1- امام جعفر صادق (ع) فرمود: كسى كه نصيحتكنندهاى از باطن، و بازدارندهاى از درون، و همنشين راهنما نداشته باشد دشمن را بر خود چيره كرده است.
2- امام هادى از پدرانش نقل كرده است كه حضرت على (ع) فرمود: كسى كه به رأى و فكر خود اكتفا كند خود را به خطر افكنده است.
3- امام صادق (ع) فرمود: در كار خود با كسانى مشورت كن كه از پروردگارشان مىترسند.
4- امام صادق (ع) نقل كرده است كه حضرت على (ع) فرمود: در كارى كه براى تو پيش مىآيد با كسانى كه از خدا مىترسند مشورت كن.
5- سليمان بن خالد گويد: از امام جعفر صادق (ع) شنيدم كه مىفرمود:
با مردم خردمند با تقوا مشورت كن زيرا آنها جز به نيكى راهنمايى نمىكنند، و بپرهيز از مخالفت با آنان زيرا مخالفت با شخص پرهيزگار خردمند باعث تباهى دين و دنياست. 6- امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل فرموده است: مشورت با خردمند اندرزگو باعث پيشرفت و بركت و موفقيّت از جانب خداست، وقتى كه شخص دلسوز عاقل تو را راهنمايى كند از مخالفت با او بپرهيز، زيرا اين مخالفت باعث هلاكت مىشود.
7- امام جعفر صادق (ع) فرمود: چرا وقتى كار مهمّى براى شما پيش مىآيد و خود قادر به حلّ آن نيستيد با افراد خردمند متديّن و پارسا مشورت نمىكنيد؟
سپس امام صادق (ع) فرمود: آگاه باشيد هر كس اين كار را انجام دهد خدا او را خوار نمىگرداند بلكه مقام او را بالا مىبرد و به بهترين كارها و نزديكترين آنها به خداوند هدايتش مىكند.
8- امام صادق (ع) فرمود: مشورت داراى حدودى است كه اگر آن حدود شناخته و رعايت نشود ضررش براى مشورتكننده از نفعش بيشتر است.
آن حدود عبارتند از: كسى كه با او مشورت مىشود: 1- عاقل باشد. 2- آزاده ديندار باشد. 3- دوست مهربان و مانند برادر باشد. 4- اگر از راز تو آگاه شد مثل اين كه خودت به آن آگاهى و آن را مكتوم و پوشيده مىدارد. زيرا تو زمانى از راهنمايى مشاور سود مىبرى كه او عاقل باشد، و وقتى كه وى آزاد مرد متديّن بود نهايت كوشش را براى نصيحت كردن تو به كار مىبرد، وقتى كه دوست مهربان و مانند برادر باشد و او را از راز خويش آگاه كردى راز تو را پوشيده نگاه مىدارد، و آگاهى او مانند اين است كه خودت به آن آگاهى، [ اگر اين شرايط رعايت شود ] مشورت جامع و نصيحت كامل مىگردد.
