باب هفتاد و نهم در نقل زيارات وارده براى حضرت حسين بن علىّ عليهما السّلام

1- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْكُوفِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ إِسْحَاقَ شَعِرٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا دَخَلْتَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ ]فَقُلِ اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا مَقَامٌ أَكْرَمْتَنِي [كَرَّمْتَنِي ]بِهِ وَ شَرَّفْتَنِي بِهِ اللَّهُمَّ فَأَعْطِنِي فِيهِ رَغْبَتِي عَلَى حَقِيقَةِ إِيمَانِي بِكَ وَ بِرُسُلِكَ سَلَامُ اللَّهِ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ فِيمَا تَرُوحُ وَ تَغْتَدِي بِهِ الرَّائِحَاتُ الطَّاهِرَاتُ الطَّيِّبَاتُ لَكَ وَ عَلَيْكَ وَ سَلَامٌ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُقَرَّبِينَ- وَ سَلَامٌ عَلَى الْمُسَلِّمِينَ لَكَ بِقُلُوبِهِمُ النَّاطِقِينَ لَكَ بِفَضْلِكَ بِأَلْسِنَتِهِمْ- أَشْهَدُ أَنَّكَ صَادِقٌ صِدِّيقٌ صَدَقْتَ فِيمَا دَعَوْتَ إِلَيْهِ وَ صَدَقْتَ فِيمَا أَتَيْتَ بِهِ وَ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ مِنَ الدَّمِ الَّذِي لَا يُدْرَكُ ثَارُهُ [تِرَتُهُ ]مِنَ الْأَرْضِ إِلَّا بِأَوْلِيَائِكَ اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ مَشَاهِدَهُمْ وَ شَهَادَتَهُمْ حَتَّى تُلْحِقَنِي بِهِمْ وَ تَجْعَلَنِي لَهُمْ فَرَطاً وَ تَابِعاً فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ ثُمَّ تَمْشِي قَلِيلًا وَ تُكَبِّرُ بِسَبْعِ تَكْبِيرَاتٍ ثُمَّ تَقُومُ بِحِيَالِ الْقَبْرِ وَ تَقُولُ سُبْحَانَ الَّذِي سَبَّحَ لَهُ الْمُلْكُ وَ الْمَلَكُوتُ وَ قُدِّسَتْ بِأَسْمَائِهِ جَمِيعُ خَلْقِهِ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ رَبِّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ اللَّهُمَّ اكْتُبْنِي فِي وَفْدِكَ- إِلَى خَيْرِ بِقَاعِكَ وَ خَيْرِ خَلْقِكَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الْجِبْتَ وَ الطَّاغُوتَ وَ الْعَنْ أَشْيَاعَهُمْ وَ أَتْبَاعَهُمْ اللَّهُمَّ أَشْهِدْنِي مَشَاهِدَ الْخَيْرِ كُلَّهَا- مَعَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ اللَّهُمَّ تَوَفَّنِي مُسْلِماً وَ اجْعَلْ لِي قَدَماً [قَدَمَ صِدْقٍ ]مَعَ الْبَاقِينَ- الْوَارِثِينَ الَّذِينَ يَرِثُونَ [يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ عِبَادِكَ ]الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيها خالِدُونَ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ ثُمَّ كَبِّرْ خَمْسَ تَكْبِيرَاتٍ ثُمَّ تَمْشِي قَلِيلًا وَ تَقُولُ اللَّهُمَّ إِنِّي بِكَ مُوءْمِنٌ وَ بِوَعْدِكَ مُوقِنٌ اللَّهُمَّ اكْتُبْ لِي إِيمَاناً وَ ثَبِّتْهُ فِي قَلْبِي- اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَا أَقُولُ بِلِسَانِي حَقِيقَتَهُ فِي قَلْبِي وَ شَرِيعَتَهُ فِي عَمَلِي- اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِمَّنْ لَهُ مَعَ الْحُسَيْنِ ع قَدَمُ ثَبَاتٍ وَ أَثْبِتْنِي فِيمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَهُ ثُمَّ كَبِّرْ ثَلَاثَ تَكْبِيرَاتٍ وَ تَرْفَعُ يَدَيْكَ حَتَّى تَضَعَهُمَا عَلَى الْقَبْرِ جَمِيعاً ثُمَّ تَقُولُ أَشْهَدُ أَنَّكَ طُهْرٌ طَاهِرُ مِنْ طُهْرٍ طَاهِرٍ طَهُرْتَ وَ طَهُرَتْ بِكَ الْبِلَادُ وَ طَهُرَتْ أَرْضٌ أَنْتَ بِهَا وَ طَهُرَ حَرَمُكَ أَشْهَدُ أَنَّكَ أَمَرْتَ بِالْقِسْطِ وَ الْعَدْلِ وَ دَعَوْتَ إِلَيْهِمَا وَ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ حَتَّى يَسْتَثِيرَ لَكَ مِنْ جَمِيعِ خَلْقِهِ ثُمَّ ضَعْ خَدَّيْكَ جَمِيعاً عَلَى الْقَبْرِ ثُمَّ تَجْلِسُ وَ تَذْكُرُ اللَّهَ بِمَا شِئْتَ وَ تَوَجَّهْ إِلَى اللَّهِ فِيمَا شِئْتَ أَنْ تَتَوَجَّهَ ثُمَّ تَعُودُ وَ تَضَعُ يَدَيْكَ عِنْدَ رِجْلَيْهِ ثُمَّ تَقُولُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَى رُوحِكَ وَ عَلَى بَدَنِكَ صَدَقْتَ وَ أَنْتَ الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ وَ قَتَلَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ بِالْأَيْدِي وَ الْأَلْسُنِ- ثُمَّ تُقْبِلُ إِلَى عَلِيٍّ ابْنِهِ فَتَقُولُ مَا أَحْبَبْتَ ثُمَّ تَقُومُ قَائِماً فَتَسْتَقْبِلُ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ فَتَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الشُّهَدَاءُ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ أَبْشِرُوا بِمَوْعِدِ اللَّهِ الَّذِي لَا خُلْفَ لَهُ اللَّهُ مُدْرِكٌ لَكُمْ وِتْرَكُمْ- وَ مُدْرِكٌ بِكُمْ فِي الْأَرْضِ عَدُوَّهُ أَنْتُمْ سَادَةُ الشُّهَدَاءِ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ- ثُمَّ تَجْعَلُ الْقَبْرَ بَيْنَ يَدَيْكَ ثُمَّ تُصَلِّي مَا بَدَا لَكَ ثُمَّ تَقُولُ جِئْتُ وَافِداً إِلَيْكَ- وَ أَتَوَسَّلُ إِلَى اللَّهِ بِكَ فِي جَمِيعِ حَوَائِجِي مِنْ أَمْرِ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي بِكَ يَتَوَسَّلُ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَى اللَّهِ فِي حَوَائِجِهِمْ وَ بِكَ يُدْرِكُ عِنْدَ اللَّهِ أَهْلُ التِّرَاتِ طَلِبَتَهُمْ ثُمَّ تُكَبِّرُ إِحْدَى عَشْرَةَ تَكْبِيرَةً مُتَتَابِعَةً وَ لَا تُعَجِّلْ فِيهَا ثُمَّ تَمْشِي قَلِيلًا- فَتَقُومُ مُسْتَقْبِلَ الْقِبْلَةِ فَتَقُولُ- الْحَمْدُ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْمُتَوَحِّدِ فِي الْأُمُورِ كُلِّهَا خَلَقَ الْخَلْقَ فَلَمْ يَغِبْ شَيْءٌ مِنْ أُمُورِهِمْ عَنْ عِلْمِهِ فَعَلَّمَهُ بِقُدْرَتِهِ- ضَمِنَتِ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَيْهَا دَمَكَ وَ ثَارَكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ- أَشْهَدُ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ مَا وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَ الْفَتْحِ وَ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ الْوَعْدَ الصَّادِقَ فِي هَلَاكِ أَعْدَائِكَ وَ تَمَامَ مَوْعِدِ اللَّهِ إِيَّاكَ أَشْهَدُ أَنَّ مَنْ تَبِعَكَ الصَّادِقُونَ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِيهِمْ- أُولئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَ الشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَ نُورُهُمْ ثُمَّ كَبِّرْ سَبْعَ تَكْبِيرَاتٍ ثُمَّ تَمْشِي قَلِيلًا ثُمَّ تَسْتَقْبِلُ الْقَبْرَ وَ تَقُولُ- الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ- وَ خَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيراً أَشْهَدُ أَنَّكَ دَعَوْتَ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ وَفَيْتَ لِلَّهِ بِعَهْدِهِ وَ قُمْتَ لِلَّهِ بِكَلِمَاتِهِ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً ظَلَمَتْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً خَذَلَتْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً خَدَعَتْكَ [خَذَّلَتْ عَنْكَ ]اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ بِالْوَلَايَةِ لِمَنْ وَالَيْتَ وَ وَالَتْهُ رُسُلُكَ وَ أَشْهَدُ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ بَرِئْتَ مِنْهُ وَ بَرِئَتْ مِنْهُ رُسُلُكَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِينَ كَذَّبُوا رُسُلَكَ وَ هَدَمُوا كَعْبَتَكَ وَ حَرَّفُوا كِتَابَكَ وَ سَفَكُوا دِمَاءَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ- وَ أَفْسَدُوا فِي بِلَادِكَ وَ اسْتَذَلُّوا عِبَادَكَ اللَّهُمَّ ضَاعِفْ عَلَيْهِمُ [لَهُمُ ]الْعَذَابَ فِيمَا جَرَى مِنْ سُبُلِكَ وَ بَرِّكَ وَ بَحْرِكَ اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ فِي مُسْتَسِرِّ السَّرَائِرِ وَ ظَاهِرِ الْعَلَانِيَةِ فِي أَرْضِكَ وَ سَمَائِكَ وَ كُلَّمَا دَخَلْتَ الْحَائِرَ فَسَلِّمْ- وَ ضَعْ يَدَكَ [خَدَّكَ ]عَلَى الْقَبْرِ
محمّد بن جعفر رزّاز كوفى، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از عبد الرحمن بن ابى نجران، از يزيد بن إسحاق شعر، از حسن بن عطيّه، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام حضرت فرمودند:
وقتى داخل حائر شدى، بگو:
بار خدايا اين مقام و موقعيتى است كه به واسطه‏اش من را مورد كرامت و شرافت قرار دادى، خداوندا ببخشاى به من و ايجاد كن در من رغبت و ميل به اين مقام را در حالى كه بر حقيقت ايمان به تو و به فرستادگانت ثابت مى‏باشم، سلام و درود خدا بر تو اى فرزند رسول خدا، و سلام و درود فرشتگان خوشبو و پاكيزه‏اش در شامگاه و بامداد براى تو و بر تو باد، و سلام و درود بر فرشتگان مقرّب خدا، و درود بر كسانى كه با دل تو را پذيرفته و تسليمت شدند، كسانى كه با زبانشان فضل تو را بيان كردند، شهادت مى‏دهم كه تو راستگو و درست مى‏باشى، در آنچه به آن دعوت نمودى راست گفتى، و در آنچه انجام دادى و عمل كردى راست مى‏گفتى، تو خون خدا در زمين هستى (يعنى طالب خون تو خدا مى‏باشد) خونى كه خون خواهى و طلب نمى‏شود مگر بوسيله اولياء و دوستانت، خدايا مشاهد و شهادت ايشان را محبوب من نما (يعنى من را نيز شهيد گردان همان طورى كه ايشان را شهيد قرار دادى) تا من را به آنها ملحق كرده و در دنيا و آخرت تابعشان قرار دهى. 
سپس اندكى راه برو و هفت تكبير گفته پس از آن در مقابل قبر مطهّر بايست و بگو:
منزّه است آن كسى كه عالم مادّه و عقل او را تسبيح مى‏گويند، و پاكيزه‏اند تمام آفريده‏ها بواسطه اسمائش (مقصود از اسماء عالم خلق و ايجاد است)، منزّه است خداوندى كه فرمان رواى عالم هستى است و از كلّ نقائص و شئون ماده مبرّا بوده و پروردگار فرشتگان و روح مى‏باشد، بار خدايا نام من را در زمره كسانى بنويس كه به سوى بهترين اماكن زمين و والاترين مخلوقات سفر مى‏كنند، خداوندا هر جبت (كسى كه خيرى در او نيست) و طاغوتى (هر معبودى كه غير خدا است) را از رحمتت به دور دار، و نيز دنباله رو و تابعين آنها را مورد لعن خود قرار بده، خداوندا من را در تمام مشاهد خير با اهل بيت پيغمبرت حاضر و شاهد بگردان، بار خدايا من را مسلمان از اين دنيا ببر، و قدم راست (شايد مراد اعمال خير باشد.) برايم با آنان كه زنده‏اند قرار بده، زنده‏هائى كه بنده‏گان صالح تو بوده و وارث بهشت بوده و در آن جاودانه خواهند ماند.
سپس پنج تكبير گفته و پس از آن اندكى راه برو و بگو:
بار خدايا من به تو ايمان داشته و به آنچه وعده داده‏اى يقين دارم، خدايا براى من ايمان را بنويس و نصيبم گردان و در قلبم ثابتش نما، بار خدايا آنچه را كه با زبانم مى‏گويم حقيقتش را در قلبم قرار بده و ظاهرش را در عملم جلوه‏گر نما، خداوندا من را از كسانى قرار بده كه با حضرت امام حسين عليه السّلام ثابت قدم بودند، و من را در عداد آنان كه با آن حضرت شهيد شدند ثبت و ضبط بفرما. 
سپس سه مرتبه تكبير بگو و دو دستت را بلند كن به طورى كه تمام دو دست را روى قبر بگذارى، پس از آن بگو:
شهادت مى‏دهم كه تو نفس پاكيزگى پاك بوده و از نفس پاكيزگى پاك ناشى‏شده‏اى، پاك هستى و بواسطه تو بلاد و شهرها پاك گشته‏اند، و پاك است سرزمينى كه تو در آن مى‏باشى، و پاك است حرم تو، شهادت مى‏دهم كه به ميانه روى و عدالت امر فرمودى، و به سوى اين دو ديگران را خواندى، و شهادت مى‏دهم كه تو خون خدا در روى زمين مى‏باشى حتّى حضرت بارى تعالى از جميع خلقش (يعنى كسانى كه در خون تو دست داشته و يا به آن راضى بوده‏اند) خون خواهى مى‏كند.
سپس دو طرف صورت را بر قبر بگذار و پس از آن بنشين و هر ذكرى كه خواستى بگو و متوجّه به خدا بشو پس از آن بگرد و دو دست را پائين پا بگذار و بگو:
صلوات و رحمت خدا بر جان و جسمت باد، راست گفتى و تو راست گو و مورد تصديق مى‏باشى، و خدا بكشد آنان را كه با دست و زبان تو را كشتند.
سپس رو به على اكبر فرزند آن حضرت كن و آنچه خواستى بگو:
(يعنى طالب خون تو خدا مى‏باشد) خونى كه خونخواهى و طلب نمى‏شود مگر به وسيله اولياء و دوستانت، خدايا محبوب من گردان مشاهد و شهادت ايشان را (يعنى شهادت را محبوب من گردان) تا من را به ايشان ملحق گردانى و نيز من را در دنيا و آخرت تابع ايشان نمائى.
سپس راست بايست و قبور شهداء را قبله خود قرار بده و بگو:
سلام بر شما اى شهداء، شما جلو و ما به دنبال شما مى‏باشيم، بشارت باد بر شما به وعده خدا كه در آن تخلف نيست، خدا خون خواه شما خواهد بود، و بواسطه شما از دشمنانش انتقام خواهد گرفت، شما در دنيا و آخرت سروران شهداء مى‏باشيد.
سپس قبر را جلو خود قرار بده سپس هر نمازى كه خواستى بخوان پس از آن بگو:
آمدم در حالى كه به سوى تو كوچ كردم، در تمام حوائج و خواسته‏هايم از امور دنيائى و اخروى به واسطه تو به خدا متوسل مى‏شوم، بواسطه تو تمام متوسلين به خدا در حوائج و نيازمندى‏هايشان توسّل مى‏جويند، و اهل ميراث بواسطه تو نزد خدا حقشان را مطالبه مى‏كنند.
سپس يازده تكبير پشت سر هم بگو بدون اينكه در گفتن آنها عجله و شتاب كنى و پس از آن اندكى راه برو پس رو به قبله بايست و بگو:
سپاس مختص ذات واحدى است كه در تمام امور متفرّد و يكتا است، مخلوقات را آفريد پس هيچ امرى از امور آنها مخفى از علم او نيست، پس با قدرت كامله‏اش آن را مى‏داند، زمين و كسانى كه بر روى آن هستند خون تو را به عهده گرفته‏اند، اى فرزند رسول خدا صلوات و رحمت خدا بر تو باد، شهادت مى‏دهم نصرت و فيروزى را كه حقتعالى به تو وعده داده بود برايت منجّز و ثابت است، و براى تو است وعده راستى را كه خداوند متعال به تو داده و ملتزم شده و دشمنانت را هلاك بكند، شهادت مى‏دهم كه تابعين تو صادقان و راستگويان هستند، آنان كه حق تبارك و تعالى در باره ايشان فرموده:
أُولئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَ الشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَ نُورُهُمْ.
سپس هفت تكبير بگو و پس از آن اندكى جلو برو و بعد رو به قبر كن و بگو:
سپاس مختص ذاتى است كه فرزند نگرفت و برايش شريكى در سلطنت نمى‏باشد، و آفريد هر چيزى را پس مقدّر و معيّن نمود آن را، شهادت مى‏دهم كه تو مردم را به سوى خدا و رسولش دعوت نمودى و به عهدى كه با خدا نموده بودى وفاء كردى، و همراه با كلمات و مخلوقاتش براى خدا قيام نمودى، و در راه او جهاد كرده تا مرگ تو را دريافت، خدا لعنت كند گروهى كه تو را كشتند و لعنت كند جماعتى را كه به تو ستم نمودند، و خدا لعنت كند آنان كه تو را خوار كردند، و خدا لعنت كند امّتى را كه با تو حيله نمودند، خدايا تو را شاهد قرار مى‏دهم كه ولىّ كسى است كه تو او را ولىّ قرار دادى، و رسولانت او را ولى دانسته‏اند، و شهادت مى‏دهم كه از هر كس كه تو و رسولانت بى‏زار هستيد من نيز بى‏زارم، بار خدايا كسانى كه رسولانت را تكذيب كردند لعن نما، و لعنت كن آنان كه كعبه تو را منهدم و خراب كردند، و كتابت را سوزاندند، و خونهاى اهل پيغمبرت را ريختند، و در شهرهاى تو فساد كرده و بندگانت را ذليل نمودند، خداوندا عذابت را بر ايشان در خشكى و دريا چند برابر نما، بار خدايا ايشان را در خفايا و علن و در زمين و آسمانت مورد لعن قرار بده.
