باب : اعتراف بتقصير

باب : اعتراف بتقصير
بَابُ الِاعْتِرَافِ بِالتَّقْصِيرِ
مـُحـَمَّدُ بـْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ أَبِى خَلَفٍ عَنْ أَبِى الْحَسَنِ مُوسَى ع قَالَ قَالَ لِبَعْضِ وُلْدِهِ يَا بُنَيَّ عَلَيْكَ بِالْجِدِّ لَا تُخْرِجَنَّ نـَفـْسـَكَ مـِنَ حـَدِّ التَّقـْصـِيرِ فِى عِبَادَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ طَاعَتِهِ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُعْبَدُ حَقَّ عِبَادَتِهِ
اصول كافى ج : 3 ص : 116 رواية :1
ترجمه روايت شريفه :
موسى بن جعفر عليه السلام بيكى از فرزندانش فرمود: پسر جانم ؟ همواره كوشش كن ، مـبادا خودرت را در عبادت و طاعت خداى عزوجل بى تقصير دانى ، زيرا خدا چنانكه شايسته است ، پرستش نشود،

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ عَنْ بَعْضِ الْعِرَاقِيِّينَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُثَنَّى الْحَضْرَمِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ زَيْدٍ عَنْ جَابِرٍ قَالَ قَالَ لِى أَبُو جَعْفَرٍ ع يَا جَابِرُ لَا أَخْرَجَكَ اللَّهُ مِنَ النَّقْصِ وَ [ لَا ] التَّقْصِيرِ
اصول كافى ج : 3 ص : 116 رواية :2
ترجمه روايت شريفه :
جابر گويد: امام باقر عليه السلام بمن فرمود: اى جابر! خدا ترا از كاستى و تقصير بيرون نبرد.


شرح :
يـكـى از علماء كوفه گويد: يعنى خدا توفيقت دهد كه هميشه عبادتت را ناقص و خود را مقصر دانى .
عَنْهُ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع يَقُولُ إِنَّ رَجُلًا فِى بَنِى إِسْرَائِيلَ عَبَدَ اللَّهَ أَرْبَعِينَ سَنَةً ثُمَّ قَرَّبَ قُرْبَاناً فَلَمْ يُقْبَلْ مِنْهُ فَقَالَ لِنَفْسِهِ مَا أُتِيتُ إِلَّا مِنْكِ وَ مَا الذَّنْبُ إِلَّا لَكِ قَالَ فَأَوْحَى اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَيْهِ ذَمُّكَ لِنَفْسِكَ أَفْضَلُ مِنْ عِبَادَتِكَ أَرْبَعِينَ سَنَةً
اصول كافى ج : 3 ص : 116 رواية :3
ترجمه روايت شريفه :
حضرت ابوالحسن (ع ) فرمود: مردى در بنى اسرائيل چـهـل سـال عـبادت خدا كرد و سپس قربانى نمود و از او پذيرفته نشد، با خود گفت : اين وضع از خودت پيش آمد و غير از تو گناهكار نيست .
امـام فـرمـود: خداى تبارك و تعالى باو وحى نمود كه نكوهشى كه از خود كردى از عبادت چهل سال بهتر بود.

أَبـُو عـَلِيٍّ الْأَشـْعـَرِيُّ عَنْ عِيسَى بْنِ أَيُّوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ يُونُسَ عـَنْ أَبـِي الْحـَسـَنِ ع قـَالَ قـَالَ أَكـْثـِرْ مـِنْ أَنْ تَقُولَ اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْنِى مِنَ الْمُعَارِينَ وَ لَا تـُخـْرِجـْنِى مِنَ التَّقْصِيرِ قَالَ قُلْتُ أَمَّا الْمُعَارُونَ فَقَدْ عَرَفْتُ أَنَّ الرَّجُلَ يُعَارُ الدِّينَ ثُمَّ يَخْرُجُ مِنْهُ فَمَا مَعْنَى لَا تُخْرِجْنِى مِنَ التَّقْصِيرِ فَقَالَ كُلُّ عَمَلٍ تُرِيدُ بِهِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فـَكـُنْ فـِيـهِ مـُقـَصِّراً عـِنْدَ نَفْسِكَ فَإِنَّ النَّاسَ كُلَّهُمْ فِى أَعْمَالِهِمْ فِيمَا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ اللَّهِ مُقَصِّرُونَ إِلَّا مَنْ عَصَمَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ
اصول كافى ج : 3 ص : 117 رواية :4
ترجمه روايت شريفه :
فـضـل بـن يونس گويد: حضرت ابوالحسن عليه السلام فرمود: بسيار بگو: بار خدايا مرا از عاريه داران ايمان قرار ده واز تقصير بيرون مبر.
عـرضـكردم : معنى عاريه داران را ميدانم كه مردى دين را بطور عاريه ميگيرد و سپس از آن خـارج مـيـشـود (چـون ديـنش ‍ مستقر و ثابت نبوده ، پس از اندكى كافر و بيدين شود) معنى (((مـرا از تـقـصـيـر بـيـرون مـبـر))) چـيـسـت ؟ فـرمـود: هـر عـمـلى كـه بـمـقـصـد خـداى عـزوجـل مـيـكـنـى ، خـود را در آن مـقـصـر شـنـاس ، زيـرا مـردم هـمـگـى در اعـمـال خـويـش مـيـان خـود و خـدا مـقـصـرنـد، جـز آنـكـه را خـداى عـزوجـل نـگـهـدارى كـنـد. (كه انبياء و ائمه باشند، زيرا ايشان در شرايط عبادت باندازه امكان كوتاهى نكنند، اگر چه براى اظهار عجز و نقصان خود را مقصر دانند).

توسط RSS یا ایمیل مطالب جدید را دریافت کنید. ایمیل:

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه کردن