پس از شكست مردم بصره ، عايشه را در منزل بزرگِ قبيله ، عبداللّه بن خلف خزاعى ، كه در جنگ جمل كشته شده بود جاى دادند.
عبداللّه در زمان خليفه دوّم كاتب ديوان بصره بود،
زن او صفيّه ، دختر حارث بن طلحه بود.
حضرت اميرالمؤ منين على عليه السلام پس از ورود به بصره دو ركعت نماز در مسجد جامع بصره خواند و سپس به سوى خانه عبداللّه ، جايگاه عايشه رفت .
وقتى امام على عليه السلام وارد خانه مى شد، صفيّه زن عبداللّه با گريه و زارى به حضرت اميرالمؤ منين على عليه السلام اهانت ها كرد.
امّا امام على عليه السلام چيزى نفرمود، و به اطاق عايشه رفته ، اهانت هاى صفيّه را به عايشه گوشزد فرمود،
و آنگاه كه از خانه خارج مى شد، باز صفيّه به حضرت اهانت كرد، بگونه اى كه ياران حضرت اميرالمؤ منين على عليه السلام تحمّل خود را از دست دادند، و آن زن را تهديد كردند، كه امام على عليه السلام فرمود :
(هرگز تعرّض به زنان خيرى براى ما نخواهد داشت .)(79)
________________________________________
79- تارخ طبرى ج 3 ص 543، و مستدرك الوسائل ج 2 ص 251