و هر گاه در حائر داخل شدى سلام كن و دست را روى قبر قرار بده.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
2- حَدَّثَنِي أَبِي وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ رَحِمَهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ ثُوَيْرِ بْنِ أَبِي فَاخِتَةَ قَالَ كُنْتُ أَنَا وَ يُونُسُ بْنُ ظَبْيَانَ وَ الْمُفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ وَ أَبُو سَلَمَةَ السَّرَّاجُ جُلُوساً عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ كَانَ الْمُتَكَلِّمُ يُونُسَ وَ كَانَ أَكْبَرَ مِنَّا سِنّاً- فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي أَحْضُرُ مَجَالِسَ هَوءُلَاءِ الْقَوْمِ يَعْنِي وُلْدَ س ا ب ع- فَمَا أَقُولُ قَالَ إِذَا حَضَرْتَهُمْ وَ ذَكَرْتَنَا فَقُلِ اللَّهُمَّ أَرِنَا الرَّخَاءَ وَ السُّرُورَ- فَإِنَّكَ تَأْتِي عَلَى كُلِّ مَا تُرِيدُ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي كَثِيراً مَا أَذْكُرُ الْحُسَيْنَ ع فَأَيَّ شَيْءٍ أَقُولُ قَالَ قُلْ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ تُعِيدُ ذَلِكَ ثَلَاثاً فَإِنَّ السَّلَامَ يَصِلُ إِلَيْهِ مِنْ قَرِيبٍ وَ مِنْ بَعِيدٍ ثُمَّ قَالَ إِنَّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع لَمَّا مَضَى بَكَتْ عَلَيْهِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ مَنْ يَتَقَلَّبُ فِي الْجَنَّةِ وَ النَّارِ مِنْ خَلْقِ رَبِّنَا وَ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى- بَكَى عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع إِلَّا ثَلَاثَةَ أَشْيَاءَ لَمْ تَبْكِ عَلَيْهِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا هَذِهِ الثَّلَاثَةُ أَشْيَاءَ قَالَ لَمْ تَبْكِ عَلَيْهِ الْبَصْرَةُ وَ لَا دِمَشْقُ وَ لَا آلُ عُثْمَانَ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أَزُورَهُ فَكَيْفَ أَقُولُ وَ كَيْفَ أَصْنَعُ قَالَ إِذَا أَتَيْتَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فَاغْتَسِلْ عَلَى شَاطِئِ الْفُرَاتِ ثُمَّ الْبَسْ ثِيَابَكَ الطَّاهِرَةَ ثُمَّ امْشِ حَافِياً فَإِنَّكَ فِي حَرَمٍ مِنْ حَرَمِ اللَّهِ وَ حَرَمِ رَسُولِهِ وَ عَلَيْكَ بِالتَّكْبِيرِ وَ التَّهْلِيلِ وَ التَّمْجِيدِ وَ التَّعْظِيمِ لِلَّهِ كَثِيراً وَ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ حَتَّى تَصِيرَ إِلَى بَابِ الْحَائِرِ [الْحُسَيْنِ ع ]ثُمَّ قُلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا مَلَائِكَةَ اللَّهِ وَ زُوَّارَ قَبْرِ ابْنِ نَبِيِّ اللَّهِ ثُمَّ اخْطُ عَشْرَ خُطًا فَكَبِّرْ ثُمَّ قِفْ فَكَبِّرْ ثَلَاثِينَ تَكْبِيرَةً ثُمَّ امْشِ حَتَّى تَأْتِيَهُ مِنْ قِبَلِ وَجْهِهِ- وَ اسْتَقْبِلْ بِوَجْهِكَ وَجْهَهُ وَ اجْعَلِ الْقِبْلَةَ بَيْنَ كَتِفَيْكَ ثُمَّ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا قَتِيلَ اللَّهِ وَ ابْنَ قَتِيلِهِ- السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وِتْرَ اللَّهِ الْمَوْتُورَ- فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ أَشْهَدُ أَنَّ دَمَكَ سَكَنَ فِي الْخُلْدِ وَ اقْشَعَرَّتْ لَهُ أَظِلَّةُ الْعَرْشِ وَ بَكَى لَهُ جَمِيعُ الْخَلَائِقِ وَ بَكَتْ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ مَنْ يَتَقَلَّبُ فِي الْجَنَّةِ وَ النَّارِ- مِنْ خَلْقِ رَبِّنَا وَ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى أَشْهَدُ أَنَّكَ حُجَّةُ اللَّهِ وَ ابْنُ حُجَّتِهِ- وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَتِيلُ اللَّهِ وَ ابْنُ قَتِيلِهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ وَ ابْنُ ثَارِهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ وِتْرُ اللَّهِ الْمَوْتُورُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ وَ نَصَحْتَ وَ وَفَيْتَ وَ وَافَيْتَ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ رَبِّكَ وَ مَضَيْتَ عَلَى بَصِيرَةٍ لِلَّذِي كُنْتَ عَلَيْهِ شَهِيداً- وَ مُسْتَشْهَداً وَ شَاهِداً وَ مَشْهُوداً أَنَا عَبْدُ اللَّهِ وَ مَوْلَاكَ وَ فِي طَاعَتِكَ- وَ الْوَافِدُ إِلَيْكَ أَلْتَمِسُ كَمَالَ الْمَنْزِلَةِ عِنْدَ اللَّهِ وَ ثَبَاتَ الْقَدَمِ فِي الْهِجْرَةِ إِلَيْكَ وَ السَّبِيلِ الَّذِي لَا يُخْتَلَجُ دُونَكَ مِنَ الدُّخُولِ فِي كَفَالَتِكَ الَّتِي أُمِرْتَ بِهَا مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِكُمْ [مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِكُمْ مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِكُمْ [_بِكُمْ يُبَيِّنُ اللَّهُ الْكَذِبَ وَ بِكُمْ يُبَاعِدُ اللَّهُ الزَّمَانَ الْكَلِبَ وَ بِكُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ اللَّهُ وَ بِكُمْ يَمْحُوا اللّهُ ما يَشاءُ وَ بِكُمْ يُثْبِتُ وَ بِكُمْ يَفُكُّ الذُّلَّ مِنْ رِقَابِنَا وَ بِكُمْ يُدْرِكُ اللَّهُ تِرَةَ كُلِّ مُوءْمِنٍ يَطْلُبُ- [تُطْلَبُ وَ بِكُمْ تُنْبِتُ الْأَرْضُ أَشْجَارَهَا وَ بِكُمْ تُخْرِجُ الْأَرْضُ [الْأَشْجَارُ ]أَثْمَارَهَا وَ بِكُمْ تُنْزِلُ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ رِزْقَهَا- وَ بِكُمْ يَكْشِفُ اللَّهُ الْكَرْبَ وَ بِكُمْ يُنَزِّلُ اللَّهُ الْغَيْثَ وَ بِكُمْ تُسَبِّحُ اللَّهَ الْأَرْضُ الَّتِي تَحْمِلُ أَبْدَانَكُمْ وَ تَسْتَقِلُّ جِبَالُهَا عَلَى مَرَاسِيهَا إِرَادَةُ الرَّبِّ فِي مَقَادِيرِ أُمُورِهِ تَهْبِطُ إِلَيْكُمْ وَ تَصْدُرُ مِنْ بُيُوتِكُمْ وَ الصَّادِقُ عَمَّا فُصِّلَ مِنْ أَحْكَامِ الْعِبَادِ لُعِنَتْ أُمَّةٌ قَتَلَتْكُمْ وَ أُمَّةٌ خَالَفَتْكُمْ وَ أُمَّةٌ جَحَدَتْ وَلَايَتَكُمْ وَ أُمَّةٌ ظَاهَرَتْ عَلَيْكُمْ وَ أُمَّةٌ شَهِدَتْ وَ لَمْ تُسْتَشْهَدْ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ النَّارَ مَأْوَاهُمْ وَ بِئْسَ وِرْدُ الْوَارِدِينَ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ- الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ وَ تَقُولَ ثَلَاثاً صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَيْضاً ثَلَاثاً إِنَّا إِلَى اللَّهِ مِمَّنْ خَالَفَكَ بَرِيءٌ ثُمَّ تَقُومُ فَتَأْتِي ابْنَهُ عَلِيّاًع وَ هُوَ عِنْدَ رِجْلَيْهِ فَتَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ- السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ خَدِيجَةَ الْكُبْرَى وَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ ثَلَاثاً لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ ثَلَاثاً إِنَّا إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بَرِيءٌ- ثَلَاثاً ثُمَّ تَقُومُ فَتُومِي بِيَدِكَ إِلَى الشُّهَدَاءِ وَ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ- ثَلَاثاً فُزْتُمْ وَ اللَّهِ ثَلَاثاً فَلَيْتَ أَنِّي مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً ثُمَّ تَدُورُ فَتَجْعَلُ قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع بَيْنَ يَدَيْكَ وَ أَمَامَكَ فَتُصَلِّي سِتَّ رَكَعَاتٍ وَ قَدْ تَمَّتْ زِيَارَتُكَ فَإِنْ شِئْتَ أَقِمْ وَ إِنْ شِئْتَ فَانْصَرِفْ
بنام خداوند بخشنده مهربان
پدرم و على بن الحسين رحمة اللّه عليهم جملگى از سعد بن عبد اللّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از قاسم بن يحيى، از حسن بن راشد، از حسين بن ثوير بن ابى فاخته، وى گفت:
من و يونس بن ظبيان و مفضل بن عمر و ابو سلمة سرّاج محضر حضرت ابو عبد اللّه عليه السّلام نشسته بوديم و متكلم و سخنگو يونس كه از همه ما عمر بيشترى داشت بود، يونس محضر مبارك امام عليه السّلام عرض كرد: فدايت شوم من در مجلس اين جماعت يعنى بنى عبّاس حاضر مى‏شوم چه بگويم؟
حضرت فرمودند:
وقتى در مجلس ايشان حاضر شدى و آنها ما را ياد كردند تو بگو:
بار خدايا فراخى و سرور و شادى را به ما بنمايان، چه آنكه تو آنچه اراده بكنى را مى‏دهى.v عرض كردم: فدايت شوم: بسيار مى‏شود كه من نام حضرت امام حسين عليه السّلام را مى‏برم، در ارتباط به آن حضرت چه بگويم؟
حضرت فرمودند: بگو:
سلام و درود بر تو اى ابا عبد اللّه (اين درود را سه بار بگو) چه آنكه درود به آن حضرت خواهد رسيد چه از نزديك بوده و چه از راه دور باشد.
سپس حضرت فرمودند:
هنگامى كه حضرت ابا عبد اللّه عليه السّلام از اين عالم ارتحال نمودند آسمانهاى هفت‏گانه و هفت طبقه زمين و آنچه در آنها و بينشان بود بر آن حضرت گريستند چنان كه كلّ موجودات در بهشت و جهنّم مرئى‏ها و نامرئى‏ها بر آن جناب گريه كردند مگر سه چيز كه گريه نكردند.
عرض كردم: فدايت شوم آن سه چيز كدامند؟
حضرت فرمودند:
بصره و دمشق و آل عثمان بر آن حضرت گريه نكردند.
محضرش عرض كردم: فدايت شوم: قصد دارم آن حضرت را زيارت كنم، در زيارتش چه بگويم و چه كار بكنم؟
حضرت فرمودند: وقتى به زيارت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام رفتى، اوّل كنار فرات غسل كن، سپس لباسهاى پاك خود را بپوش بعد پاى برهنه بطرف قبر مطهّرش حركت كن زيرا در آن مسافت داخل در حرمى از حرم‏هاى خدا و حرم رسولش مى‏باشى و بر تو است كه تكبير (اللّه اكبر) و تهليل (لا إِلهَ إِلَّا اللّهُ) و تمجيد و تعظيم خدا را زياد بنمائى و نيز صلوات بر محمّد و اهل بيتش بفرستى تا به درب حائر برسى.
سپس بگو:
سلام بر تو اى حجّت خدا و فرزند حجّت خدا، سلام بر شما اى فرشتگان خدا و زائرين قبر فرزند پيغمبر خدا، سپس ده قدم بردار و پس از آن بايست و سى تكبير بگو و بعد از آن بطرف قبر حركت كن تا به آن برسى و آنگاه رو به قبر بايست و قبله را بين دو كتف خود قرار بده و بگو:
سلام بر تو اى حجّت خدا و فرزند حجت خدا، سلام و درود بر تو اى كشته شده در راه خدا و فرزند كشته شده در راه خدا، سلام بر تو اى خون خدا و فرزند خون خدا، سلام بر تو اى كسى كه در آسمانها و زمين خدا طلب مى‏كند، شهادت مى‏دهم كه خون تو در بهشت ساكن و آرام گشت و موجودات فوق عرش را لرزاند و تمام خلائق بر آن گريستند، و آسمانهاى هفت‏گانه و طبقات هفت‏گانه زمين و آنچه از موجودات در آنها و بين آنها هستند بر آن گريستند، و تمام مخلوقات پروردگار كه در بهشت و جهنّم قرار دارند بر آن گريه كردند، آنچه از موجودات ديده شده و آنچه ديده نمى‏شود بر آن اشك ريختند، شهادت مى‏دهم كه تو حجّت خدا و فرزند حجّتش مى‏باشى، شهادت مى‏دهم كه تو كشته شده در راه خدا و فرزند كشته شده در راه خدا مى‏باشى، و شهادت مى‏دهم كه تو خون خدا و فرزند خون خدا هستى، و شهادت مى‏دهم كه تو در آسمانها و زمين كسى هستى كه خدا طلب خون تو را مى‏كند و شهادت مى‏دهم كه رسالت خود را ابلاغ كرده و مصلحت بندگان را بيان نموده و به عهد خود وفاء كرده و براى اعلاء كلمه حق در مقابل گروه مخالف و منكر از خود ايستادگى نشان دادى و در راه پروردگارت جهاد نمودى، و شهادت مى‏دهم كه تو گذشتى و عبور نمودى در طريق حق در حالى كه عاقبت امر تو به شهادت منجر شد و خود به آن آگاه و عالم بودى و نيز شاهد آنچه از اين امت صادر شد بوده و خدا و رسولش و فرشتگان و اهل ايمان شهادت مى‏دهند كه تو بر حق و طريق مستقيم بودى، و من بنده خدا و عبد تو و در اطاعتت بوده و به سوى تو كوچ و سفر نموده‏ام، و بواسطه اين هجرت بسوى تو از خدا التماس دارم كه نزد خودش به من كمال منزلت و ثبات قدم را عنايت فرمايد و نيز بواسطه هجرت مزبور از خدا در خواست دارم كه طريقى را كه نزد تو اضطراب و لغزش نداشته باشد را به من عنايت كند زيرا من در كفالت تو داخل شده‏ام آن كفالتى كه به آن امرشده‏اى قبولش نمائى.
كسى كه اراده كند خدا را، به شما آغاز مى‏كند، كسى كه اراده كند خدا را به شما آغاز مى‏كند، كسى كه اراده كند خدا را به شما آغاز مى‏كند، بواسطه شما خداوند غير واقع‏ها را بر طرف مى‏كند، و به توسط شما شدائد و سختى‏ها را خدا دور مى‏نمايد، بواسطه شما خداوند مى‏گشايد و افتتاح مى‏كند، و ختم و تمام مى‏نمايد، و بواسطه شما آنچه را كه بخواهد محو كرده و ثابت مى‏نمايد، بواسطه شما ذلّت و خوارى را از ما برمى‏دارد، بواسطه شما خداوند متعال خون خواهى هر خون موءمنى را مى‏كند كه استحقاق خون خواهى را داشته باشد، بواسطه شما زمين درختانش را مى‏روياند، بواسطه شما درختان ميوه مى‏دهند، بواسطه شما آسمان باران مى‏بارد، بواسطه شما غم و اندوه را خداوند بر طرف مى‏كند، بواسطه شما خداوند باران رحمتش را مى‏بارد، بواسطه شما زمينى كه ابدان شما را در خود دارد مستقر مى‏باشد، و بواسطه شما كوهها بر پايه‏هاى خود مستقر و مستحكم هستند، اراده حق تعالى در تقدير امور بر شما فرود مى‏آيد، و از بيوت شما صادر مى‏گردد، تفاصيل احكام عباد از بيوت شما صادر مى‏گردد، امّت و گروهى كه شما را كشتند ملعون هستند، و امّتى كه با شما مخالفت نمودند از رحمت واسعه الهى به دور هستند، و امّتى كه ولايت شما را انكار كردند مورد لعن قرار گرفتند، و امتى كه عليه شما تظاهر نمودند به لعن الهى گرفتار شدند و امّتى كه در معركه قتال شما حاضر شده ولى شما را كمك نكرده و حاضر به شهادت در راه شما نشدند ملعون شدند، حمد سزاوار خداوندى است كه آتش را (دوزخ) مأوى و مسكن اين امّتها قرار داد، و آن بد جايگاهى است براى ايشان، حمد و سپاس مر خداوندى را است كه پروردگار عالميان مى‏باشد.
و سه مرتبه بگو: صلّى اللّه عليك يا أبا عبد اللّه و أنا إلى اللّه ممّن خالفك برى‏ء.
يعنى درود و رحمت خدا بر تو اى ابا عبد اللّه و من به سوى خدا بيزارى مى‏جويم از كسانى كه با تو مخالفت كردند. سپس بايست و نزد فرزند حضرت يعنى على بن الحسين عليهما السّلام كه پائين پاى حضرت دفن است برو و بگو:
سلام و درود خدا بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند امير موءمنان، سلام بر تو اى فرزند امام حسن و امام حسين، سلام بر تو اى فرزند خديجه كبرى و فاطمه زهراء، رحمت خدا بر تو باد (سه مرتبه).
خدا لعنت كند كسى را كه تو را كشت (سه مرتبه) من بسوى خداوند از ايشان بى‏زارى مى‏جويم (سه مرتبه).
سپس بايست پس با دستت به شهداء اشاره كن و بگو:
سلام عليكم (سه مرتبه) رستگار شديد بخدا سوگند (سه مرتبه) كاش من نيز با شما مى‏بودم پس مى‏رسيدم به اين رستگارى عظيم سپس دور بزن و قبر حضرت ابى عبد اللّه الحسين عليه السّلام را مقابل و جلو خود قرار بده و شش ركعت نماز بخوان و زيارت در اينجا به اتمام مى‏رسد حال اگر خواستى بايست و اگر خواستى برگرد.

3- حَدَّثَنِي أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ نُعَيْمِ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ يُوسُفَ الْكُنَاسِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا أَتَيْتَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَائْتِ الْفُرَاتَ وَ اغْتَسِلْ بِحِيَالِ قَبْرِهِ وَ تَوَجَّهْ إِلَيْهِ وَ عَلَيْكَ السَّكِينَةُ وَ الْوَقَارُ حَتَّى تَدْخُلَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ ]مِنْ جَانِبِهِ الشَّرْقِيِّ وَ قُلْ حِينَ تَدْخُلُهُ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُقَرَّبِينَ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُنْزَلِينَ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُرْدِفِينَ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُسَوِّمِينَ- السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الَّذِينَ هُمْ فِي هَذَا الْحَائِرِ بِإِذْنِ اللَّهِ مُقِيمُونَ فَإِذَا اسْتَقْبَلْتَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَقُلِ السَّلَامُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِ اللَّهِ عَلَى رُسُلِهِ وَ عَزَائِمِ أَمْرِهِ الْخَاتِمِ لِمَا سَبَقَ- وَ الْفَاتِحِ لِمَا اسْتُقْبِلَ وَ الْمُهَيْمِنِ عَلَى ذَلِكَ كُلِّهِ وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ- ثُمَّ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَى أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ عَبْدِكَ وَ أَخِي رَسُولِكَ الَّذِي انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِكَ وَ جَعَلْتَهُ هَادِياً لِمَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ وَ الدَّلِيلَ عَلَى مَنْ بَعَثْتَهُ بِرِسَالاتِكَ وَ دَيَّانَ الدِّينِ بِعَدْلِكَ وَ فَصْلَ قَضَائِكَ بَيْنَ خَلْقِكَ وَ الْمُهَيْمِنَ عَلَى ذَلِكَ كُلِّهِ وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ-
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَبْدِكَ وَ ابْنِ رَسُولِكَ الَّذِي انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِكَ- إِلَى آخِرِ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ ثُمَّ تُسَلِّمُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ سَائِرِ الْأَئِمَّةِ كَمَا صَلَّيْتَ وَ سَلَّمْتَ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ثُمَّ تَأْتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَتَقُولُ- السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ رَحِمَكَ اللَّهُ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ عَنِ اللَّهِ مَا أَمَرَكَ بِهِ وَ لَمْ تَخْشَ أَحَداً غَيْرَهُ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِهِ وَ عَبَدْتَهُ صَادِقاً مُخْلِصاً حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ أَشْهَدُ أَنَّكُمْ كَلِمَةُ التَّقْوَى- وَ بَابُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى وَ الْحُجَّةُ عَلَى مَنْ يَبْقَى وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى- أَشْهَدُ أَنَّ ذَلِكَ لَكُمْ سَابِقٌ فِيمَا مَضَى وَ ذَلِكَ لَكُمْ فَاتِحٌ فِيمَا بَقِيَ أَشْهَدُ أَنَّ أَرْوَاحَكُمْ وَ طِينَتَكُمْ طِينَةٌ طَيِّبَةٌ طَابَتْ وَ طَهُرَتْ هِيَ بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ- مَنّاً مِنَ اللَّهِ وَ [مِنْ ]رَحِمَتِهِ فَأُشْهِدُ اللَّهَ وَ أُشْهِدُكُمْ أَنِّي بِكُمْ مُوءْمِنٌ وَ بِإِيَابِكُمْ مُوقِنٌ وَ لَكُمْ تَابِعٌ فِي ذَاتِ نَفْسِي وَ شَرَائِعِ دِينِي وَ خَاتِمَةِ عَمَلِي وَ مُنْقَلَبِي وَ مَثْوَايَ فَأَسْأَلُ اللَّهَ الْبَرَّ الرَّحِيمَ أَنْ يُتَمِّمَ لِي ذَلِكَ وَ أَشْهَدُ أَنَّكُمْ قَدْ بَلَّغْتُمْ عَنِ اللَّهِ مَا أَمَرَكُمْ بِهِ حَتَّى لَمْ تَخْشَوْا أَحَداً غَيْرَهُ وَ جَاهَدْتُمْ فِي سَبِيلِهِ وَ عَبَدْتُمُوهُ حَتَّى أَتَاكُمُ الْيَقِينُ فَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ أَمَرَ بِهِ- وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ أَشْهَدُ أَنَّ الَّذِينَ انْتَهَكُوا حُرْمَتَكَ وَ سَفَكُوا دَمَكَ مَلْعُونُونَ عَلَى لِسَانِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ ثُمَّ تَقُولُ- اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَكَ وَ خَالَفُوا مِلَّتَكَ وَ رَغِبُوا عَنْ أَمْرِكَ- وَ اتَّهَمُوا رَسُولَكَ وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِكَ اللَّهُمَّ احْشُ قُبُورَهُمْ نَاراً وَ أَجْوَافَهُمْ نَاراً وَ احْشُرْهُمْ وَ أَتْبَاعَهُمْ إِلَى جَهَنَّمَ زُرْقاً اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ
لَعْناً يَلْعَنُهُمْ بِهِ كُلُّ مَلَكٍ مُقَرَّبٍ وَ كُلُّ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ وَ كُلُّ عَبْدٍ مُوءْمِنٍ امْتَحَنْتَ قَلْبَهُ لِلْإِيْمَانِ اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ فِي مُسْتَسِرِّ السِّرِّ وَ ظَاهِرِ الْعَلَانِيَةِ- اللَّهُمَّ الْعَنْ جَوَابِيتَ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ طَوَاغِيتَهَا وَ الْعَنْ فَرَاعِنَتَهَا وَ الْعَنْ قَتَلَةَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ وَ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَذِّبْهُمْ عَذَاباً أَلِيماً- لَا تُعَذِّبُ بِهِ أَحَداً مِنَ الْعَالَمِينَ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِمَّنْ تَنْصُرُهُ وَ تَنْتَصِرُ بِهِ- وَ تَمُنُّ عَلَيْهِ بِنَصْرِكَ لِدِينِكَ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ ثُمَّ اجْلِسْ عِنْدَ رَأْسِهِ ص فَقُلْ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ أَشْهَدُ أَنَّكَ عَبْدُ اللَّهِ وَ أَمِينُهُ بَلَّغْتَ نَاصِحاً وَ أَدَّيْتَ أَمِيناً وَ قُتِلْتَ صِدِّيقاً وَ مَضَيْتَ عَلَى يَقِينٍ- لَمْ تُوءْثِرْ عَمًى عَلَى هُدًى وَ لَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ إِلَى بَاطِلٍ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ اتَّبَعْتَ الرَّسُولَ وَ تَلَوْتَ الْكِتَابَ حَقَّ تِلَاوَتِهِ وَ دَعَوْتَ إِلى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً أَشْهَدُ أَنَّكَ كُنْتَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكَ قَدْ بَلَّغْتَ مَا أُمِرْتَ بِهِ وَ قُمْتَ بِحَقِّهِ وَ صَدَّقْتَ مَنْ قَبْلَكَ غَيْرَ وَاهِنٍ وَ لَا مُوهِنٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً فَجَزَاكَ اللَّهُ مِنْ صِدِّيقٍ خَيْراً عَنْ رَعِيَّتِكَ أَشْهَدُ أَنَّ الْجِهَادَ مَعَكَ جِهَادٌ وَ أَنَّ الْحَقَّ مَعَكَ وَ إِلَيْكَ وَ أَنْتَ أَهْلُهُ وَ مَعْدِنُهُ وَ مِيرَاثُ النُّبُوَّةِ عِنْدَكَ- وَ عِنْدَ أَهْلِ بَيْتِكَ ع أَشْهَدُ أَنَّكَ صِدِّيقٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَى خَلْقِهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّ دَعْوَتَكَ حَقٌّ وَ كُلَّ دَاعٍ مَنْصُوبٍ غَيْرِكَ فَهُوَ بَاطِلٌ مَدْحُوضٌ وَ أَشْهَدُ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ ثُمَّ تَحَوَّلُ عِنْدَ رِجْلَيْهِ- وَ تَخَيَّرُ مِنَ الدُّعَاءِ وَ تَدْعُو لِنَفْسِكَ ثُمَّ تَحَوَّلُ عِنْدَ رَأْسِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع وَ تَقُولُ- سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ عَلَيْكَ يَا مَوْلَايَ وَ ابْنَ مَوْلَايَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِكَ وَ عِتْرَةِ آبَائِكَ الْأَخْيَارِ الْأَبْرَارِ الَّذِينَ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرَهُمْ تَطْهِيراً ثُمَّ تَأْتِي قُبُورَ الشُّهَدَاءِ وَ تُسَلِّمُ عَلَيْهِمْ وَ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الرَّبَّانِيُّونَ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ سَلَفٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ أَتْبَاعٌ وَ أَنْصَارٌ أَشْهَدُ أَنَّكُمْ أَنْصَارُ اللَّهِ كَمَا قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ- وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا فَمَا وَهَنْتُمْ وَ مَا ضَعُفْتُمْ وَ مَا اسْتَكَنْتُمْ- حَتَّى لَقِيتُمُ اللَّهَ عَلَى سَبِيلِ الْحَقِّ وَ نُصْرَةِ كَلِمَةِ اللَّهِ التَّامَّةِ صَلَّى اللَّهُ عَلَى أَرْوَاحِكُمْ وَ أَبْدَانِكُمْ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً أَبْشِرُوا بِمَوْعِدِ اللَّهِ الَّذِي لَا خُلْفَ لَهُ- إِنَّهُ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ اللَّهُ مُدْرِكٌ لَكُمْ ثَارَ مَا وَعَدَكُمْ أَنْتُمْ سَادَةُ الشُّهَدَاءِ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ أَنْتُمُ السَّابِقُونَ وَ الْمُهَاجِرُونَ وَ الْأَنْصَارُ أَشْهَدُ أَنَّكُمْ قَدْ جَاهَدْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ قُتِلْتُمْ عَلَى مِنْهَاجِ رَسُولِ اللَّهِ وَ ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَكُمْ وَعْدَهُ وَ أَرَاكُمْ مَا تُحِبُّونَ- ثُمَّ تَقُولُ أَتَيْتُكَ يَا حَبِيبَ رَسُولِ اللَّهِ وَ ابْنَ رَسُولِهِ وَ إِنِّي لَكَ عَارِفٌ وَ بِحَقِّكَ مُقِرٌّ وَ بِفَضْلِكَ مُسْتَبْصِرٌ وَ بِضَلَالَةِ مَنْ خَالَفَكَ مُوقِنٌ عَارِفٌ بِالْهُدَى الَّذِي أَنْتَ عَلَيْهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي وَ نَفْسِي اللَّهُمَّ إِنِّي أُصَلِّي عَلَيْهِ كَمَا صَلَّيْتَ أَنْتَ عَلَيْهِ وَ رُسُلُكَ وَ أَمِيرُ الْمُوءْمِنِينَ صَلَاةً مُتَتَابِعَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَرَادِفَةً يَتْبَعُ بَعْضُهَا بَعْضاً لَا انْقِطَاعَ لَهَا- وَ لَا أَمَدَ وَ لَا أَبَدَ وَ لَا أَجَلَ فِي مَحْضَرِنَا هَذَا وَ إِذَا غِبْنَا وَ شَهِدْنَا وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ
بنام خداوند بخشنده مهربان پدرم و محمّد بن حسن، از حسين بن الحسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از فضّالة بن ايّوب، از نعيم بن الوليد از يوسف بن كناسى، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
وقتى به زيارت قبر مطهّر امام حسين عليه السّلام مى‏روى، ابتداء به فرات برو و در مقابل قبر آن حضرت غسل كن و سپس متوجّه قبر بشو و بر تو لازم است كه آرام و با وقار حركت كنى تا از جانب شرقى داخل حائر گردى و وقت داخل شدن بگو:
درود بر فرشتگان مقرّب خدا، درود بر فرشتگان خدا كه از آسمان به زمين نازل مى‏گردند، درود بر فرشتگان خدا كه در رديف هم به زمين نزول مى‏كنند، درود بر فرشتگان زيبا منظر خدا، درود بر فرشتگان خدا كه به اذن حق تعالى در اين حائر اقامه كرده‏اند.
و هنگامى كه مقابل قبر حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام قرار گرفتى بگو:
درود بر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم، رحمت خدا بر محمّد كه امين خداى رسولان و امور لازمه او از قبيل احكام واجبه و محرّمه مى‏باشد خاتمه دهنده انبياء گذشته و بازكننده و گشاينده اوصياء بعد از خود مى‏باشند و شاهد و گواه است بر تمام اينها و درود بر او و رحمت و بركات خدا بر آن جناب باد.
سپس بگو:
درود بر امير موءمنان بنده تو و برادر رسولت، كسى كه تو به علم خودت او را برگزيدى و براى هر كس از مخلوقاتت كه خواستى هادى و راهنما قرار دادى، و نيز او را دليل بر كسى كه تو او را به رسالات خودت برانگيختى قرارش داده‏اى، سلام بر كسى كه در دين با عدالت تو حكم مى‏كند، و سلام بر كسى كه از حكم تو بين خلائق به عنوان فيصله دهنده منازعات و جدا كردن حق از باطل استفاده مى‏كند، و سلام بر كسى كه گواه و شاهد بر تمام اينها است، سلام و رحمت و بركات خدا بر او باد، بار خدايا رحمتت را بر حسين بن على كه بنده تو و فرزند رسول تو بوده و كسى است كه تو با علم خودت او را برگزيدى ... تا آخر مضامينى كه در سلام و تحيّت بر امير الموءمنين عليه السّلام عنقريب گذشت.
سپس بر حضرت امام حسين و سائر ائمه عليهم السّلام سلام داده و درود بفرست همان طورى كه بر حسن بن على عليهما السّلام سلام داده و درود فرستادى سپس به نزد قبر مطهّر امام حسين عليه السّلام برو و بگو:
سلام بر تو اى ابا عبد اللّه، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، اى ابا عبد اللّه خدا
رحمتش را بر تو بفرستد، اى ابا عبد اللّه خدا تو را رحمت كند، شهادت مى‏دهم كه تو آنچه را كه از جانب حق تعالى مأمور به ابلاغش بودى ابلاغ نمودى، و از احدى غير خود وحشت و ترس نداشتى و در راهش مجاهدت نمودى، و او را صادقانه و مخلصانه عبادت كردى تا هنگامى كه اجل تو را دريافت، شهادت مى‏دهم كه كلمه تقوى تو هستى، و باب هدايت مردم تو مى‏باشى و دستگيره محكم توئى، و حجت بر تمام موجودات هستى و حجت بر تمام موجودات تحت زمين مى‏باشى، شهادت مى‏دهم كه اين صفات و خصوصيات و فضائل براى ائمه قبل نيز حاصل و ثابت بوده، و آن سبب است براى گشودن ابواب در ما بين ائمه باقى، شهادت مى‏دهم كه ارواح و حقيقت شما حقيقى پاك مى‏باشد، حقيقت و خميره شما پاك و پاكيزه بوده بعضى از برخى ايجاد شده و اين منّتى است از جانب حق تعالى و ناشى از رحمت واسعه‏اش مى‏باشد، خدا و شما را شاهد مى‏گيرم كه به شما ايمان داشته و به رجعت شما يقين دارم و پيرو شما مى‏باشم در امورى كه متعلق به نفسم و شرايع دينم و پايان كارم و بازگشتم به خدا و اقامتم در قبر مى‏باشد، پس از خداى نيك رفتار و مهربان مى‏خواهم كه اين امور را برايم حاصل كند، و شهادت مى‏دهم كه شما آنچه را خدا امرتان نمود به ديگران رسانديد و از احدى غير او خوف و هراس نداشتيد، و در راهش مجاهدت كرده و او را پرستيديد تا هنگامى كه اجل شما را دريافت، پس خدا لعنت كند كسانى را كه شما را كشتند و لعنت كند كسانى را كه فرمان به قتل شما را دادند، و خدا لعنت كند كسانى را كه وقتى خبر كشتن شما را شنيدند راضى به آن شدند، شهادت مى‏دهم آنهائى كه هتك حرمت شما نموده و خون شما را ريختند در زبان پيامبر امّى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مورد لعن قرار گرفته‏اند.
سپس بگو:
خدايا لعنت كن كسانى را كه نعمت تو را تبديل نمودند، و با ملّت و گروه طرف‏دار تو مخالفت كردند، و از امر و دستور تو روى بتافتند، و رسول تو را مورد اتّهام 
قرار دادند و راه به سوى تو را بستند، خدايا قبور ايشان را پر از آتش كن، و در بطون و دل‏هايشان آتش بريز، و ايشان و تابعين آنها را محشور كن و به جهنّم ببر در حالى كه كور و نابينا هستند، خدايا ايشان را لعنت كن آنچنان لعنتنى كه هر فرشته مقرّب تو آنان را لعنت مى‏كند، و هر نبىّ فرستاده شده زبان به لعنشان مى‏گشايد و هر بنده با ايمانى كه تو دلش را براى قبول ايمان آزموده‏اى، خداوندا ايشان را در پنهان‏ترين پنهانها و ظاهرترين ظاهرها لعنت نما، خداوندا ستمگران اين امت و باطلهاى آن را لعنت كن و فرعونها را از رحمتت به دور دار، خدايا كشندگان امير الموءمنين و كشندگان حسن و حسين را لعنت نما و آنها را به عذاب دردناكى كه احدى از عالميان را تا به حال به آن عذاب نكردى معذّب گردان، خدايا ما را از كسانى قرار بده كه تو ايشان را يارى كرده و از آنها طلب يارى كرده‏اى و بر آنها منّت گذارده و براى دينت در دنيا و آخرت آنان را كمك كرده‏اى.
سپس نزد سر مبارك آن حضرت صلوات اللّه عليه بنشين و بگو:
درود و رحمت خدا بر تو، شهادت مى‏دهم كه تو بنده خدا و امين او هستى، مأموريت خود را ابلاغ كرده در حالى كهناصح و مصلحت انديش بودى، و امانتى را كه نزد تو بود اداء نمودى، كشته شدى در حالى كه بسيار بسيار راستگو بودى و از اين دنيا گذشتى در حالى كه بر يقين بودى، انتخاب نكردى كورى را بر هدايت، از حق به باطل ميل ننمودى، شهادت مى‏دهم كه تو نماز را به پا داشتى و زكات را اداء نمودى، و به معروف امر كرده و از منكر زشتى نهى كردى، و از رسول پيروى نمودى، و آن طور كه بايد و شايد قرآن را تلاوت كردى، و به راه پروردگارت ديگران را از طريق مصلحت و موعظه حسنه دعوت نمودى، درود خدا بر تو و تحيت او بسيار بر تو باد، شهادت مى‏دهم كه تو حجّت آشكار پروردگارت هستى، آنچه را مأمور به ابلاغش بودى ابلاغ نمودى، و به حق پروردگارت قيام نمودى، و تمام حجّ و بيّنات پيش از خود را تصديق كردى، در اين مضمار نه سستى از خود نشان داده و نه ايجاد سستى كردى، درود خدا بر تو و تحيّت او بسيار بر تو باد، پس خداوند پاداش نيك از طرف رعيتش به تو عطاء فرمايد، و شهادت مى‏دهم كه جهاد در همراه و در ركاب تو جهادى است عظيم و حق با تو و به سوى تو مى‏باشد، و تو اهل حق و مركز آن هستى، ميراث نبوّت نزد تو و اهل بيت تو عليهم السّلام مى‏باشد، شهادت مى‏دهم كه تو نزد خدا بسيار بسيار راستگو بوده، و حجّتش بر مخلوقات مى‏باشى، شهادت مى‏دهم كه دعوتت مردم را حق و صواب بوده، و هر دعوت‏كننده نصب‏شده‏اى كه غير از تو باشد باطل و فاسد مى‏باشد، و شهادت مى‏دهم كه خدا حق و آشكار مى‏باشد.
سپس به پائين پا برو و هر دعائى را كه خواستى بخوان و براى خود نيز دعاء كن، سپس به بالا سر حضرت على بن الحسين عليهما السّلام برو و بگو:
درود خدا و درود فرشتگان مقربين خدا و درود انبياء فرستاده شده خدا بر تو اى سرور من و فرزند سرور من و رحمت خدا و بركاتش بر تو باد، تحيّت خدا بر تو و بر اهل بيت تو و بر دودمان نيك و خوب پدرت آن كسانى كه خداوند متعال پليدى را از آنها به دور داشت و پاك و منزّه داشت ايشان را.
سپس به نزد قبور شهداء برو و سلام بر ايشان بده و بگو:
درود بر شما اى راسخين در علم و دين، شما مقدم و سابق بر ما هستيد و ما پيرو و ياور شما مى‏باشيم، شهادت مى‏دهم كه شما ياوران خدا هستيد همان طورى كه حق تبارك و تعالى در كتابش فرموده:
وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ ...»
يعنى بسا اتّفاق افتاده كه گروهى از پيروان و ياران پيامبرى كه از راسخين در علم و دين هستند در جنگ كشته شده و با اين حال اهل ايمان سستى از خود نشان نداده و با سختى‏هائى كه در راه خدا به آنها رسيده مقاومت كرده و هرگز ضعفى در آنها ديده نشده و در مقابل دشمن سر عجز فرود نياورده‏اند.
پس شما نيز سست نشده و ضعف و ناتوانى در شما راه نيافت و هرگز در مقابل دشمن زبون و خوار سر تسليم فرود نياورديد تا خدا را در راه و هدف حقّى كه داشتيد ملاقات كرديد و در طريق نصرت كلمه تامّه خدا يعنى حجّت كامله بارى تعالى (وجود مقدّس حضرت سيّد الشهداء سلام اللّه تعالى عليه) جان سپرديد، درود خدا بر ارواح طاهره و اجسام مطهّر شما و تحيّت خدا بر شما باد، بشارت باد شما را به وعده‏هاى پسنديده حق تعالى كه خلافى در آنها نيست چه آنكه خدا وعده‏هائى كه داده مخالفت نخواهد نمود، خداوند متعال طلب مى‏كند براى شما خونى را كه وعده‏اش را داده است، شما سرور شهداء هستيد در دنيا و آخرت، شما سابقون و مهاجرون و انصار مى‏باشيد، شهادت مى‏دهم كه شما در راه خدا مجاهدت نموديد، و بر طريق رسول خدا و فرزندان آن حضرت مقاتله و منازعه نموديد، حمد و سپاس براى خدائى است كه وعده‏اش را در حق شما صادق قرار داد و آنچه شما دوست داريد را به شما نشان داد.
سپس بگو:
به زيارتت آمدم اى دوست و محبوب رسول خدا و اى فرزند رسول خدا، من عارف هستم به شما، و به حق شما مقرّ مى‏باشم، و به فضل شما بينا و مستبصر هستم، و به گمراهى كسى كه با شما مخالفت نموده يقين دارم، به هدايت كسى كه بر طريق شما است آگاهم، پدر و مادر و خودم فداى تو شويم، بار خدايا من بر او درود مى‏فرستم همان طورى كه تو و رسولانت و امير الموءمنين عليه السّلام بر او درود مى‏فرستيد، درودهائى پشت سر هم و متّصل و رديف هم، برخى تابع و به دنبال بعضى ديگر مى‏باشند، اين درودها انقطاع و ابتداء و انتها و زمان نداشته، در مجلس و محضر ما بوده و زمانى كه غائب شويم نيز بوده چنانچه بعد از غيبت ما و حاضرشدنمان هم مى‏باشند، سلام و درود بر او و رحمت و بركات حق تعالى بر او باد.
4- حَدَّثَنِي أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الطَّيَالِسِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ فَضْلِ بْنِ عُثْمَانَ الصَّائِغِ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مَا أَقُولُ إِذَا أَتَيْتُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع قَالَ قُلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ رَحِمَكَ اللَّهُ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ شَرِكَ فِي دَمِكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ إِنَّا إِلَى اللَّهِ مِنْ ذَلِكَ بَرِيءٌ
پدرم و محمّد بن عبد اللّه، از عبد اللّه بن جعفر حميرى، از عبد اللّه بن محمّد ابن خالد طيالسى، از حسن بن على، از پدرش، از فضل بن عثمان صائغ، از معاوية بن عمّار، وى گفت:
محضر مبارك حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام عرض كرد: هر گاه به زيارت قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام رفتم در زيارت آن حضرت چه بگويم؟
امام صادق عليه السّلام فرمودند: بگو:
سلام و درود بر تو اى ابا عبد اللّه، خدا درود بر تو فرستد اى ابا عبد اللّه، خدا رحمت فرستد بر تو اى ابا عبد اللّه، خدا لعنت كند كسانى را كه تو را كشتند، و لعنت كند آنان را كه در خون تو شريك شدند و لعنت كند آنهائى را كه خبر قتل تو را شنيدند و به آن راضى شدند، من به سوى خدا از اين امر بيزارى مى‏جويم.
5- حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الرَّازِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْكَرِيمِ أَبِي عَلِيٍّ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لِلْمُفَضَّلِ كَمْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قُلْتُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَوْمٌ وَ بَعْضُ يَوْمٍ آخَرَ قَالَ فَتَزُورُهُ فَقَالَ نَعَمْ قَالَ فَقَالَ أَ لَا أُبَشِّرُكَ أَ لَا أُفَرِّحُكَ بِبَعْضِ ثَوَابِهِ قُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ فَقَالَ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ لَيَأْخُذُ فِي جِهَازِهِ- وَ يَتَهَيَّأُ لِزِيَارَتِهِ فَيَتَبَاشَرُ بِهِ أَهْلُ السَّمَاءِ فَإِذَا خَرَجَ مِنْ بَابِ مَنْزِلِهِ رَاكِباً أَوْ مَاشِياً- وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ حَتَّى يُوَافِيَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع يَا مُفَضَّلُ إِذَا أَتَيْتَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فَقِفْ بِالْبَابِ وَ قُلْ هَذِهِ الْكَلِمَاتِ فَإِنَّ لَكَ بِكُلِّ كَلِمَةٍ كِفْلًا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ فَقُلْتُ مَا هِيَ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ [نَبِيِّ ]اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عَلِيٍّ وَصِيِّ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ الْحَسَنِ الرَّضِيِّ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ الشَّهِيدُ السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَصِيُّ الْبَارُّ التَّقِيُّ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ السَّلَامُ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ- وَ أَنَاخَتْ بِرَحْلِكَ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُحْدِقِينَ بِكَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ- وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ ثُمَّ تَسْعَى فَلَكَ بِكُلِّ قَدَمٍ رَفَعْتَهَا وَ وَضَعْتَهَا كَثَوَابِ الْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَإِذَا سَلَّمْتَ عَلَى الْقَبْرِ فَالْتَمِسْهُ بِيَدِكَ وَ قُلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ فِي سَمَائِهِ وَ أَرْضِهِ ثُمَّ تَمْضِي إِلَى صَلَاتِكَ وَ لَكَ بِكُلِّ رَكْعَةٍ رَكَعْتَهَا عِنْدَهُ كَثَوَابِ مَنْ [حَجَّ أَلْفَ حِجَّةٍ وَ اعْتَمَرَ أَلْفَ عُمْرَةٍ ]حَجَّ وَ اعْتَمَرَ أَلْفَ مَرَّةٍ وَ أَعْتَقَ أَلْفَ رَقَبَةٍ وَ كَأَنَّمَا وَقَفَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَلْفَ مَرَّةٍ مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ فَإِذَا انْقَلَبْتَ مِنْ عِنْدِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ نَادَاكَ مُنَادٍ لَوْ سَمِعْتَ مَقَالَتَهُ لَأَقَمْتَ عُمُرَكَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ هُوَ يَقُولُ طُوبَى لَكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ قَدْ غَنِمْتَ وَ سَلِمْتَ قَدْ غُفِرَ لَكَ مَا سَلَفَ- فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَإِنْ هُوَ مَاتَ مِنْ عَامِهِ أَوْ فِي لَيْلَتِهِ أَوْ يَوْمِهِ لَمْ يَلِ قَبْضَ رُوحِهِ إِلَّا اللَّهُ وَ تُقْبِلُ الْمَلَائِكَةُ مَعَهُ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لَهُ وَ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ حَتَّى يُوَافِيَ مَنْزِلَهُ- وَ تَقُولُ الْمَلَائِكَةُ يَا رَبِّ هَذَا عَبْدُكَ قَدْ وَافَى قَبْرَ ابْنِ نَبِيِّكَ ص- وَ قَدْ وَافَى مَنْزِلَهُ فَأَيْنَ نَذْهَبُ فَيُنَادِيهِمُ النِّدَاءُ مِنَ السَّمَاءِ يَا مَلَائِكَتِي قِفُوا بِبَابِ عَبْدِي فَسَبِّحُوا وَ قَدِّسُوا وَ اكْتُبُوا ذَلِكَ فِي حَسَنَاتِهِ إِلَى يَوْمِ يُتَوَفَّى قَالَ فَلَا يَزَالُونَ بِبَابِهِ إِلَى يَوْمِ يُتَوَفَّى يُسَبِّحُونَ اللَّهَ وَ يُقَدِّسُونَهُ وَ يَكْتُبُونَ ذَلِكَ فِي حَسَنَاتِهِ- فَإِذَا تُوُفِّيَ شَهِدُوا جِنَازَتَهُ وَ كَفْنَهُ وَ غُسْلَهُ وَ الصَّلَاةَ عَلَيْهِ وَ يَقُولُونَ رَبَّنَا وَكَّلْتَنَا بِبَابِ عَبْدِكَ وَ قَدْ تُوُفِّيَ فَأَيْنَ نَذْهَبُ فَيُنَادِيهِمْ يَا مَلَائِكَتِي قِفُوا بِقَبْرِ عَبْدِي فَسَبِّحُوا وَ قَدِّسُوا وَ اكْتُبُوا ذَلِكَ فِي حَسَنَاتِهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَكِيمٍ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الرَّازِيِّ الْجَامُورَانِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ بِإِسْنَادِهِ مِثْلَهُ
بنام خداوند بخشنده مهربان
پدرم از سعد بن عبد الله، از ابى عبد اللّه رازى، از حسن بن علىّ بن ابى حمزه از حسن بن محمّد بن عبد الكريم ابى على از مفضّل بن عمر، از جابر جعفى، وى گفت:
حضرت ابو عبد اللّه عليه السّلام، به مفضّل فرمودند:
فاصله بين شما تا قبر مطهّر امام حسين عليه السّلام چه مقدار است؟
وى عرض كرد: پدر و مادرم فدايت شوند يك روز و مقدارى از يك روز.
حضرت فرمودند:
آيا قبر آن حضرت را زيارت مى‏كنى؟
عرض كردم: بلى.
فرمودند:
آيا بشارت بدهم تو را؟ آيا شاد و مسرور بنمايم تو را به واسطه پاره‏اى از ثواب‏هاى آن؟
عرض كردم: بلى فدايت شوم.
مفضّل گفت: حضرت به من فرمودند:
هر گاه يك نفر از شما اثاثيه سفرش را بر مى‏داد و آماده مى‏شود براى زيارت قبر امام حسين عليه السّلام اهل آسمان به او بشارت مى‏دهند و وقتى از درب خانه‏اش بيرون رفت چه سواره و چه پياده خداوند منّان چهار هزار فرشته را بر او موكّل مى‏فرمايد كه بر وى تحيّت و درود فرستند تا به قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام برسد.
اى مفضّل: هنگامى كه به قبر امام حسين عليه السّلام رسيدى، درب حرمش بايست و اين كلمات را بگو، زيرا در مقابل هر يك كلمه‏اى كه مى‏گوئى نصيب و بهره‏اى از رحمت عائدت مى‏شود.
عرض كردم: آن كلمات چيست؟
حضرت فرمودند: بگو:
سلام و درود بر تو اى وارث آدم كه برگزيده خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث نوح كه پيامبر خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث ابراهيم كه خليل خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث موسى كه كليم خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث عيسى كه روح خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كه حبيب خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث على عليه السّلام كه جانشين رسول خدا است، سلام و درود بر تو اى وارث حسن عليه السّلام كه رضى و پسنديده است، سلام و درود بر تو اى وارث فاطمه عليها السّلام كه دختر رسول خدا است، سلام و درود بر تو اى شهيدى كه بسيار بسيار راستگو بودى، سلام بر تو اى وصىّ و جانشين پيغمبر كه نيكوكار و پرهيزكار مى‏باشى، سلام بر تو اى حجّت خدا و فرزند حجت خدا، سلام بر ارواحى كه گرداگرد تو فرود آمده و در مسكن و مكان تو قرار و آرام گرفته‏اند، سلام بر فرشتگان خدا كه اطراف تو را گرفته‏اند، شهادت مى‏دهم كه تو نماز را به پا داشتى و زكات را اداء كردى و به معروف و اعمال پسنديده امر كردى و از افعال زشت و ناپسند نهى نمودى، و خدا را مخلصا پرستيدى تا اجل تو را دريافت، سلام بر تو و رحمت و بركات خدا بر تو باد.
سپس از درب حرم حركت كن و به طرف قبر برو كه براى هر قدمى كه از زمين برداشته و بر روى آن مى‏گذارى ثوابى همچون ثواب كسى كه در راه خدا به خون خود آغشته شده مى‏باشد و وقتى بر قبر سلام دادى دست خود را به آن بكش و بگو:
سلام بر تو اى حجّت خدا در آسمان و زمين.
سپس به نماز بايست چه آنكه هر ركعتى از نماز نزد قبر آن حضرت ثواب هزار حجّ و عمره و هزار بنده‏اى كه آزاد نموده باشند را داشته و گويا نمازگزار هزار مرتبه با پيغمبر فرستاده شده در راه خدا جهاد كرده است، به هر صورت وقتى از زيارت قبر برگشتى منادى تو را نداء مى‏كند به طورى كه اگر مقاله و سخن او را مى‏شنيدى تمام عمرت را نزد قبر آن حضرت مى‏ماندى، منادى مى‏گويد:
اى بنده خوشا به حال تو! غنيمت بردى و سلام دادى، تمام گناهان گذشته‏ات آمرزيده شد، پس عمل را از ابتداء شروع كن، پس اگر وى در همان سال يا همان
شب يا همان روز زيارت فوت كند احدى قبض روحش را به عهده نگرفته مگر خداوند متعال، و فرشتگان با او پيش آمده و طلب آمرزش برايش مى‏كنند و رحمت بر او مى‏كنند تا وى به منزلش برسد، و فرشتگان مى‏گويند:
اى پروردگار اين بنده تو است و به زيارت فرزند پيغمبرت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم آمده و اكنون برگشته و به منزلش رسيده حال ما به كجا برويم؟
پس از آسمان نداء آيد:
اى فرشتگان من درب منزل بنده من بايستيد و تسبيح و تقديس نموده و آن را در نامه حسنات وى بنويسيد تا زمانى كه فوت كند.
امام عليه السّلام فرمودند:
پيوسته فرشتگان درب منزل او بوده تا روزى كه وى فوت كند، طول اين مدّت ايشان به تسبيح خداوند و تقديسش مشغول بوده و تمام اين تسبيحات و تقديسات را در زمره حسنات وى قرار مى‏دهند و وقتى وى فوت كند بر جنازه و مراسم تكفين و تغسيل و خواندن نماز بر او حاضر شده و مى‏گويند:
پروردگارا ما را موكل نمودى كه بر درب منزل بنده‏ات بايستيم، اكنون او فوت كرده حال كجا برويم؟
حق تعالى نداء داده و مى‏فرمايد:
اى فرشتگان من بايستيد بر سر قبر بنده‏ام، پس تسبيح و تقديس نمائيد من را و آن را در زمره حسنات او تا روز قيامت ثبت و ضبط كنيد.
حكيم بن داود بن حكيم، از سلمة بن الخطاب، از ابى عبد اللّه رازى جامورانى از حسن بن على بن ابى حمزه به اسنادش مثل حديث مزبور را نقل كرده‏اند.
6- حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي الْبِلَادِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ ع مَا تَقُولُ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ لِي مَا تَقُولُونَ أَنْتُمْ فِيهِ فَقُلْتُ بَعْضُنَا يَقُولُ حِجَّةٌ وَ بَعْضُنَا يَقُولُ عُمْرَةٌ قَالَ فَأَيَّ شَيْءٍ تَقُولُ إِذَا أَتَيْتَ فَقُلْتُ أَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ دَعَوْتَ إِلى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الَّذِينَ سَفَكُوا دَمَكَ وَ اسْتَحَلُّوا حُرْمَتَكَ مَلْعُونُونَ مُعَذَّبُونَ عَلى لِسانِ داوُدَ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ 
حسن بن عبد اللّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از جدّش محمّد بن عيسى ابن عبد اللّه، از ابراهيم بن ابى البلاد، وى گفت: محضر مبارك حضرت ابى الحسن عليه السّلام (امام هفتم عليه السّلام) عرض كردم: در زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام چه مى‏فرمائيد؟
حضرت به من فرمودند:
شما در باره زيارت آن حضرت چه مى‏گوئيد؟
عرضه داشتم: برخى از ما معتقديم كه زيارت آن جناب به منزله حج بوده و بعضى ديگر مى‏گوئيم ثواب عمره را دارد.
حضرت فرمودند:
در وقت زيارت آن حضرت چه مى‏گوئيد؟
عرض كردم: مى‏گوئيم:
سلام و درود بر تو اى ابا عبد اللّه، سلام و درود بر تو اى پسر رسول خدا، شهادت مى‏دهم كه تو نماز را به پا داشتى و زكات را اداء نمودى، و به كار خير امر و از عمل زشت نهى فرمودى، و با بيانى مشتمل بر حكمت و با موعظه‏اى پسنديده مردم را به راه پروردگارت دعوت نمودى، و شهادت مى‏دهم كسانى كه خون تو را ريختند و هتك حرمت تو را حلال دانستند با زبان حضرت داود و عيسى بن مريم عليهما السّلام مورد لعن و عذاب الهى واقع شده‏اند، و اين به خاطر عصيان و تجاوز آن‏ها مى‏باشد.
7- حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الْبَغْدَادِيِّ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي الْبِلَادِ قَالَ قَالَ لِي أَبُو الْحَسَنِ ع كَيْفَ السَّلَامُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ أَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ دَعَوْتَ إِلى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ أَشْهَدُ أَنَّ الَّذِينَ سَفَكُوا دَمَكَ وَ اسْتَحَلُّوا حُرْمَتَكَ- مَلْعُونُونَ مُعَذَّبُونَ عَلى لِسانِ داوُدَ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ قَالَ نَعَمْ هُوَ هَكَذَا
پدرم از موسى بن جعفر بغدادى از كسى كه برايش حديث گفته، از ابراهيم ابن ابى البلاد، وى گفت:
حضرت ابو الحسن عليه السّلام (امام هفتم عليه السّلام) به من فرمودند:
چگونه بر حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام سلام مى‏دهى؟
وى مى‏گويد: عرضه داشتم: مى‏گويم:
سلام و درود بر تو اى ابا عبد اللّه، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا ...
مترجم گويد:
فقرات اين زيارت عينا همان زيارت ششم است با اين فرق كه پس از عرضه داشتن راوى امام عليه السّلام در اين زيارت‏نامه فرموده‏اند:
بلى سلام بر آن حضرت چنين مى‏باشد.
8- حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ حَفْصٍ الْمَرْوَزِيِّ عَنِ الرَّجُلِ قَالَ تَقُولُ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ شَاهِدَهُ عَلَى خَلْقِهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ عَلِيٍّ الْمُرْتَضَى السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ حَيّاً وَ مَيِّتاً ثُمَّ ضَعْ خَدَّكَ الْأَيْمَنَ عَلَى الْقَبْرِ وَ قُلْ أَشْهَدُ أَنَّكَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكَ جِئْتُكَ مُقِرّاً بِالذُّنُوبِ اشْفَعْ لِي عِنْدَ رَبِّكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ ثُمَّ اذْكُرِ الْأَئِمَّةَ وَاحِداً وَاحِداً وَ قُلْ أَشْهَدُ أَنَّهُمْ حُجَجُ اللَّهِ ثُمَّ قُلْ اكْتُبْ لِي عِنْدَكَ عَهْداً وَ مِيثَاقاً بِأَنِّي أَتَيْتُكَ مُجَدِّداً الْمِيثَاقَ فَاشْهَدْ لِي عِنْدَ رَبِّكَ أَنَّكَ أَنْتَ الشَّاهِدُ
حكيم بن داود، از سلمة بن الخطاب، از على بن محمّد، از برخى اصحابش، از سليمان بن حفص مروزى، از آن مرد بزرگ، آن جناب فرمودند:
در نزد قبر حضرت امام حسين عليه السّلام بگو:
سلام و درود بر تو اى ابا عبد اللّه، سلام و درود بر تو اى حجّت خدا در زمين، و سلام بر تو اى شاهد خدا بر خلق او، سلام بر تو اى پسر رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند على مرتضى، سلام و درود بر تو اى فرزند فاطمه زهراء، شهادت مى‏دهم كه نماز را ب‏پاداشته و زكات را اداء كرده‏اى، و به كار خير امر و از عمل زشت نهى فرموده‏اى، و در راه خدا جهاد كردى تا مرگ تو را دريافت، و درود و رحمت خدا بر تو باد چه در حال حيات و چه در حال ممات.
سپس طرف راست صورت را بر قبر بگذار و بگو:
شهادت مى‏دهم كه تو حجت آشكار پروردگارت مى‏باشى، به نزد تو آمده‏ام در حالى كه به گناهانم اقرار دارم، نزد پروردگارت شفاعت من را بنما اى فرزند رسول خدا.
سپس ائمه عليهم السّلام را يكى يكى ياد كن و بگو:
شهادت مى‏دهم كه شما حجّت‏هاى خدا هستيد.
سپس بگو:
بنويس براى من كه نزد شما ميثاق و عهدى داشته و آمدم به محضرت در حالى كه آن ميثاق را تجديد مى‏كنم پس شاهد من باش نزد پروردگارت كه تو شاهد مى‏باشى.
9- حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَكِيمٍ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ زَكَرِيَّا عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ حَفْصٍ الْمَرْوَزِيِّ عَنِ الْمُبَارَكِ قَالَ تَقُولُ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ شَاهِدَهُ عَلَى خَلْقِهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ عَلِيٍّ الْمُرْتَضَى السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ- وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ فَصَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ حَيّاً وَ مَيِّتاً ثُمَّ ضَعْ خَدَّكَ الْأَيْمَنَ عَلَى الْقَبْرِ وَ قُلْ أَشْهَدُ أَنَّكَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكَ جِئْتُكَ مُقِرّاً بِالذُّنُوبِ لِتَشْفَعَ لِي عِنْدَ رَبِّكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ ثُمَّ اذْكُرِ الْأَئِمَّةَ بِأَسْمَائِهِمْ وَاحِداً بَعْدَ وَاحِدٍ وَ قُلْ أَشْهَدُ أَنَّهُمْ حُجَجُ اللَّهِ ثُمَّ قُلْ اكْتُبْ لِي عِنْدَكَ مِيثَاقاً وَ عَهْداً إِنِّي أَتَيْتُكَ مُجَدِّداً الْمِيثَاقَ فَاشْهَدْ لِي عِنْدَ رَبِّكَ إِنَّكَ أَنْتَ الشَّاهِدُ
حكيم بن داود بن حكيم، از سلمة بن الخطاب، از حسين بن زكريا، از سليمان ابن حفص مروزى، از مبارك، وى گفت:
در زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام مى‏گوئى:
سلام بر تو اى ابا عبد اللّه، سلام بر تو اى حجّت خدا در زمينش، و شاهد او بر خلقش، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند على مرتضى، سلام بر تو اى فرزند فاطمه زهراء، شهادت مى‏دهم كه تو نماز را به پا داشتى، و زكات را اداء نمودى، و به كارهاى نيك امر و از اعمال و افعال زشت نهى نمودى، و در راه خدا سخت كوشيدى تا اجل تو را دريافت، پس رحمت خدا بر تو باد در زنده و مرده بودن.
سپس طرف راست صورت را بر قبر بگذار و مضامين در زيارت قبل (زيارت هشتم) را كه با ترجمه‏اش گذشت بگو.
10- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ عَامِرِ بْنِ جُذَاعَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا أَتَيْتَ الْحُسَيْنَ ع فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ- وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَ مَنْ شَارَكَ فِي دَمِكَ وَ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ إِنَّا إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بَرِيءٌ ثَلَاثاً
محمّد بن الحسن بن احمد بن وليد، از محمّد بن الحسن بن الصّفّار، از محمّد ابن عبد الجبّار، از عبد الرحمن بن ابى نجران، از عامر بن جذاعه، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
هر گاه به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام رفتى بگو:
سپاس و حمد براى خدا است و درود و تحيّت خدا بر محمّد كه نبى او است و بر آل و دودمانش، و سلام بر او و بر آلش و رحمت و بركات الهى بر اين ذوات باد، درود خدا بر تو اى ابا عبد اللّه، خدا لعنت كند كسانى را كه تو را كشتند، و كسانى را كه در خون تو شركت نمودند، و كسانى را كه وقتى خبر كشته شدن تو به ايشان رسيد راضى به آن شدند، من از ايشان به سوى خدا بيزارى مى‏جويم، اين عبارت را سه بار بگويد:
11- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ عَامِرِ بْنِ جُذَاعَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا أَتَيْتَ الْحَائِرَ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكَ السَّلَامُ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَ مَنْ شَارَكَ فِي دَمِكَ وَ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ إِنَّا إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بَرِيءٌ
پدرم رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبد اللّهاز احمد بن محمّد، از عبد الرحمن ابن ابى نجران، از محمّد بن ابى عمير، از عامر بن جذاعه از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
هر گاه به حائر رفتى پس بگو:
حمد و سپاس براى خداست و درود و تحيّت خدا بر محمّد و اهل بيت او ...
تا آخر مضامين زيارت قبل كه با ترجمه ذكر شد.
12- حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ سَعِيدٍ الْمَدَائِنِيِّ عَنْ مُصَدِّقِ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ عَمَّارِ بْنِ مُوسَى السَّابَاطِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ تَقُولُ إِذَا أَتَيْتَ [انْتَهَيْتَ ]إِلَى قَبْرِهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا سَيِّدَ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَنْ رِضَاهُ مِنْ رِضَى الرَّحْمَنِ وَ سَخَطُهُ مِنْ سَخَطِ الرَّحْمَنِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَمِينَ اللَّهِ وَ حُجَّتَهُ وَ بَابَ اللَّهِ وَ الدَّلِيلَ عَلَى اللَّهِ وَ الدَّاعِيَ إِلَى اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ حَلَّلْتَ حَلَالَ اللَّهِ وَ حَرَّمْتَ حَرَامَ اللَّهِ وَ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ دَعَوْتَ إِلى سَبِيلِ رَبِّكَ- بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ وَ مَنْ قُتِلَ مَعَكَ شُهَدَاءُ- أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّكُمْ تُرْزَقُونَ وَ أَشْهَدُ أَنَّ قَاتِلِيكَ فِي النَّارِ أَدِينُ اللَّهَ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ قَاتَلَكَ وَ مِمَّنْ قَتَلَكَ وَ شَايَعَ عَلَيْكَ وَ مِمَّنْ جَمَعَ عَلَيْكَ- وَ مِمَّنْ سَمِعَ صَوْتَكَ وَ لَمْ يُجِبْكَ [وَ لَمْ يُعِنْكَ ]يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً
پدرم رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبد اللّه و عبد اللّه بن جعفر حميرى، از احمد ابنالحسن بن على بن فضّال، از عمرو بن سعيد مدائنى، از مصدّق بن صدقه، از عمار بن موسى ساباطى، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
هر گاه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام رفتى بگو:
سلام بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام بر تو اى فرزند امير الموءمنين، سلام بر تو اى ابا عبد اللّه، سلام بر تو اى سرور جوانان اهل بهشت و رحمت خدا و بركاتش بر تو باد، سلام بر تو اى كسى كه رضايتت رضايت خدا است، و غضب و نارضايتيت غضب و نارضايتى خدا مى‏باشد، سلام بر تو اى امين و حجّت و باب خدا و راهنما و نشان دهنده خدا و دعوت‏كننده بسوى خدا، شهادت مى‏دهم كه تو حلال خدا را بيان كرده و حرامش را روشن نموده و نماز را به پا داشتى و زكات را پرداختى و به كارهاى نيك امر و از اعمال زشت و قبيح نهى فرمودى، و با بيان مصلحت و پند و اندرز نيك ديگران را به راه خدا دعوت نمودى، و شهادت مى‏دهم كه تو و آنان كه در ركاب ظفر قرينت شهيد شده‏ايد شهيدانى بوده كه نزد خدا زنده بوده و روزى مى‏خوريد، و شهادت مى‏دهم كه كشنده تو در آتش جهنّم است، به واسطه بيزارى از كسانى كه با تو محاربه نموده و آنان كه تو را كشته و عليه تو با يك ديگر هم داستان شدند، و بيزارى مى‏جويم از كسانى كه 
قصد سوء عليه تو نمودند و برائت و بيزارى مى‏جويم از آنان كه صداى تو را شنيده ولى اجابتت نكردند، كاش با تو بودم پس به رستگارى عظيمى نائل مى‏شدم.
13- حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْن عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ تَقُولُ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع مَا أَحْبَبْتَ
على بن الحسين، از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از ابى نجران، از يزيد بن اسحاق، از حسن بن عطيّه، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
نزد قبر امام حسين عليه السّلام هر چه را كه دوست داشتى مى‏توانى به عنوان زيارت بخوانى.
14- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ زُرْتَهُ يَا بَا سَعِيدٍ فَسَبِّحْ عِنْدَ رَأْسِهِ تَسْبِيحَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ ع أَلْفَ مَرَّةٍ وَ سَبِّحْ عِنْدَ رِجْلَيْهِ تَسْبِيحَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ ع أَلْفَ مَرَّةٍ ثُمَّ صَلِّ عِنْدَهُ رَكْعَتَيْنِ تَقْرَأُ فِيهِمَا يس وَ الرَّحْمَنَ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ كَتَبَ اللَّهُ لَكَ ثَوَابَ ذَلِكَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ عَلِّمْنِي تَسْبِيحَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ ع قَالَ نَعَمْ يَا بَا سَعِيدٍ تَسْبِيحُ عَلِيٍّ ع سُبْحَانَ الَّذِي لَا تَنْفَذُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ الَّذِي لَا تَبِيدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ الَّذِي لَا يَفْنَى مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ الَّذِي لَا يُشْرِكُ أَحَداً فِي حُكْمِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لَا اضْمِحْلَالَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لَا انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ الَّذِي لَا إِلَهَ غَيْرُهُ- وَ تَسْبِيحُ فَاطِمَةَ ع سُبْحَانَ ذِي الْجَلَالِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ- سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ- سُبْحَانَ ذِي الْبَهْجَةِ وَ الْجَمَالِ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ يَرَى أَثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفَا وَ وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ
محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از ابى سعيد مدائنى، وى مى‏گويد محضر مبارك حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام مشرّف شده عرض كردم: فدايت شوم به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام بروم؟
حضرت فرمودند:
بلى، اى ابا سعيد به زيارت قبر حسين عليه السّلام برو و به زيارت پاكيزه‏ترين پاكيزه‏ها و پاك‏ترين پاكان و نيك‏ترين نيكان.
اى ابا سعيد هنگامى كه آن حضرت را زيارت كردى بالاى سر آن جناب تسبيح امير الموءمنين عليه السّلام را هزار مرتبه بگو و پائين پاى آن حضرت تسبيح حضرت زهراء عليها السّلام را هزار مرتبه بگو، سپس نزد قبر مطهّرش دو ركعت نماز بخوان و در آن دو ركعت سوره يس و الرّحمن را قرائت كن.
و وقتى چنين نمودى خداوند متعال ثواب زيارت حضرت را براى تو خواهد نوشت.
راوى مى‏گويد: محضر مباركش عرض كردم: فدايت شوم تسبيح امير الموءمنين على عليه السّلام و تسبيح حضرت فاطمه سلام اللّه عليها را آيا به من تعليم مى‏فرمائيد؟
حضرت فرمودند:
بلى يا ابا سعيد، تسبيح امير الموءمنين عليه السّلام عبارت است از ذكر اين اذكار:
منزّه است كسى كه خزائنش تمام‏شدنى نيست، منزّه است كسى كه نشانه‏هايش كهنه و فرسوده نمى‏شوند، منزّه است كسى كه آنچه نزد او است فانى نمى‏گردد، منزّه است كسى كه احدى در حكم با او شريك نيست، منزّه است كسى كه آنچه زوالى براى فخر و بزرگى او نمى‏باشد، منزّه است كسى كه بر انقطاع و فنائى براى زمان سلطنتش نمى‏باشد، منزّه است كسى كه معبودى غير از او وجود ندارد.
و تسبيح حضرت فاطمه سلام اللّه عليها عبارتست از:
منزّه است صاحب جلالى كه متكبّر و بزرگ مى‏باشد، منزّه است صاحب عزّتى كه بلند مرتبه و مرتفع الشأن مى‏باشد، منزّه است صاحب سلطنتى كه داراى
فخر و قدمت مى‏باشد، منزّه است صاحب حسن و جمال، منزّه است كسى كه به نور و سنگينى و وقار آراسته است، منزّه است كسى كه اثر و نشانه‏هاى پاى مورچه را روى سنگ صاف و شفّاف ديده و افتادن طيور و پرندگان را روى درختان و لانه‏ها مى‏نگرد.
15- حَدَّثَنِي أَبِي وَ غَيْرُ وَاحِدٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ مُوسَى الْوَرَّاقِ عَنْ يُونُسَ عَنْ عَامِرِ بْنِ جُذَاعَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِذَا أَتَيْتَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَقُلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ إِنَّا إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بَرِيءٌ
پدرم و گروهى ديگر، از سعد بن عبد اللّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از عبّاس بن موسى ورّاق، از يونس، از عامر بن جذاعة، وى مى‏گويد: شنيدم حضرت ابو عبد اللّه عليه السّلام مى‏فرمودند:
وقتى به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام رفتى بگو:
سلام و درود بر تو اى فرزند رسول خدا، سلام و درود بر تو اى ابا عبد اللّه، خدا لعنت كند كسانى كه تو را كشتند و خدا لعنت كند كسانى را كه وقتى خبر
شهادت تو را شنيدند خشنود و راضى شدند، من به سوى خدا از ايشان بيزارى مى‏جويم.

16- حَدَّثَنِي الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ سَعْدٍ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدَانُ بْنُ مُسْلِمٍ قَائِدُ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ حَدَّثَنَا بَعْضُ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا أَتَيْتَ الْقَبْرَ بَدَأْتَ فَأَثْنَيْتَ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ صَلَّيْتَ عَلَى النَّبِيِّ ص وَ اجْتَهَدْتَ فِي ذَلِكَ ثُمَّ تَقُولُ:
سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ فِيمَا تَرُوحُ وَ تَغْدُو الزَّاكِيَاتُ الطَّاهِرَاتُ لَكَ وَ عَلَيْكَ وَ سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ الْمُسَلِّمِينَ لَكَ بِقُلُوبِهِمْ وَ النَّاطِقِينَ بِفَضْلِكَ وَ الشُّهَدَاءِ عَلَى أَنَّكَ صَادِقٌ صِدِّيقٌ صَدَقْتَ وَ نَصَحْتَ فِيمَا أَتَيْتَ بِهِ وَ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ وَ الدَّمُ الَّذِي لَا يُدْرِكُ ثَارَهُ [تِرَتَهُ ]أَحَدٌ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ وَ لَا يُدْرِكُهُ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ جِئْتُكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَافِداً إِلَيْكَ وَ أَتَوَسَّلُ إِلَى اللَّهِ بِكَ فِي جَمِيعِ حَوَائِجِي مِنْ أَمْرِ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي وَ بِكَ يَتَوَسَّلُ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَى اللَّهِ فِي حَوَائِجِهِمْ وَ بِكَ يُدْرِكُ أَهْلُ التِّرَاتِ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ طَلِبَتَهُمْ 
حسين بن محمّد بن عامر، از احمد بن اسحاق بن سعد، وى مى‏گويد:
سعدان بن مسلم، از قائد ابى بصير نقل نموده كه وى گفت:
برخى از اصحاب ما از حضرت أبى عبد اللّه عليه السّلام نقل كرده‏اند كه آن حضرت فرمودند:
وقتى به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام رفتى ابتداء بر خداوند عزّ و جلّ ثناء بگو و سپس بر پيامبر اكرم صلّىاللّه عليه و آله و سلّم صلوات و درود بفرست و در فرستادن صلوات بر آن حضرت كوشش و مبالغه نما و پس از آن بگو:
درود خدا و درود فرشتگان در هر شام و بامداد براى تو و بر تو باد آن درودهائى كه پاك و پاكيزه مى‏باشند، و درود خدا و درود فرشتگان مقرّب و ملائكه‏اى كه قلبا تسليم تو هستند بر تو باد، درود فرشتگانى كه فضل تو را بازگو مى‏كنند بر تو باد، درود آنان كه شهادت مى‏دهند بر اينكه تو راستگو و راست هستى بر تو باد، در آنچه خبر دادى و بازگو نمودى راست گفتى و مردم را نصيحت كردى، تو خون خدا در زمين هستى، تو خونى هستى كه احدى از اهل زمين نمى‏تواند آن را تقاص كند و كسى غير از خداوند متعال قادر بر خونخواهى آن نيست، اى پسر رسول خدا به نزد تو آمده‏ام در حالى كه از سرزمين خود به سوى تو كوچ كرده‏ام، و به واسطه تو در تمام نيازمندى‏هايم چه امور دنيائى و چه امور اخروى به خدا متوسل مى‏شوم، و به واسطه تو تمام نيازمندان در نيازهايشان به خداوند منّان متوسّل مى‏شوند، و به توسّط تو اولياء دماء از بندگان خدا طلب خود را مى‏گيرند.
دنباله زيارت نامه حضرت
ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا ثُمَّ تَسْتَقْبِلُ الْقَبْرَ- وَ الْقِبْلَةَ بَيْنَ كَتِفَيْكَ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْأَحَدِ الْمُتَوَحِّدِ بِالْأُمُورِ كُلِّهَا خَالِقِ الْخَلْقِ فَلَمْ يَعْزُبْ عَنْهُ شَيْءٌ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ عَالِمِ كُلِّ شَيْءٍ بِلَا [بِغَيْرِ ]تَعْلِيمٍ- ضَمَّنَ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَيْهَا دَمَكَ وَ ثَارَكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ مَا وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَ الْفَتْحِ وَ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ الْوَعْدَ الْحَقَّ- فِي هَلَاكِ عَدُوِّكَ وَ تَمَامِ مَوْعِدِهِ إِيَّاكَ أَشْهَدُ أَنَّهُ قَاتَلَ مَعَكَ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ كَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى- وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ 
سپس اندكى قدم بردار و پس از آن قبر را مقابل خود و قبله را بين دو كتف قرار داده و بگو:
حمد و سپاس براى خداوند واحدى است كه در تمام امور مستقل مى‏باشد، آفريننده مخلوقات بوده پس هيچ امرى از امور خلائق از او مخفى و پنهان نمى‏باشد، بدون اينكه تعليم گرفته باشد به تمام اشياء عالم و دانا است، اى فرزند رسول اللّه خداوند منّان زمين و تمام موجودات روى آن را تاوان خون تو قرار داده است، شهادت مى‏دهم نصرت و فتحى را كه خدا به تو وعده داده برايت منجّز و فراهم فرموده، و نيز شهادت مى‏دهم وعده راست و حقّى را كه خدا در ارتباط با هلاك نمودن دشمن تو داده و نيز تمام وعده‏هايش به تو به وقوع پيوسته است، شهادت مى‏دهم كه همراه تو جماعت بسيارى مقاتله و كارزار كردند چنانچه حق تعالى در قرآن فرموده:
و چه بسا پيامبر كه گروه زيادى از پيروانش همراه او كارزار كرده و كشته شدند ولى هيچ سستى و رخنه‏اى از اين رهگذر در آنها پيدا نشد.
دنباله زيارت‏نامه حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام
ثُمَّ كَبِّرْ سَبْعَ تَكْبِيرَاتٍ ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا وَ اسْتَقْبِلِ الْقَبْرَ ثُمَّ قُلِ- الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لَا وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ- خَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيراً أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ عَنِ اللَّهِ مَا أُمِرْتَ بِهِ وَ وَفَيْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ تَمَّتْ بِكَ كَلِمَاتُهُ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ وَ أُمَّةً خَذَلَتْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً خَذَّلْتَ عَنْكَ اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ بِالْوَلَايَةِ لِمَنْ وَالَيْتَ وَ وَالَتْ رُسُلُكَ وَ أَشْهَدُ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ بَرِئْتَ مِنْهُ وَ بَرِئَتْ مِنْهُ رُسُلُكَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِينَ كَذَّبُوا رَسُولَكَ وَ هَدَمُوا كَعْبَتَكَ وَ حَرَّفُوا كِتَابَكَ وَ سَفَكُوا دِمَاءَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ وَ أَفْسَدُوا عِبَادَكَ وَ اسْتَذَلُّوهُمْ اللَّهُمَّ ضَاعِفْ لَهُمُ اللَّعْنَةَ فِيمَا جَرَتْ بِهِ سُنَّتُكَ فِي بَرِّكَ وَ بَحْرِكَ اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ فِي سَمَائِكَ وَ أَرْضِكَ- اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي أَوْلِيَائِكَ وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَشَاهِدَهُمْ- حَتَّى تُلْحِقَنِي بِهِمْ وَ تَجْعَلَهُمْ لِي فَرَطاً وَ تَجْعَلَنِي لَهُمْ تَبَعاً فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ
سپس هفت تا تكبير بگو و پس از آن اندكى جلو برو و قبر را روبروى خود قرار داده و بگو:
حمد و سپاس مر خدائى را سزد كه همراه و فرزند براى خود نگرفت و در سلطنت و پادشاهى برايش شريكى نمى‏باشد، تمام اشياء را آفريد پس آنها را متناسب و معيّن نمود، شهادت مى‏دهم كه تو آنچه را مأمور به ابلاغش بودى ابلاغ نمودى و بعهدى كه با خدا نموده بودى وفاء كردى، و به واسطه تو كلمات خدا و نعمت‏هايش تماميّت و كمال پيدا مى‏كنند، و شهادت مى‏دهم كه در راه او مجاهدت و كوشش نموده تا اجل تو را دريافت، خدا لعنت كند جماعتى را كه تو را كشتند و گروهى را كه يارى تو را ننمودند، و خدا لعنت كند آن دسته از مردمى را كه ديگران را به ترك يارى تو واداشتند، خدايا من شهادت مى‏دهم آنان را كه تو و رسولانت را دوست دارند من دوست دارم، و شهادت مى‏دهم كه بى‏زارم از كسانى را كه تو و رسولانت از آنها بيزار مى‏باشيد، بار خدايا لعنت كن كسانى را كه پيغمبرت را تكذيب كرده، و كعبه تو را منهدم و خراب نموده، و كتابت را سوزانده، و خونهاى اهل بيت پيغمبرت را ريخته، و بنده‏گانت را فساد كرده و خوار نمودند، خداوند لعنت ايشان را مضاعف و دو چندان نما در آنچه سنّت تو بر آن جارى شده در خشكى و دريا، خداوندا ايشان را در آسمان و زمينت لعنت نما، بار خدايا قرار بده براى من زبانى راست در دوستانت و محبوب من نما مشاهد ايشان را، تا به آنها ملحقم نمائى، و قرار بده ايشان را رهبران من و من را در دنيا و آخرت تابع ايشان.
دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام
ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا فَكَبِّرْ سَبْعاً وَ هَلِّلْ سَبْعاً وَ احْمَدِ اللَّهَ سَبْعاً وَ سَبِّحِ اللَّهَ تَعَالَى سَبْعاً وَ أَجِبْهُ سَبْعاً وَ تَقُولُ لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ إِنْ كَانَ لَمْ يُجِبْكَ بَدَنِي فَقَدْ أَجَابَكَ قَلْبِي وَ شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ رَأْيِي وَ هَوَايَ- عَلَى التَّسْلِيمِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ الْمُرْسَلِ وَ السِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَ الدَّلِيلِ الْعَالِمِ وَ الْأَمِينِ الْمُسْتَخْزَنِ وَ الْمَرْضِيِّ الْبَلِيغِ [الْوَصِيِّ الْمُبَلِّغِ ]وَ الْمَظْلُومِ الْمُهْتَضَمِ جِئْتُ انْقِطَاعاً إِلَيْكَ وَ إِلَى وَلَدِكَ وَ وَلَدِ وَلَدِكَ الْخَلَفِ مِنْ بَعْدِكَ عَلَى بَرَكَةِ الْحَقِّ- فَقَلْبِي لَكُمْ مُسَلِّمٌ وَ أَمْرِي لَكُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّةٌ- حَتّى يَحْكُمَ اللّهُ وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ لِدِينِي وَ يَبْعَثُكُمْ فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لَا مَعَ عَدُوِّكُمْ إِنِّي مِنَ الْمُوءْمِنِينَ بِرَجْعَتِكُمْ لَا أُنْكِرُ لِلَّهِ قُدْرَةً وَ لَا أُكَذِّبُ لَهُ مَشِيَّةً وَ لَا أَزْعُمُ أَنَّ مَا شَاءَ لَا يَكُونُ 
سپس اندكى جلو برو و هفت مرتبه تكبير و هفت مرتبه لا إِلهَ إِلَّا اللّهُ گفته و هفت بار حمد خدا را نموده و هفت مرتبه حق تعالى را تسبيح كرده و هفت مرتبه حق تعالى را اجابت نموده (يعنى بگو: لبيك) و بعدا بگو: اجابت مى‏كنم تو را اى خواننده خدا، اجابت مى‏كنم تو را اى خواننده خدا، اگر بدنم تو را اجابت نكند پس قطعا قلب و موى و پوست و فكر و خواست نفسم بر تسليم شدن و اطاعت نمودن از فرزند نبىّ مرسل اجابت مى‏كنند، و نيز اجابت دختر زاده پيامبر كه برگزيده و راهنما و آگاه مى‏باشد را مى‏نمايند، و همچنين اجابت مى‏كنند امين و خزينه‏دار و پسنديده و بليغ و مظلوم و ستم كشيده را، آمدم به سوى تو و فرزند تو و فرزند فرزندت كه بعد از تو جانشين تو مى‏باشد، پس دلم تسليم شما است و امر و كارم تابع شما بوده، و نصرت و يارى من آماده براى شما است، يا خدا حكم كند در حالى كه او بهترين حكم‏كنندگان براى دين من بوده و شما را برمى‏انگيزد، پس كسى كه با شما باشد با شما است نه با دشمن شما، من از كسانى هستم كه به رجعت شما ايمان و اعتقاد دارم، نه قدرت خدا و نه مشيت او را انكار مى‏كنم، و گمان ندارم كه آنچه را خدا بخواهد وجود پيدا نكند.
دنباله زيارت‏نامه حضرت ابا عبد اللّه حسين عليه السّلام
ثُمَّ امْشِ حَتَّى تَنْتَهِيَ إِلَى الْقَبْرِ وَ قُلْ وَ أَنْتَ قَائِمٌ- سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يُسَبِّحُ لَهُ ذِي الْمُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ وَ يُقَدِّسُ بِأَسْمَائِهِ جَمِيعُ خَلْقِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ رَبِّنَا وَ رَبِّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ- اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي وَفْدِكَ إِلَى خَيْرِ بِقَاعِكَ وَ خَيْرِ خَلْقِكَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الْجِبْتَ وَ الطَّاغُوتَ ثُمَّ ارْفَعْ يَدَيْكَ حَتَّى تَضَعَهُمَا مَمْدُودَتَيْنِ عَلَى الْقَبْرِ ثُمَّ تَقُولُ أَشْهَدُ أَنَّكَ طُهْرٌ طَاهِرٌ مِنْ طُهْرٍ طَاهِرٍ قَدْ طَهُرَتْ بِكَ الْبِلَادُ وَ طَهُرَتْ أَرْضٌ أَنْتَ فِيهَا وَ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ حَتَّى يَسْتَثِيرَ لَكَ مِنْ جَمِيعِ خَلْقِهِ ثُمَّ ضَعْ خَدَّيْكَ وَ يَدَيْكَ جَمِيعاً عَلَى الْقَبْرِ ثُمَّ اجْلِسْ عِنْدَ رَأْسِهِ وَ اذْكُرِ اللَّهَ بِمَا أَحْبَبْتَ وَ تَوَجَّهْ إِلَيْهِ وَ اسْأَلْ حَوَائِجَكَ ثُمَّ ضَعْ يَدَيْكَ وَ خَدَّيْكَ عِنْدَ رِجْلَيْهِ وَ قُلْ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى رُوحِكَ وَ بَدَنِكَ- فَلَقَدْ صَدَقْتَ وَ صَبَرْتَ وَ أَنْتَ الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ قَتَلَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ بِالْأَيْدِي وَ الْأَلْسُنِ ثُمَّ تَقُومُ إِلَى قَبْرِ وَلَدِهِ وَ تُثْنِي عَلَيْهِمْ بِمَا أَحْبَبْتَ وَ تَسْأَلُ رَبَّكَ حَوَائِجَكَ وَ مَا بَدَا لَكَ ثُمَّ تَسْتَقْبِلُ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ قَائِماً فَتَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الرَّبَّانِيُّونَ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ وَ أَنْصَارٌ أَبْشِرُوا بِمَوْعِدِ اللَّهِ الَّذِي لَا خُلْفَ لَهُ- وَ أَنَّ اللَّهَ مُدْرِكٌ بِكُمْ ثَارَكُمْ وَ أَنْتُمْ سَادَةُ الشُّهَدَاءِ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ- ثُمَّ اجْعَلِ الْقَبْرَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ صَلِّ مَا بَدَا لَكَ وَ كُلَّمَا دَخَلْتَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ ]فَسَلِّمْ ثُمَّ امْشِ حَتَّى تَضَعَ يَدَيْكَ وَ خَدَّيْكَ جَمِيعاً عَلَى الْقَبْرِ فَإِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَخْرُجَ فَاصْنَعْ مِثْلَ ذَلِكَ وَ لَا تُقَصِّرْ عِنْدَهُ مِنَ الصَّلَاةِ مَا أَقَمْتَ وَ إِذَا انْصَرَفْتَ مِنْ عِنْدِهِ فَوَدِّعْهُ وَ قُلْ سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ وَ عِبَادِهِ الصَّالِحِينَ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ عَلَى رُوحِكَ وَ بَدَنِكَ وَ ذُرِّيَّتِكَ وَ مَنْ حَضَرَكَ مِنْ أَوْلِيَائِكَ 
سپس به جلو برو تا به قبر منتهى شوى و پس از آن در حالى كه ايستاده‏اى بگو:
منزّه است خدا، تمام مخلوقات و آفريده‏گان تسبيح خدا را مى‏گويند آن خدائى كه داراى ملك (عالم ماده) ملكوت (عالم معنا) مى‏باشد و نيز تمام مخلوقات او را با اسمائش تقديس مى‏نمايند، منزه است خدائى كه فرمان فرما و بسيار منزّه است، او پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح الامين مى‏باشد، خداوندا من را در ميان مسافرانت قرار بده بطرف بهترين سرزمينهايت و به سوى بهترين مخلوقاتت، خداوندا جبت (باطل) و طاغوت (ستم‏كار) را لعنت نما.
