باب شماتت و شادكامى بگرفتارى مؤ من

باب شماتت و شادكامى بگرفتارى مؤ من
بَابُ الشَّمَاتَةِ
1- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابـِنـَا عـَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ إِبـْرَاهـِيـمَ بـْنِ مـُحـَمَّدٍ الْأَشـْعَرِيِّ عَنْ أَبَانِ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ لَا تـُبـْدِي الشَّمـَاتـَةَ لِأَخِيكَ فَيَرْحَمَهُ اللَّهُ وَ يُصَيِّرَهَا بِكَ وَ قَالَ مَنْ شَمِتَ بِمُصِيبَةٍ نَزَلَتْ بِأَخِيهِ لَمْ يَخْرُجْ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يُفْتَتَنَ
اصول كافى جلد 4 صفحه :63 رواية :1
ترجمه :
ابـان بـن عـبـد المـلك از امـام صـادق (عـليـه السـلام ) حـديث كند كه آن حضرت فرمود: در گرفتارى برادر (دينى ) خود اظهار شادى و شماتت مكن تا (در نتيجه ) خداوند باو ترحم كـنـد و آن گـرفـتـارى را بـه سوى تو بگرداند.هر كس به مصيبتى كه ببرادر (دينيش ) رسيده شادكام شود از دنيا نرود تا خودش گرفتار آن شود.

شــرح :
مـجـلسـى (ره ) گـويـد: ايـنكه در اين حديث از اظهار شادى و شماتت نهى شده براى اينكه بسا شادى در دل دشمن بى اختيار بيايد، و تكليف عامه مردم بر خلاف آن حرج (و دشوار) است و با شريعت سهلة منافات دارد.

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن