در علم كلام به اثبات رسيده كه خداوند قادر بر هر امرى است همان گونه كه عالم به هر چيزى است . هر امرى كه قابليت تعلق قدرت الهى را داشته باشد و محال ذاتى و وقوعى نباشد ، گر چه بر خلاف عادت عمومى است . لذا محال نيست كه خداوند به جهت مصالحى عمر شخصى را طولانى كرده و از آفات مرگ او را نگه دارد. طبيعت آتش ، سوزاندن است ولى خداوند براى حضرت ابراهيم چگونه سرد و سلامت گردانيد. و اين همان اعجازى است كه در علم كلام به آن اشاره شده است . علامه طباطبايى مى فرمايد:((كسى كه روايات وارد شده از رسول اعظم و امامان اهل بيت عليه السلام در خصوص امام غايب را مطالعه كرده باشد به اين نتيجه مى رسد كه نوع حيات آن حضرت با معجزه و خرق عادت است و طبيعى است كه خرق عادت امرى محال نيست . و نمى توان خرق عادت را از طريق علم به طور مطلق نفى كرد. عوامل و اسبابى كه در عالم تاءثير گذارند هرگز منحصر در حدود ديد ما و شناخت ظاهرى ما نيست . ما نمى توانيم عوامل ديگر را از ماوراء طبيعت نفى كنيم ... لذا ممكن است كه عواملى در فرد يا افرادى از بشر وجود داشته باشد كه بتواند انسان را بهره مند از عمر طولانى كند به حدى كه گاه به هزار يا هزاران سال برسد. بنابراين علم طب هرگز از كشف راز طول عمر انسان مطلع نشده است)). (1054)
شهيد صدر رحمة الله عليه مى گويد:((... ما فرض مى كنيم كه عمر طولانى از حيث علمى ممكن نيست ... نتيجه چيست ؟ مقصود شما اين است كه بگوييد طولانى شدن عمر انسان تا چند قرن بر خلاف قوانين طبيعى است كه علم با وسايل تجربى و پيشرفته به اثبات رسانده است . تازه به اين نتيجه مى رسيم كه اين حالت معجزه بوده كه قانون طبيعى را در حالتى معين به جهاتى خاص معطل گذاشته و خرق كرده است ... .
اين معجزه براى كسى كه از نصوصات قرآن و سنت استمداد جسته و استفاده مى كند ، چيز تازه يا غريبى نيست ، و نيز عجيب تر از نقض قانون انتقال حرارت از جسم پر حرارت به جسم كم حرارت نيست ، كه در مورد حضرت ابراهيم عليه السلام نقض شده است تا جان او محفوظ بماند خداوند متعال مى فرمايد:قلنا يا نار كونى بردا و سلاما على ابراهيم. (1055)
آن گاه نمونه هايى از معجزات و خوارق عادات به جهت مصالحى اهم را مثال مى زند كه اگر از مساءله طول عمر در حد اعجاز مهم تر نباشد در اهميت كمتر نيست ...)). (1056)
لذا خداوند متعال درباره حضرت يونس (ذوالنون ) مى فرمايد:فلولا اءنه كان من المسبحين* للبث فى بطنه الى يوم يبعثون(1057) ؛((اگر او از تسبيح گويان نبود به طور حتم در شكم ماهى تا روز قيامت باقى مى ماند.))
پس ممكن است كسى عمر طولانى تا روز قيامت به طريق اعجاز داشته باشد.
1054- شيعه در اسلام ، ص 198.
1055- سوره انبياء ، آيه 69.
1056- بحث حول المهدى عليه السلام ، ص 77 - 80.
1057- سوره صافات ، ص 143 و 144.
منبع : کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات
نویسنده : علی اصغر رضوانی