سپس دو دستت را بلند كن تا به حالت كشيده آنها را روى قبر بگذارى و سپس بگو:
شهادت مى‏دهم كه تو عين پاكى و پاك بوده و از عين پاكى و پاك متولّدشده‏اى، شهرها و سرزمينها بواسطه تو پاكيزه شده‏اند و شهادت مى‏دهم زمينى كه تو در آن هستى پاكيزه مى‏باشد، شهادت مى‏دهم كه تو خون خدا در زمين مى‏باشى تا حق تعالى براى تو از تمام مخلوقاتش خونخواهى نمايد، سپس صورت و دست‏هايت را روى قبر بگذار و پس از آن بالاى سر نشسته و هر ذكرى كه خواستى بگو و به آن حضرت توجّه نما و حوائج خود را سوءال نما.
سپس دو دست و صورت را پائين پاى قبر بگذار و بگو:
خدا بر تو بر جان و بدنت درود بفرستد، پس همانا راست گفته و صبر نمودى، و تو راست‏گو و تصديق شده مى‏باشى، خدا بكشد كسانى را كه تو را با دستها و زبانهايشان كشتند. سپس بالاى قبر فرزندان آن حضرت بايست و بر ايشان ثناء گفته و هر چه خواستى بگو و بعدا از خداوند حوائج خود و آنچه مى‏خواهى را طلب نما سپس در حالى كه ايستاده‏اى رو به قبور شهدا كن و بگو:
سلام بر شما اى اهل اللّه، شما رهبران ما و ما تابعين و ياران شما هستيم، بشارت باد شما را به وعده‏هائى كه حق تعالى راجع به شما داده و تخلّفى در آنها نمى‏باشد، و خداوند متعال خون خواهى شما را خواهد نمود، شما سروران شهداء هستيد در دنيا و آخرت.
سپس قبر آن حضرت را در مقابل قرار داده و هر دعائى كه خواستى بخوان.
و هر گاه داخل حائر شدى ابتداء سلام كن و سپس بطرف قبر به قدرى حركت كن كه دو دست و دو گونه‏هاى خود را جميعا بر روى قبر بتوانى گذارد و وقتى خواستى خارج شوى باز همين عمل را انجام بده (يعنى دو دست و دو طرف صورت خود را روى قبر بگذار) و از خواندن نماز نزد قبر تا زمانى كه آنجا هستى كوتاهى مكن، و وقتى از محضر امام عليه السّلام مرخّص شدى پس آن جناب را وداع كرده و بگو:
درود خدا و درود فرشتگان مقرّبش و درود انبياء مرسلش و درود بندگان صالحش بر تو اى فرزند رسول خدا و بر جان و جسمت و بر اولاد تو و بر تو و دوستدارانت كه با تو حاضر گرديدند.
17- حَدَّثَنِي بِهَذِهِ الزِّيَارَةِ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ سَهْلٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ مُوسَى بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ قَالَ حَدَّثَنَا أُمَيَّةُ بْنُ عَلِيٍّ الْقَيْسِيُّ الشَّامِيُّ عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مِثْلَهُ وَ زَادَ فِي آخِرِهِ مِنْ عِنْدِ مَنْ حَضَرَكَ مِنْ أَوْلِيَائِكَ فَإِذَا بَلَغْتَ الرَّوَاحَ فَقُلْ هَذَا الْكَلَامَ مِنْ أَوَّلِهِ إِلَى آخِرِهِ كَمَا قُلْتَ حِينَ دَخَلْتَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ ]فَإِذَا دَخَلْتَ مَنْزِلَكَ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي سَلَّمَنِي وَ سَلَّمَ مِنِّي الْحَمْدُ لِلَّهِ فِي الْأُمُورِ كُلِّهَا وَ عَلَى كُلِّ حَالٍ- الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ ثُمَّ كَبِّرْ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ تَكْبِيرَةً مُتَتَابِعَةً وَ سَهِّلْ وَ لَا تُعَجِّلْ فِيهَا إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى وَ الْبَاقِي مِثْلُهُ
احمد بن محمّد بن الحسن بن سهل همين زيارت را براى من از پدرش و او از جدّ وى و او از موسى بن الحسن بن عامر و او از احمد بن هلال نقل نمود، وى گفت:
اميّة بن على قيسى شامى، از سعدان بن مسلم و او از شخصى و او از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام مثل همين زيارت‏نامه را نقل نمود منتهى در آخر آن بعد از «من حضرك من اولائك» اين عبارت را اضافه كرده:
پس هنگامى كه شب فرارسيد اين كلام را از ابتداء تا آخر همان طورى كه در وقت دخول حائر خواندى بخوان و وقتى به منزلت رسيده و وارد آن شدى بگو:
حمد و سپاس خدائى را كه من را از آزار ديگران بر حذر داشت و ديگران را نيز از شرّ من محفوظ نمود، حمد در تمام امور و در هر حالى براى خدا است، حمد براى پروردگار عالميان است، سپس بيست و يك بار پشت سر هم تكبير بگو و با تأنّى و آهسته آنها را گفته و ان شاء اللّه در آن عجله نمى‏كنى، و باقى الفاظ اين زيارت مثل همان زيارت مذكور مى‏باشد.
18- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيّ بن عبد الله بن المغيره عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَطِيَّةَ أَبِي نابِ عن بَيَّاعِ السَّابِرِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَقُولُ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً أَوْ عُمْرَةً وَ حِجَّةً 
قال قلت جعلت فداك فما اقول اذا اتيته ؟
قال: تقول :
السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَوْمَ وُلِدْتَ وَ يَوْمَ تَمُوتُ وَ يَوْمَ تُبْعَثُ حَيّاً أَشْهَدُ أَنَّكَ حَيٌّ شَهِيدٌ تُرْزَقُ عِنْدَ رَبِّكَ وَ أَتَوَالَى وَلِيَّكَ وَ أَبْرَأُ مِنْ عَدُوِّكَ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الَّذِينَ قَاتَلُوكَ وَ انْتَهَكُوا حُرْمَتَكَ مَلْعُونُونَ عَلَى لِسَانِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ أَسْأَلُ اللَّهَ وَلِيَّكَ وَ وَلِيَّنَا أَنْ يَجْعَلَ تُحْفَتَنَا مِنْ زِيَارَتِكَ الصَّلَاةَ عَلَى نَبِيِّنَا وَ الْمَغْفِرَةَ لِذُنُوبِنَا اشْفَعْ لِي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ عِنْدَ رَبِّكَ
پدرم رحمة اللّه عليه از سعد بن عبد اللّه، از حسن بن على بن عبد اللّه بن مغيرة، از عبّاس بن عامر، از ابان، از حسن بن عطيّه ابى ناب، از بيّاع سابرى (عمر ابن يزيد)، وى گفت:
از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمودند:
كسى كه به زيارت قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام برود خداوند برايش ثواب يك حج و يك عمره (يا ثواب يك عمره و يك حج) منظور مى‏كند.
راوى مى‏گويد: محضر مباركش عرضه داشتم: فدايت شوم وقتى به زيارتش رفتم در زيارت آن حضرت چه بگويم؟
حضرت فرمودند: بگو:
درود بر تو اى ابا عبد اللّه، درود بر تو اى فرزند رسول خدا، درود بر تو در روزى كه متولّد شدى و روزى كه از اين دنيا رحلت نمودى و روزى كه زنده برانگيخته مى‏شوى شهادت مى‏دهم كه تو زنده و شهيد مى‏باشى، نزد پروردگارت روزى مى‏خورى، من دوستدار شما را دوست دارم، و از دشمنت بى‏زارى مى‏جويم، و شهادت مى‏دهم آنان كه با تو كارزار كرده و حرمت تو را هتك نمودند به زبان پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ملعون مى‏باشند، و شهادت مى‏دهم كه تو نماز را به پا داشتى و زكات را پرداختى، و به كار خير امر و از عمل زشت و قبيح نهى فرمودى، و در راه خدا با بيان حكمت و دادن پند و موعظه پسنديده مجاهدت نمودى، از خدا كه ولىّ تو و ولىّ ما است مى‏خواهم كه حظّ ما را از زيارت تو درود بر پيامبر و آمرزش گناهان ما قرار دهد، اى پسر رسول خدا شفاعت من را نزد پروردگارت بنما.

زيارت‏نامه حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام

19- حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ جَابِرٍ الْمَكْفُوفِ عَنْ أَبِي الصَّامِتِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ مَنْ أَتَى الْحُسَيْنَ ع مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَيْكَ وَ امْشِ حَافِياً وَ امْشِ بِمَشْيِ [مَشْيَ ]الْعَبْدِ الذَّلِيلِ فَإِذَا أَتَيْتَ بَابَ الْحَائِرِ [الْحَيْرِ ]فَكَبِّرِ اللَّهَ أَرْبَعاً وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ اسْأَلْ [سَلِ اللَّهَ ]حَاجَتَكَ
على بن الحسين، از سعد بن عبد اللّه، از حسن بن على بن عبد اللّه بن مغيره، از عبّاس بن عامر، از جابر مكفوف، از ابى الصّامت، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، راوى گفت: شنيدم امام عليه السّلام مى‏فرمودند:
كسى كه پياده به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود در مقابل هر قدمى كه بر مى‏دارد خدا اجر هزار حسنه برايش نوشته و هزار گناه از نامه عملش محو كرده و هزار درجه مقامش را بالا مى‏برد.
و هر گاه به فرات رسيدى، غسل كن و كفش‏هايت را بدست گير و پاى برهنه همچون بنده ذليل و خوار حركت كن و وقتى به درب حائر رسيدى چهار مرتبه تكبير بگو و صلوات بفرست و سپس حاجتت را از خدا بخواه.

زيارت مختصر ديگر زيارت نامه نوزدهم حضرت ابا عبد اللّه عليه السّلام الحسين عليه السّلام

زيارة خفيفة
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَوْ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْهُ ع قَالَ قُلْتُ كَيْفَ السَّلَامُ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع قَالَ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَ عَلَيْكَ وَ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ إِنَّا إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بَرِيءٌ
محمّد بن الحسن، از محمّد بن الحسن الصفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از حسن بن على بن فضّال، از صفوان بن يحيى، از ابى الصّباح، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، از ابو بصير از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، راوى گفت: محضر امام عليه السّلام عرض كردم: سلام بر حسين بن على عليه السّلام چگونه است؟
حضرت فرمودند:
بگو:
درود بر تو اى ابا عبد اللّه، درود بر تو اى پسر رسول خدا، خدا لعنت كند كسى كه تو را كشت، و لعنت كند كسى را كه دشمنانت را بر عليه تو كمك كرد، و كسى را كه وقتى خبر قتل تو به او رسيد راضى گشت، من به سوى خدا از ايشان بى‏زارى مى‏جويم.
20- زيارة خفيفة
وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِي هَمَّامٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا أَتَيْتَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَقُلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ شَرِكَ فِي دَمِكَ وَ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ وَ إِنَّا إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بَرِيءٌ
محمّد بن الحسن به اسنادش، از احمد بن محمّد، از محمّد بن اسماعيل، از ابان بن عثمان و از ابى همّام، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام حضرت فرمودند:
هر گاه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام رفتى بگو:
درود بر تو اى ابا عبد اللّه، خدا كسى را كه تو را كشت لعنت كند، و كسى كه در خون تو شريك گرديد را لعنت نمايد، و كسى كه خبر قتل تو به او رسيد و راضى گشت را لعنت كند و من بسوى خدا از ايشان بيزارى مى‏جويم.

21- زيارة أخرى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحْمَنِ
حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَيْنِ الْعَسْكَرِيُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ جَمِيعاً عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ ع إِذَا أَرَدْتَ الْمَسِيرَ إِلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَصُمْ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ وَ الْخَمِيسِ وَ الْجُمُعَةِ فَإِذَا أَرَدْتَ الْخُرُوجَ فَاجْمَعْ أَهْلَكَ وَ وُلْدَكَ- وَ ادْعُ بِدُعَاءِ السَّفَرِ وَ اغْتَسِلْ قَبْلَ خُرُوجِكَ وَ قُلْ حِينَ تَغْتَسِلُ اللَّهُمَّ طَهِّرْنِي وَ طَهِّرْ قَلْبِي وَ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَ أَجْرِ عَلَى لِسَانِي ذِكْرَكَ وَ مِدْحَتَكَ وَ الثَّنَاءَ عَلَيْكَ فَإِنَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّ قِوَامَ دِينِي التَّسْلِيمُ لِأَمْرِكَ وَ الِاتِّبَاعُ لِسُنَّةِ نَبِيِّكَ وَ الشَّهَادَةُ عَلَى جَمِيعِ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ إِلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ نُوراً وَ طَهُوراً وَ حِرْزاً وَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ وَ آفَةٍ وَ عَاهَةٍ وَ مِنْ شَرِّ مَا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ فَإِذَا خَرَجْتَ فَقُلِ- اللَّهُمَّ إِنِّي إِلَيْكَ وَجَّهْتُ وَجْهِي وَ إِلَيْكَ فَوَّضْتُ أَمْرِي و إِلَيْكَ أَسْلَمْتُ نَفْسِي وَ إِلَيْكَ أَلْجَأْتُ ظَهْرِي وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ لَا مَلْجَأَ وَ لَا مَنْجَى إِلَّا إِلَيْكَ- تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ عَزَّ جَارُكَ وَ جَلَّ ثَنَاوءُكَ 
ابو عبد الرّحمن محمّد بن احمد بن الحسين العسكرى، و محمّد بن الحسن جميعا، از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على بن مهزيار، از محمّد بن ابى عمير، از محمّد بن مروان، از ابى حمزة ثمالى، وى گفت:
امام صادق عليه السّلام فرمودند:
هنگامى كه خواستى به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام بروى روز چهار شنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بگير سپس هنگام خروج همسر و فرزندانت را جمع كن و دعاء سفر را بخوان و پيش از خارج‏شدنت غسل كن و در وقت غسل بگو:
خدا يا من را پاكيزه گردان، قلب و دلم را طاهر نما، سينه‏ام را بگشا، ذكر خود و ثنائت را بر زبانم جارى كن، ثناء و دعاء بر تو باد، زيرا هيچ قوه و نيروئى وجود ندارد مگر بواسطه تو است، همانا دانستم كه استحكام دينم به اين است كه تسليم امر تو بوده، و از سنّت پيامبرت پيروى نموده، و شهادت دهم بر پيامبران و رسولانت بسوى تمام خلائق خداوندا قرار بده آن را (غسل را) نور و طهور (پاك و پاك‏كننده) و شفاء دهنده هر درد و مرض و بلا و عيبى و نگهدارنده از شرّ آنچه از آن خوف داشته و بر حذر مى‏باشم.
و هر گاه از منزلت خارج شدى بگو:
بار خدايا من روى خود را به طرف تو متوجّه ساخته‏ام، و كارهايم را به تو واگذار نموده‏ام، و خود را به تو تسليم كرده‏ام، و پشت و پناهم را تو قرار داده‏ام، و بر تو توكل كرده‏ام، هيچ پناهگاه و اميد نجاتى نيست مگر توجه به تو، منزّه و بلند مرتبه‏اى، تضرّع و زارى براى تو كم و ثناء و ستودنت بسيار مى‏باشد.
ثُمَّ قُلْ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ مِنَ اللَّهِ وَ إِلَى اللَّهِ وَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ ص عَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أَنَبْتُ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ احْفَظْنِي فِي سَفَرِي وَ اخْلُفْنِي فِي أَهْلِي بِأَحْسَنِ الْخَلَفِ اللَّهُمَّ إِلَيْكَ تَوَجَّهْتُ وَ إِلَيْكَ خَرَجْتُ وَ إِلَيْكَ وَفَدْتُ وَ لِخَيْرِكَ تَعَرَّضْتُ وَ بِزِيَارَةِ حَبِيبِ حَبِيبِكَ تَقَرَّبْتُ اللَّهُمَّ لَا تَمْنَعْنِي خَيْرَ مَا عِنْدَكَ بِشَرِّ مَا عِنْدِي- اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَ كَفِّرْ عَنِّي سَيِّئَاتِي وَ حُطَّ عَنِّي خَطَايَايَ وَ اقْبَلْ مِنِّي حَسَنَاتِي- وَ تَقُولُ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي دِرْعِكَ الْحَصِينَةِ الَّتِي تَجْعَلُ فِيهَا مَنْ تُرِيدُ- اللَّهُمَّ إِنِّي أَبْرَأُ إِلَيْكَ مِنَ الْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ اقْرَأْ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ وَ الْمُعَوِّذَتَيْنِ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ وَ يس وَ آخِرَ سُورَةِ الْحَشْرِ لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ وَ لَا تَدَّهِنْ وَ لَا تَكْتَحِلْ حَتَّى تَأْتِيَ الْفُرَاتَ وَ أَقِلَّ مِنَ الْكَلَامِ وَ الْمِزَاحِ وَ أَكْثِرْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ تَعَالَى وَ إِيَّاكَ وَ الْمِزَاحَ وَ الْخُصُومَةَ- فَإِذَا كُنْتَ رَاكِباً أَوْ مَاشِياً فَقُلِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ سَطَوَاتِ النَّكَالِ وَ عَوَاقِبِ الْوَبَالِ وَ فِتْنَةِ الضَّلَالِ وَ مِنْ أَنْ تَلْقَانِي بِمَكْرُوهٍ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَبْسِ وَ اللَّبْسِ وَ مِنْ وَسْوَسَةِ الشَّيْطَانِ وَ طَوَارِقِ السَّوْءِ- وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ذِي شَرٍّ وَ مِنْ شَرِّ شَيَاطِينِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ مِنْ شَرِّ مَنْ يَنْصِبُ لِأَوْلِيَاءِ اللَّهِ الْعَدَاوَةَ وَ مِنْ أَنْ يُفْرِطُوا عَلَيَّ وَ أَنْ يَطْغَوْا وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ عُيُونِ الظَّلَمَةِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ذِي شَرِكِ إِبْلِيسَ وَ مَنْ يَرُدُّ عَنِ الْخَيْرِ بِاللِّسَانِ وَ الْيَدِ 
سپس بگو:
ابتداء مى‏كنم به اسم خدا و ذات او، و از او كمك خواسته و به سوى او توجّه نموده و در راه او گام برمى‏دارم، و بر شريعت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مى‏باشم، بر خدا توكّل داشته و بسويش بازمى‏گردم، خدائى كه آفريننده آسمانهاى هفت‏گانه و طبقات هفت‏گانه زمين و پروردگار عرش عظيم مى‏باشد، خداوندا درود بر محمّد و آل محمّد بفرست، و من را در اين سفر حفظ نما، و در بين اهل و فرزندانم بهترين جانشين من باش، خداوندا به سوى تو توجّه داشته، و بسوى تو از خانه‏ام خارج گشته، و به سوى تو كوچ كرده‏ام و معترض خير تو شده‏ام، و به واسطه زيارت حبيب حبيبت به تو تقرّب مى‏جويم، بار خدايا خيرى كه نزد تو هست را به واسطه بدى آنچه نزد من است از من منع مكن، خداوندا گناهانم را بيامرز و لغزش‏ها و بدى‏هايم را ببخش و جبران نما، و خطاهايم را محو بفرما، و خوبى‏ها و نيكى‏هايم را از من قبول نما.
