حديث شماره 290

((290- موسى بن بكر واسطى گويد: حضرت ابوالحسن (عليه السلام ) به من فرمود: اگر من شيعيانم را بررسى كنم جزمردمانى زبان آور (و اهل حرف ) بيش نيستند، و اگر آزمايششان كنم جز مردمانى از دين برگشته نيستند، و اگر در بوته شان گذارم از هزار نفر يك نفر سالم در نيايد، و اگر غربالشان كنم چيزى جز آنچه مخصوص منند در غربال نمانند، اينها دير زمانى است كه بر بالشها تكيه زده و گفته اند: ما شيعه على هستيم ، در صورتيكه تنها شيعه على آن كسى است كه كردارش گفتارش را تصديق كند (و عملش با حرفش يكى باشد). ))

 

وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الصُّوفِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي مُوسَى بْنُ بَكْرٍ الْوَاسِطِيُّ قَالَ قَالَ لِي أَبُو الْحَسَنِ ع لَوْ مَيَّزْتُ شِيعَتِى لَمْ أَجِدْهُمْ إِلَّا وَاصِفَةً وَ لَوِ امْتَحَنْتُهُمْ لَمَا وَجَدْتُهُمْ إِلَّا مُرْتَدِّينَ وَ لَوْ تَمَحَّصْتُهُمْ لَمَا خَلَصَ مِنَ الْأَلْفِ وَاحِدٌ وَ لَوْ غَرْبَلْتُهُمْ غَرْبَلَةً لَمْ يَبْقَ مِنْهُمْ إِلَّا مَا كَانَ لِى إِنَّهُمْ طَالَ مَا اتَّكَوْا عَلَى الْأَرَائِكِ فَقَالُوا نَحْنُ شِيعَةُ عَلِيٍّ إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ مَنْ صَدَّقَ قَوْلَهُ فِعْلُهُ

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل: