حضور قلب دارند كه از غير خدا غافل مى شوند و غرق جمال و كمال خدا مى گردند.
ابو على سينا مى گويد:((عبادت نوعى ورزش براى قواى فكرى است كه بر اثر تكرار و عادت به حضور در محضر خدا ، فكر را از توجه به مسائل مربوط به طبيعت و ماده به سوى تصورات ملكوتى مى كشاند. قواى فكرى تسليم باطن و فطرت خدا جوى انسان مى گردد و مطيع او مى شوند)). (566)
4- خلع نفس
در جهان طبيعت ، روح و بدن نياز شديدى به يكديگر دارند. ولى گاهى روح ، بر اثر كمال و قدرتى كه از جانب قرب الهى پيدا مى كند از استخدام بدن بى نياز مى شود و مى تواند خود را از بدن خلع نمايد.
5- تصرف در جهان طبيعت
در پرتو عبادت و قرب الهى ، نه تنها حوزه بدن تحت فرمان انسان قرار مى گيرد ، بلكه جهان طبيعت مطيع انسان مى گردد و به اذن پروردگار در پرتو نيرو و قدرتى كه از تقرب به خدا كسب نموده است در طبيعت تصرف مى كند و مبدا يك سلسله معجزه ها و كرامات مى شود ، و در حقيقت داراى قدرت بر تصرف و تسلط بر تكوين مى شود.
563- مصباح الشريعه ، ح 1.
564- سوره عنكبوت ، آيه 45.
565- سوره انفال ، آيه 29.
566- اشارات ، ج 3 ، ص 370.
منبع :موعود شناسی وپاسخ به شبهات
نویسنده: علی اصغر رضوانی
انتشارات مسجد مقدس جمکران