و بگو:
خداوندا من را در آن پوششى كه از هر بلا و آفتى حفظ مى‏كند و هر كسى را كه بخواهى در آن قرار مى‏دهى قرار بده، خداوندا بسوى تو بى‏زارى مى‏جويم از هر حول و قوه‏اى مگر حول و قوّه تو (اين فقره را سه مرتبه بخوان)، بعد سوره فاتحة الكتاب و معوّذتين (قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ) و سوره قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ و سوره إِنّا أَنْزَلْناهُ و آية الكرسى و سوره يس و اين چند آيه آخر سوره حشر يعنى:
قرائت كن و روغن به خود نمال و سرمه مكش تا به فرات وارد شوى و سخن اندك بگو و مزاح و شوخى كمتر كن و ذكر خداى تعالى زياد بگو و الحذر از جدال و خصومت.
و هنگامى كه سواره يا پياده بودى بگو:
خدايا به تو پناه مى‏برم از قهر و صولت عقوبت‏هايت، و از عواقب اعمالى كه منتهى به وبال و عذاب مى‏شوند، و از فتنه گمراهى، و از اينكه من را ملاقات كنى در حالى ناپسند و زشت، و به تو پناه مى‏برم از حبس و اشتباه، و از وسوسه شيطان، و از اتّفاقات سوء و بد، و از شرّ هر صاحب شرّى، و از شرّ شياطين جنّى و انسى و از شرّ كسى كه عداوت و دشمنى با دوستانت مى‏ورزند و از شرّ آنان كه در بدى و بر من اسراف كرده و طغيان و تجاوز مى‏نمايند، و به تو پناه مى‏برم از شرّ ستمكاران و از شرّ هر صاحب شرّى و از وسوسه ابليس و شرّ كسى كه با زبان و دست ديگران را از كار خير باز مى‏دارد.
فَإِذَا خِفْتَ شَيْئاً فَقُلْ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ بِهِ احْتَجَبْتُ وَ بِهِ اعْتَصَمْتُ اللَّهُمَّ اعْصِمْنِي مِنْ شَرِّ خَلْقِكَ فَإِنَّمَا أَنَا بِكَ وَ أَنَا عَبْدُكَ فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَقُلْ قَبْلَ أَنْ تَعْبُرَهُ اللَّهُمَّ أَنْتَ خَيْرُ مَنْ وَفَدَ إِلَيْهِ الرِّجَالُ وَ أَنْتَ يَا سَيِّدِي أَكْرَمُ مَأْتِيٍّ وَ أَكْرَمُ مَزُورٍ وَ قَدْ جَعَلْتَ لِكُلِّ زَائِرٍ كَرَامَةً وَ لِكُلِّ وَافِدٍ تُحْفَةً وَ قَدْ أَتَيْتُكَ زَائِراً قَبْرَ ابْنِ نَبِيِّكَ- صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ فَاجْعَلْ تُحْفَتَكَ إِيَّايَ فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ تَقَبَّلْ مِنِّي عَمَلِي وَ اشْكُرْ سَعْيِي وَ ارْحَمْ مَسِيرِي إِلَيْكَ بِغَيْرِ مَنٍّ مِنِّي بَلْ لَكَ الْمَنُّ عَلَيَّ- إِذْ جَعَلْتَ لِيَ السَّبِيلَ إِلَى زِيَارَتِهِ وَ عَرَّفْتَنِي فَضْلَهُ وَ حَفِظْتَنِي حَتَّى بَلَّغْتَنِي قَبْرَ ابْنِ وَلِيِّكَ وَ قَدْ رَجَوْتُكَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لَا تَقْطَعْ رَجَائِي وَ قَدْ أَتَيْتُكَ فَلَا تُخَيِّبْ أَمَلِي وَ اجْعَلْ هَذَا كَفَّارَةً لِمَا كَانَ قَبْلَهُ مِنْ ذُنُوبِي وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ ثُمَّ اعْبُرِ الْفُرَاتَ وَ قُلِ- اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ سَعْيِي مَشْكُوراً وَ ذَنْبِي مَغْفُوراً وَ عَمَلِي مَقْبُولًا وَ اغْسِلْنِي مِنَ الْخَطَايَا وَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْ قَلْبِي مِنْ كُلِّ آفَةٍ تَمْحَقُ دِينِي- أَوْ تُبْطِلُ عَمَلِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ ثُمَّ تَأْتِي النَّيْنَوَى فَتَضَعُ رَحْلَكَ بِهَا وَ لَا تَدَّهِنْ وَ لَا تَكْتَحِلْ وَ لَا تَأْكُلِ اللَّحْمَ مَا دُمْتَ مُقِيماً بِهَا ثُمَّ تَأْتِي الشَّطَّ بِحِذَاءِ نَخْلِ الْقَبْرِ وَ اغْتَسِلْ وَ عَلَيْكَ الْوَقَارُ وَ قُلْ وَ أَنْتَ تَغْتَسِلُ اللَّهُمَّ طَهِّرْنِي وَ طَهِّرْ لِي قَلْبِي وَ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَ أَجْرِ عَلَى لِسَانِي مَحَبَّتَكَ وَ مِدْحَتَكَ- وَ الثَّنَاءَ عَلَيْكَ فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّ قِوَامَ دِينِي التَّسْلِيمُ لِأَمْرِكَ وَ الشَّهَادَةُ عَلَى جَمِيعِ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ بِالْأُلْفَةِ بَيْنَهُمْ- أَشْهَدُ أَنَّهُمْ أَنْبِيَاوءُكَ وَ رُسُلُكَ إِلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِي نُوراً وَ طَهُوراً وَ حِرْزاً وَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ سُقْمٍ وَ دَاءٍ وَ مِنْ كُلِّ آفَةٍ وَ عَاهَةٍ وَ مِنْ شَرِّ مَا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ اللَّهُمَّ طَهِّرْ بِهِ قَلْبِي وَ جَوَارِحِي- وَ عِظَامِي وَ لَحْمِي وَ دَمِي وَ شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ مُخِّي وَ عَصَبِي وَ مَا أَقَلَّتِ الْأَرْضُ مِنِّي وَ اجْعَلْهُ لِي شَاهِداً يَوْمَ فَقْرِي وَ فَاقَتِي ثُمَّ الْبَسْ أَطْهَرَ ثِيَابِكَ فَإِذَا لَبِسْتَهَا فَقُلِ- اللَّهُ أَكْبَرُ ثَلَاثِينَ مَرَّةً وَ تَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي إِلَيْهِ قَصَدْتُ فَبَلَّغَنِي وَ إِيَّاهُ أَرَدْتُ فَقَبِلَنِي وَ لَمْ يَقْطَعْ بِي وَ رَحْمَتَهُ ابْتَغَيْتُ فَسَلَّمَنِي اللَّهُمَّ أَنْتَ حِصْنِي وَ كَهْفِي وَ حِرْزِي وَ رَجَائِي وَ أَمَلِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
پس هر گاه از چيزى خوف و هراس داشتى بگو: لا حول و لا قوّة الّا باللّه، به واسطه اين ذكر خود را مستور و پوشيده نموده و به توسّط آن از گناه خود را كناره مى‏گيرم، خداوندا من را از شرّ مخلوقاتت حفظ نما، من به تو متوسل شده و بنده تو مى‏باشم.
و وقتى به فرات وارد شدى پيش از آنكه از آن عبور كنى بگو:
خدايا تو بهترين كسى هستى كه مردان بسويش كوچ مى‏كنند، و اى سرور من تو كريم‏ترين افرادى هستى كه ديگران بر او وارد شده و زيارتش مى‏نمايند، تو خود را براى هر زيارت‏كننده‏اى كرامتى و براى هر كوچ‏كننده‏اى تحفه‏اى قرار داده‏اى، من به نزد تو آمده‏ام در حالى كه قبر مطهّر فرزند پيغمبرت كه رحمت تو بر او باد را زيارت مى‏كنم، خدايا تحفه‏اى كه به من مى‏دهى اين را قرار بده كه من را از آتش دوزخ برهان، و عمل من را از من قبول فرما، و سعى و كوشش من را قبول كن و بپذير، و اين سير و سفرم به سوى خودت را مورد ترحّم و تلطّف قرار بده بدون اينكه از ناحيه من منّتى باشد، بلكه تو بر من منّت‏دارى زيرا اين راه را طريق براى زيارت آن حضرت قرار دادى، و فضيلت آن را به من شناساندى، و من را محفوظ نگاه داشتى تا به قبر فرزند ولىّ خودت رساندى من را، و من اميدوار به تو هستم پس درود بفرست بر محمّد و آل محمّد، و اميد من را قطع مكن، همانا نزد تو آمده‏ام پس آرزوى من را به نااميدى مبدّل مكن، و اين زيارت را كفّاره و جبران گناهانى كه قبلا مرتكب شده‏ام قرار بده، و من را از ياران آن حضرت قرار بده اى ارحم الرّاحمين.
سپس از فرات عبور كن و بگو:
خدايا بر محمّد و آل محمّد درود بفرست، و سعى و كوششم را مقبول و گناهم را آمرزيده و عملم را پذيرفته قرار بده، و پاك كن من را از لغزشها و گناهان، و دل من را از هر آفت و بلائى كه دينم را زائل كرده يا عملم را باطل نموده پاك گردان اى ارحم الرّاحمين.
سپس به نينوى برو و اثاثيه و اسباب را در آنجا بگذار، روغن به خود نمال و سرمه نكش و تا زمانى كه در آنجا مقيم هستى گوشت نخور، سپس به شط كه در مقابل محلّ قبر است برو در حالى كه لنگى به كمر بسته‏اى در آن غسل كن و در حال غسل بگو:
خداوندا من را پاك گردان و دل و قلبم را پاكيزه نما و سينه‏ام را بگشا، و بر زبانم محبّت و مدح و ثناء خود را جارى گردان، هيچ جنبش و نيروئى نمى‏باشد مگر بواسطه تو، همانا مى‏دانم كه قوام و پابرجائى دينم در سايه تسليم امر تو و شهادت دادن بر جميع انبياء و فرستادگانت به وجود الفت بينشان مى‏باشد، شهادت مى‏دهم كه ايشان انبياء و فرستادگان تو به سوى تمام مخلوقاتت مى‏باشند. خدايا اين غسل را نور و مطهّر و حفظكننده و شفاء از هر مرض و درد و آفت و بلا قرار بده، و نيز آن را حافظ از هر بدى كه نسبت به آن خوف داشته و در حذر مى‏باشم قرار بده، بار خدايا به واسطه آن قلب و اعضاء و استخوان و گوشت و خون و موى و پوست و مغز و رگ و آنچه كه زمين از من حمل مى‏كند را پاك و طاهر قرار بده و آن را شاهد براى من در روز فقر و تهى‏دستيم قرار بده، سپس پاكيزه‏ترين لباسهايت را بپوش و وقتى آن را پوشيدى بگو:
اللّه اكبر (سى مرتبه) و بعد بگو:
حمد سزاوار خداوندى است كه بسويش قصد نمودم، پس من را رساند، و او را اراده كردم پس من را پذيرفت و درمانده‏ام نگذاشت، در رحمتش را طلب كردم پس به من تسليم نمود، خداوندا تو قلعه و پناهگاه و حافظ و اميد و آرزوى من هستى، نيست معبودى غير از تو اى پروردگار عالميان.
فَإِذَا أَرَدْتَ الْمَشْيَ فَقُلْ اللَّهُمَّ إِنِّي أَرَدْتُكَ فَأَرِدْنِي وَ إِنِّي أَقْبَلْتُ بِوَجْهِي إِلَيْكَ فَلَا تُعْرِضْ بِوَجْهِكَ عَنِّي فَإِنْ كُنْتَ عَلَيَّ سَاخِطاً فَتُبْ عَلَيَّ وَ ارْحَمْ مَسِيرِي إِلَى ابْنِ حَبِيبِكَ أَبْتَغِي بِذَلِكَ رِضَاكَ عَنِّي فَارْضَ عَنِّي وَ لَا تُخَيِّبْنِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ ثُمَّ امْشِ حَافِياً وَ عَلَيْكَ السَّكِينَةُ وَ الْوَقَارُ بِالتَّكْبِيرِ وَ التَّهْلِيلِ وَ التَّمْجِيدِ وَ التَّحْمِيدِ وَ التَّعْظِيمِ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ ص وَ قُلْ أَيْضاً الْحَمْدُ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْمُتَوَحِّدِ بِالْأُمُورِ كُلِّهَا خَالِقِ الْخَلْقِ لَمْ يَعْزُبْ عَنْهُ شَيْءٌ مِنْ أُمُورِهِمْ وَ عَالِمِ كُلِّ شَيْءٍ بِغَيْرِ تَعْلِيمٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ صَلَوَاتُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ وَ رُسُلِهِ أَجْمَعِينَ- عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الْأَوْصِيَاءِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْعَمَ عَلَيَّ وَ عَرَّفَنِي فَضْلَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ ص ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا وَ قَصِّرْ خُطَاكَ فَإِذَا وَقَفْتَ عَلَى التَّلِّ فَاسْتَقْبِلِ الْقَبْرَ فَقِفْ وَ قُلِ اللَّهُ أَكْبَرُ ثَلَاثِينَ مَرَّةً وَ تَقُولُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فِي عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ بَعْدَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مَعَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ فِي عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَعْدَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ مَعَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ فِي عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ بَعْدَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ مَعَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِجَمِيعِ مَحَامِدِهِ عَلَى جَمِيعِ نِعَمِهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ حَقٌّ لَهُ ذَلِكَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ- وَ نُورُ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ نُورُ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ- وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا مَلَائِكَةَ اللَّهِ وَ زُوَّارَ قَبْرِ ابْنِ نَبِيِّ اللَّهِ
و وقتى خواستى حركت كنى بگو:
خدايا من تو را اراده كرده‏ام پس تو نيز من را اراده نما، و من به تو روى آورده‏ام پس رو از من مگردان، پس اگر بر من غضبناكى توبه‏ام را بپذير، و اين سير و سفرم به سوى فرزند حبيبت را مورد ترحّم و تلطّف قرار بده، با اين زيارت مى‏خواهم كه از من خشنود شوى پس راضى شو از من و نااميدم مكن اى كسى كه ارحم الراحمين هستى.
سپس پاى برهنه حركت كن در حالى كه با وقار و آرامش مى‏باشى و در اين حال تكبير (اللّه اكبر) و تهليل (لا إِلهَ إِلَّا اللّهُ) و تمجيد (خدا را با مجد و بزرگى ياد كردن نظير گفتن لا حول و لا قوّة الّا باللّه گفتن) و تحميد (الحمد للّه) گفته و نيز عباراتى كه بر تعظيم حق تعالى و رسول گراميش صلّى اللّه عليه و آله و سلّم دلالت دارند را بكار ببر و نيز بگو:
حمد سزاوار خداوند واحدى است كه تمام امور مختص به او بوده و او در جميع آنها مستقلّ است، آفريننده مخلوقات بوده و هيچ چيزى از او پنهان نيست، به تمام اشياء آگاه و عالم بوده بدون اينكه تعليم گرفته باشد، درود و رحمت خدا و درود فرشتگان مقرّب و انبياء مرسلش و تحيّت تمام فرستادگانش بر محمّد و اهل بيت آن حضرت كه جانشينانش مى‏باشند، حمد و سپاس خدائى را كه بر من نعمت داد و برترى و فضيلت محمّد و اهل بيتش صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را به من شناساند.
سپس اندكى حركت كن و قدم‏هايت را كوتاه بردار و وقتى به تل و تپه رسيدى و قبر در مقابلت قرار گرفت بايست و بگو:
اللّه اكبر (سى مرتبه) و سپس بگو:
نيست معبودى مگر خداوند متعال آن طورى كه خودش مى‏داند، و نيست معبودى مگر خداوند متعال و اين تهليل در حالى است كه حق تعالى مى‏داند از من صادر شده و نهايت و انتهائى ندارد، و نيست معبودى مگر حق تعالى و اين تهليل مقرون با علم او است ازلا و ابدا و نهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به خداوند است آن طورى كه خودش مى‏داند و نهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به خداوند است و اين تحميد در حالى است كه حق تعالى مى‏داند از من صادر شده و نهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به خداوند است و اين تحميد مقرون با علم او است ازلا و ابدا و نهايت و انتهائى ندارد.
و منزّه است خداوند متعال آن طورى كه خودش مى‏داند و نهايت و انتهائى ندارد، و منزّه است خداوند متعال و اين تنزيه در حالى است كه حق تعالى مى‏داند از من صادر شده و انتهائى ندارد، و منزّه است خداوند متعال و اين تنزيه مقرون با علم او است ازلا و ابدا و نهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به حقتعالى است با تمام ستايشها در مقابل جميع نعمتهايش، و نيست معبودى غير از حق تعالى و او بزرگتر از هر چيزى است، و اين مقام حق او است، نيست معبودى غير از حق تعالى كه صاحب حلم و كرم مى‏باشد، نيست معبودى غير از حق تعالى كه بلند مرتبه و بزرگ مى‏باشد، نيست معبودى غير از حق تعالى كه نور آسمانهاى هفت‏گانه و نور طبقات هفتگانه زمين و نور عرش بزرگ مى‏باشد، و حمد و سپاس مختص به پروردگار عالميان است، درود بر تو اى حجّت خدا و فرزند حجّت خدا، درود بر شما اى فرشتگان خدا و زائران قبر مطهّر فرزند نبىّ و پيغمبر خدا.
ثُمَّ امْشِ عَشْرَ خُطُوَاتٍ وَ كَبِّرْ ثَلَاثِينَ تَكْبِيرَةً وَ قُلْ وَ أَنْتَ تَمْشِي لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ تَهْلِيلًا لَا يُحْصِيهِ غَيْرُهُ قَبْلَ كُلَّ وَاحِدٍ [أَحَدٍ ]وَ بَعْدَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ مَعَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ عَدَدَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ تَسْبِيحاً لَا يُحْصِيهِ غَيْرُهُ قَبْلَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ بَعْدَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ مَعَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ عَدَدَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ قَبْلَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ بَعْدَ كُلِّ وَاحِدٍ- وَ مَعَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ عَدَدَ كُلِّ وَاحِدٍ أَبَداً أَبَداً أَبَداً اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً فَاشْهَدْ لِي أَنِّي أَشْهَدُ أَنَّكَ حَقٌّ وَ أَنَّ رَسُولَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ حَبِيبَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ قَوْلَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ قَضَاءَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ قَدَرَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ فِعْلَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ حَشْرَكَ حَقٌّ- وَ أَنَّ نَارَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ جَنَّتَكَ حَقٌّ وَ أَنَّكَ مُمِيتُ الْأَحْيَاءِ وَ مُحْيِي الْمَوْتَى- وَ أَنَّكَ بَاعِثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ وَ أَنَّكَ جامِعُ النّاسِ لِيَوْمٍ لا رَيْبَ فِيهِ وَ أَنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا مَلَائِكَةَ اللَّهِ وَ يَا زُوَّارَ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا وَ عَلَيْكَ السَّكِينَةُ وَ الْوَقَارُ بِالتَّكْبِيرِ وَ التَّهْلِيلِ وَ التَّمْجِيدِ وَ التَّحْمِيدِ وَ التَّعْظِيمِ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ ص وَ قَصِّرْ خُطَاكَ فَإِذَا أَتَيْتَ الْبَابَ الَّذِي يَلِي الْمَشْرِقَ فَقِفْ عَلَى الْبَابِ وَ قُلْ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً ص عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ‏أَمِينُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ أَنَّهُ سَيِّدُ الْأَوَّلِينَ وَ الآْخِرِينَ وَ أَنَّهُ سَيِّدُ الْأَنْبِيَاءِ وَ الْمُرْسَلِينَ- سَلَامٌ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللّهُ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ أَنَّ هَذَا قَبْرُ ابْنِ حَبِيبِكَ وَ صِفْوَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ أَنَّهُ الْفَائِزُ بِكَرَامَتِكَ أَكْرَمْتَهُ بِكِتَابِكَ وَ خَصَصْتَهُ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلَى وَحْيِكَ وَ أَعْطَيْتَهُ مَوَارِيثَ الْأَنْبِيَاءِ وَ جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَى خَلْقِكَ مِنَ الْأَصْفِيَاءِ فَأَعْذَرَ فِي الدُّعَاءِ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ وَ الْعَمَى وَ الشَّكِّ وَ الِارْتِيَابِ إِلَى بَابِ الْهُدَى مِنَ الرَّدَى وَ أَنْتَ تَرَى وَ لَا تُرَى وَ أَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى حَتَّى ثَارَ عَلَيْهِ مِنْ خَلْقِكَ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْيَا وَ بَاعَ الآْخِرَةَ بِالثَّمَنِ الْأَوْكَسِ الْأَدْنَى وَ أَسْخَطَكَ وَ أَسْخَطَ رَسُولَكَ وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِكَ مِنْ أَهْلِ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ وَ حَمَلَةِ الْأَوْزَارِ مَنِ اسْتَوْجَبَ النَّارَ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلِي وُلْدِ رَسُولِكَ وَ ضَاعَفَ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ 
سپس ده قدم بردار و سى مرتبه تكبير گفته و در حالى كه راه مى‏روى بگو:
نيست معبودى مگر حق تعالى تهليل مى‏گويم تهليلى كه غير از او احدى نمى‏تواند آن را بشمارد، او پيش از هر كسى و بعد از هر كسى و با هر كسى و عدد تمام كسان مى‏باشد، و منزّه است خدا و حمد براى خدا است و نيست معبودى مگر خدا و خدا بزرگتر از هر چيز بوده، پيش از هر كسى و بعد از هر كسى و با هر كسى و عدد تمام كسان است براى هميشه، براى هميشه، براى هميشه، خداوندا من تو را شاهد مى‏گيرم و تو براى شاهد بودن كافى هستى پس شهادت بده براى من كه شهادت مى‏دهم تو حق بودى و رسولت حق بوده و گفتارت حق، و حكمى كه مى‏كنى حق بوده و تقديرت حق و فعلت حقّ و بهشتت حق مى‏باشد، و شهادت مى‏دهم كه تو زنده‏ها را مى‏ميرانى و مردگان را زنده مى‏كنى و مرده‏هاى در قبور را مبعوث مى‏فرمائى، و شهادت مى‏دهم كه تو مردم را در روزى كه شكى در آن نيست جمع مى‏نمائى، و شهادت مى‏دهم كه وعده‏اى را كه داده‏اى مخالفت نمى‏كنى، درود بر تو اى حجّت خدا و فرزند حجّت خدا، درود بر شما اى فرشتگان خدا و اى زائرين قبر ابى عبد اللّه عليه السّلام.
سپس اندكى حركت كن، در حالى كه با آرامش و سنگينى راه مى‏روى تكبير و تهليل گفته و حق تعالى را به مجد و بزرگى ياد نما و به تحميد و تعظيم حق تعالى و رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم پرداز و قدم‏هايت را كوچك بردار و وقتى به درب شرقى حرم رسيدى بايست و بگو:
شهادت مى‏دهم كه معبودى غير از خداوند متعال نبوده در حالى كه تنها است و شريكى براى او نمى‏باشد، و شهادت مى‏دهم كه محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بنده و فرستاده او و اين خدا بر مخلوقاتش مى‏باشد، و شهادت مى‏دهم كه او سرور اوّلين و آخرين (گذشتگان و آيندگان) است، و شهادت مى‏دهم كه آن حضرت آقاى انبياء و فرستادگان حق تعالى است، درود بر رسول خدا، حمد و سپاس خدائى را كه ما را به اين امر هدايت نمود و اگر او ما را هدايت نمى‏كرد هرگز به آن راه نمى‏يافتيم، همانا فرستادگان پروردگار ما حق را آورده‏اند، خداوندا من شهادت مى‏دهم كه اين قبر فرزند حبيب و فرزند اختيار شده از مخلوقاتت مى‏باشد، و او است كه به كرامت تو رسيده، تو او را بواسطه كتابت (قرآن) مورد اكرام خود قرار داده‏اى، و اختصاصش داده و بر وحى خود امينش نموده‏اى، و مواريث انبياء را به او اعطاء فرموده‏اى و بر خلائق حجّت كرده‏اى، پس در دعوت خلائق به تو مبالغه نمود و جانش را در راه تو بذل و ايثار كرد تا بندگانت را از گمراهى و نادانى و تاريكى و شك و شبهه نجات داده و به طرف هدايت و رهائى از هلاكت بكشاند در حالى كه تو مى‏بينى در عين اينكه ديده نمى‏شوى و در حالى كه در ديدگاهى بلند و مرتفع بوده و بر تمام اعمال و حركات خلائق مشرف هستى بهر صورت آن حضرت براى نجات بشر قيام نمود ولى كسانى كه مغرور دنيا واقع شده و آخرت را به بهاء اندكى فروختند بر آن جناب هجوم آورده و بدين ترتيب تو و رسولت را به غضب آورده و بندگانى را كه اهل شقاق و نفاق و حاملين و زر و وبال و مستوجب و مستحق دوزخ هستند را اطاعت و پيروى كردند، خدا لعنت كند كشندگان فرزندان رسولت را و عذاب دردناك را بر ايشان مضاعف و دو چندان كند.

ثُمَّ تَدْنُو قَلِيلًا وَ قُلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ- السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ اللَّهِ ص السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَصِيِّ رَسُولِ اللَّهِ وَ وَلِيِّ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الزَّكِيِّ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ الشَّهِيدُ السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَصِيُّ الرَّضِيُّ الْبَارُّ التَّقِيُّ السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَفِيُّ النَّقِيُّ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ- السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أَنَاخَتْ بِرَحْلِكَ- السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُحْدِقِينَ بِكَ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ وَ زُوَّارِ قَبْرِ ابْنِ نَبِيِّ اللَّهِ ثُمَّ ادْخُلِ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ ]وَ قُلْ حِينَ تَدْخُلُ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُقَرَّبِينَ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُنْزَلِينَ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُسَوِّمِينَ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الَّذِينَ هُمْ مُقِيمُونَ فِي هَذَا الْحَائِرِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الَّذِينَ هُمْ فِي هَذَا الْحَائِرِ يَعْمَلُونَ- وَ لِأَمْرِ اللَّهِ مُسَلِّمُونَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ ابْنَ أَمِينِ اللَّهِ وَ ابْنَ خَالِصَةِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنّا لِلّهِ وَ إِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ مَا أَعْظَمَ مُصِيبَتَكَ عِنْدَ جَدِّكَ [أَبِيكَ ]رَسُولِ اللَّهِ ص وَ مَا أَعْظَمَ مُصِيبَتَكَ عِنْدَ مَنْ عَرَفَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ أَجَلَّ مُصِيبَتَكَ عِنْدَ الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَ عِنْدَ أَنْبِيَاءِ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ [عِنْدَ رُسُلِ اللَّهِ ]السَّلَامُ مِنِّي إِلَيْكَ وَ التَّحِيَّةُ مَعَ عَظِيمِ الرَّزِيَّةِ عَلَيْكَ كُنْتَ نُوراً فِي الْأَصْلَابِ الشَّامِخَةِ وَ نُوراً فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ نُوراً فِي الْهَوَاءِ وَ نُوراً فِي السَّمَاوَاتِ الْعُلَى كُنْتَ فِيهَا نُوراً سَاطِعاً لَا يُطْفَأُ وَ أَنْتَ النَّاطِقُ بِالْهُدَى 
سپس اندكى نزديك شو و بگو:
درود بر تو اى وارث حضرت آدم برگزيده خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت نوح پيغمبر خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت ابراهيم خليل خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت موسى، كليم خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت عيسى روح خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم حبيب خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت امير الموءمنين على بن ابى طالب عليه السّلام وصى و جانشين رسول خدا، سلام بر تو اى وارث حضرت حسن بن على پاك و پاكيزه، سلام بر تو اى وارث حضرت فاطمه زهرا سرور زنان عالميان و صديقه طاهره، سلام بر تو اى راستگو و اى شهيد، سلام بر تو اى جانشين پيامبر كه پسنديده و نيكوكار و پرهيزكار مى‏باشى، درود بر تو اى وفاءكننده به عهد و پاكيزه، شهادت مى‏دهم كه تو نماز را به پا داشته و زكات را پرداخته و به كار نيك امر، از عمل زشت نهى فرمودى و عبادت خدا را مخلصا انجام داده تا وقتى كه مرگ تو را دريافت، سلام بر تو اى ابا عبد اللّه و رحمت خدا و بركاتش بر تو باد، سلام بر تو و ارواحى كه در اطرافت فرود آمده، و رحل اقامت افكنده‏اند، درود بر فرشتگان خدا كه اطراف تو را گرفته‏اند، درود بر فرشتگان خدا و زائرين قبر مطهّر فرزند پيغمبر خدا.
سپس داخل حائر بشو و در وقت داخل شدن بگو:
درود بر فرشتگان مقرّب خدا، درود بر فرشتگان خدا كه از آسمان به زمين نازل مى‏شوند، درود بر فرشتگان معلوم و معيّن خدا، درود بر فرشتگان خدا، آنان كه به إذن پروردگارشان در اين حائر مقيم شده‏اند، درود بر فرشتگان خدا آنان كه در اين حائر به عمل مشغول بوده و تسليم امر خدا مى‏باشند، درود بر تو اى فرزند رسول خدا و اى فرزند امين خدا و فرزند اختيار و برگزيده خدا، درود بر تو اى ابا عبد اللّه ما از آن خدا بوده و به سويش بر مى‏گرديم، چه قدر مصيبت شما نزد جدّتان رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بزرگ است، و چه قدر مصيبت شما نزد كسى كه خدا را مى‏شناسند عظيم مى‏باشد، و چه قدر مصيبت شما در ملاء اعلى با عظمت است، و چه قدر مصيبت شما نزد انبياء خدا و فرستادگان او بزرگ مى‏باشد، درود من به تو و تحيّت و تهنيت من در حالى كه مصيبت شما عظيم است بر شما، شما نورى بودى در صلب‏هاى عالى مقام، و نور بودى در تاريكى‏هاى زمين و هواء، و نور بودى در آسمانهاى مرتفع، شما در آسمانها نور درخشانى بودى كه خاموش‏شدنى نبود و شما به هدايت و رشد مردم سخن مى‏گوئيد.
ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا وَ قُلِ اللَّهُ أَكْبَرُ سَبْعَ مَرَّاتٍ وَ هَلِّلْهُ سَبْعاً وَ احْمَدْهُ سَبْعاً وَ سَبِّحْهُ سَبْعاً وَ قُلْ لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ لَبَّيْكَ سَبْعاً وَ قُلْ- إِنْ كَانَ لَمْ يُجِبْكَ بَدَنِي عِنْدَ اسْتِغَاثَتِكَ وَ لِسَانِي عِنْدَ اسْتِنْصَارِكَ- فَقَدْ أَجَابَكَ قَلْبِي وَ سَمْعِي وَ بَصَرِي وَ رَأْيِي وَ هَوَايَ عَلَى التَّسْلِيمِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ الْمُرْسَلِ وَ السِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَ الدَّلِيلِ الْعَالِمِ وَ الْأَمِينِ الْمُسْتَخْزَنِ وَ الْمُوءَدِّي الْمُبَلِّغِ وَ الْمَظْلُومِ الْمُضْطَهَدِ جِئْتُكَ يَا مَوْلَايَ انْقِطَاعاً إِلَيْكَ- وَ إِلَى جَدِّكَ وَ أَبِيكَ وَ وُلْدِكَ الْخَلَفِ مِنْ بَعْدِكَ فَقَلْبِي لَكُمْ مُسَلِّمٌ وَ رَأْيِي لَكُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّى يَحْكُمَ اللَّهُ بِدِينِهِ وَ يَبْعَثَكُمْ- وَ أُشْهِدُ اللَّهَ أَنَّكُمُ الْحُجَّةُ وَ بِكُمْ تُرْجَى الرَّحْمَةُ فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لَا مَعَ عَدُوِّكُمْ- إِنِّي بِكُمْ مِنَ الْمُوءْمِنِينَ لَا أُنْكِرُ لِلَّهِ قُدْرَةً وَ لَا أُكَذِّبُ مِنْهُ بِمَشِيَّةٍ. ثُمَّ امْشِ وَ قَصِّرْ خُطَاكَ حَتَّى تَسْتَقْبِلَ الْقَبْرَ وَ اجْعَلِ الْقِبْلَةَ بَيْنَ كَتِفَيْكَ وَ اسْتَقْبِلْ بِوَجْهِكَ وَجْهَهُ وَ قُلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنَ اللَّهِ وَ السَّلَامُ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِ اللَّهِ عَلَى رُسُلِهِ وَ عَزَائِمِ أَمْرِهِ الْخَاتِمِ لِمَا سَبَقَ وَ الْفَاتِحِ لِمَا اسْتُقْبِلَ وَ الْمُهَيْمِنِ عَلَى ذَلِكَ كُلِّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ
سپس اندكى حركت كن و بعد هر كدام از:
تكبير و تهليل و تسبيح و ذكر «لبّيك داعى اللّه»، را هفت مرتبه گفته و بعد بگو:
اگر در هنگام استغاثه و طلب پناه، بدن و جسمم تو را اجابت و زبانم هنگام طلب نصرت تو را يارى نكرده است پس همانا قلب و گوش و چشمم تو را اجابت مى‏نمايند، و فكر و هواى من فرمان بردار و تسليم فرزند نبىّ مرسل و سبط پيامبر برگزيده و مطيع راهنماى آگاه و امين نگاهدار و اداكننده رساننده و مظلوم مقهور مى‏باشد، اى آقاى من به نزد تو آمدم در حالى كه از همه قطع و به تو و جدّ و پدر و فرزندانت كه جانشينان بعد از تو هستند خود را وصل نموده‏ام، پس قلبم تسليم تو و رأى و فكرم تابع تو، و كمكم براى تو آماده بوده تا زمانى كه خدا حكم براى دينش نموده و شما را برانگيزد، و خدا را شاهد مى‏گيرم كه شما حجّت او هستيد، و به سبب شما اميد رحمت مى‏باشد، پس كسى كه با شما است با شما بوده نه با دشمنانتان، همانا من از كسانى هستم كه به شما ايمان دارم، قدرت خدا را انكار نداشته و مشيّتش را تكذيب نمى‏كنم، سپس حركت كن و قدم‏هايت را كوچك بردار، مقابل قبر برسى و قبله را بين دو شانه‏ات قرار بده و صورتت را مقابل و روبروى قبر نما و بگو:
درود از طرف خدا بر تو، درود خدا بر حضرت محمّد كه امين او بر فرستادگان و بر احكام شريعتش بوده و پايان بخش انبياء و گشاينده آيندگان (اوصياء) مى‏باشد، فرمان روا است بر تمام، و درود و رحمت خدا و بركاتش بر تو، خدايا درود فرست بر محمّد كه صاحب پيمان تو بوده و خاتمه بخش فرستادگان و سرور بندگانت مى‏باشد، امين تو است در شهرها، و بهترين مردمان بوده زيرا از كتاب تو پيروى نمود، و با دشمنانت مبارزه نمود تا هنگامى كه مرگ او را دريافت، بار خدايا درود بفرست بر امير موءمنان كه بنده تو و برادر رسولت بوده و تو او را به علم خودت برگزيدى، و وى را راهنماى مخلوقاتت و دليل و برهان بر كسى كه به رسالت خود او را برانگيختى قرارش دادى وى را حاكمى قرار دادى كه به عدالت حكم مى‏نمود، و بين خلق تو با حكم تو اختلافات و منازعات را فيصله مى‏داد، سياستمدار و حكم فرما بود بر تمام اين امور، درود و رحمت و بركات تو بر او باد، خداوندا وعده‏هائى را كه در يارى نمودن دينت داده‏اى بواسطؤ آن حضرت عملى نما و به دست پرتوانش آنها را منجّز فرما، و دشمنانت را به وسيله آن حضرت هلاك نما و ما را در زمره دوست داران او محسوب نما، خدايا ما را شيعه و ناصر و مددكارش قرار بده تا در راه طاعت تو و رسولت و آنچه به او واگذارده‏اى و كسانى را كه جانشينانش نموده‏اى گام برداريم اى پروردگار عالميان، خدايا درود فرست بر فاطمه دختر پيامبرت، و همسر وليّت، و مادر دو سبط رسول گرامى حضرت امام حسن و امام حسين، او كه پاك و پاكيزه، بسيار راستگو و لايق و شايسته، سرور تمام زنان اهل بهشت است، درودى كه غير از تو كسى قادر بر احصاء و شمارش آن نباشد، خدايا درود فرست بر حسن بن على بنده‏ات و فرزند برادر رسولت، كه به علم خويش انتخابش نمودى، و وى را راهنماى مخلوقات و دليل و برهان بر كسى كه به رسالت خود او را برانگيختى قرار دادى، و او را حاكمى قرار دادى كه به عدالت حكم مى‏نمود، و بين خلق تو با حكم تو اختلافات و منازعات را فيصله مى‏داد، سياست‏مدار و حكم فرما بود بر تمام اين امور، درود و رحمت و بركات تو بر او باد، خداوندا درود بر حسين بن على كه بنده تو و فرزند برادر رسولت كه با علم خودت او را انتخاب نموده بوده و وى را راهنماى مخلوقاتت و دليل و برهان بر كسى كه برسالت خود او را برانگيختى قرار دادى و او را حاكمى نصب كردى كه به عدالت حكم مى‏نمود و بين خلق تو با حكم تو اختلافات و منازعات را فيصله مى‏داد، و سياست‏مدار و حكم فرما بود بر تمام اين امور، درود و رحمت و بركات تو بر او باد.
وَ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ تَحِيَّاتُهُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَاحِبِ مِيثَاقِكَ وَ خَاتِمِ رُسُلِكَ وَ سَيِّدِ عِبَادِكَ وَ أَمِينِكَ فِي بِلَادِكَ [عِبَادِكَ ]وَ خَيْرِ بَرِيَّتِكَ كَمَا تَلَا كِتَابَكَ وَ جَاهَدَ عَدُوَّكَ حَتَّى أَتَاهُ الْيَقِينُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ عَبْدِكَ وَ أَخِي رَسُولِكَ الَّذِي انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِكَ وَ جَعَلْتَهُ هَادِياً لِمَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ وَ الدَّلِيلَ عَلَى مَنْ بَعَثْتَهُ بِرِسَالاتِكَ- وَ دَيَّانَ الدِّينِ بِعَدْلِكَ وَ فَصْلَ قَضَائِكَ بَيْنَ خَلْقِكَ وَ الْمُهَيْمِنَ عَلَى ذَلِكَ كُلِّهِ وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ اللَّهُمَّ أَتْمِمْ بِهِ كَلِمَاتِكَ وَ أَنْجِزْ بِهِ وَعْدَكَ وَ أَهْلِكْ بِهِ عَدُوَّكَ وَ اكْتُبْنَا فِي أَوْلِيَائِهِ وَ أَحِبَّائِهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا لَهُ شِيعَةً وَ أَنْصَاراً وَ أَعْوَاناً عَلَى طَاعَتِكَ وَ طَاعَةِ رَسُولِكَ وَ مَا وَكَّلْتَهُ بِهِ وَ اسْتَخْلَفْتَهُ عَلَيْهِ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ- اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى فَاطِمَةَ بِنْتِ نَبِيِّكَ وَ زَوْجَةِ وَلِيِّكَ وَ أُمِّ السِّبْطَيْنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ الطَّاهِرَةِ الْمُطَهَّرَةِ الصِّدِّيقَةِ الزَّكِيَّةِ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ [أَهْلِ الْجَنَّةِ أَجْمَعِينَ [_صَلَاةً لَا يَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا غَيْرُكَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَبْدِكَ- وَ ابْنِ أَخِي رَسُولِكَ الَّذِي انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِكَ وَ جَعَلْتَهُ هَادِياً لِمَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ وَ الدَّلِيلَ عَلَى مَنْ بَعَثْتَهُ بِرِسَالاتِكَ وَ دَيَّانَ الدِّينِ بِعَدْلِكَ- وَ فَصْلَ قَضَائِكَ بَيْنَ خَلْقِكَ وَ الْمُهَيْمِنَ عَلَى ذَلِكَ كُلِّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَبْدِكَ وَ ابْنِ أَخِي رَسُولِكَ الَّذِي انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِكَ وَ جَعَلْتَهُ هَادِياً لِمَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ وَ الدَّلِيلَ عَلَى مَنْ بَعَثْتَهُ بِرِسَالاتِكَ وَ دَيَّانَ الدِّينِ بِعَدْلِكَ وَ فَصْلَ قَضَائِكَ بَيْنَ خَلْقِكَ وَ الْمُهَيْمِنَ عَلَى ذَلِكَ كُلِّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ تُصَلِّي عَلَى الْأَئِمَّةِ كُلِّهِمْ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع وَ تَقُولُ اللَّهُمَّ أَتْمِمْ بِهِمْ كَلِمَاتِكَ وَ أَنْجِزْ بِهِمْ وَعْدَكَ وَ أَهْلِكْ بِهِمْ عَدُوَّكَ وَ عَدُوَّهُمْ- مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَجْمَعِينَ اللَّهُمَّ اجْزِهِمْ عَنَّا خَيْرَ مَا جَازَيْتَ نَذِيراً عَنْ قَوْمِهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا لَهُمْ شِيعَةً وَ أَنْصَاراً وَ أَعْوَاناً عَلَى طَاعَتِكَ وَ طَاعَةِ رَسُولِكَ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا لَهُمْ مِمَّنْ يَتَّبِعُ النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُمْ- وَ أَحْيِنَا مَحْيَاهُمْ وَ أَمِتْنَا مَمَاتَهُمْ وَ أَشْهِدْنَا مَشَاهِدَهُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا مَقَامٌ أَكْرَمْتَنِي بِهِ وَ شَرَّفْتَنِي بِهِ وَ أَعْطَيْتَنِي فِيهِ رَغْبَتِي عَلَى حَقِيقَةِ إِيمَانِي بِكَ وَ بِرَسُولِكَ ثُمَّ تَدْنُو قَلِيلًا مِنَ الْقَبْرِ وَ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ كُلَّمَا تَرُوحُ الرَّائِحَاتُ الطَّاهِرَاتُ لَكَ وَ عَلَيْكَ سَلَامُ الْمُوءْمِنِينَ لَكَ بِقُلُوبِهِمُ النَّاطِقِينَ لَكَ بِفَضْلِكَ بِأَلْسِنَتِهِمْ أَشْهَدُ أَنَّكَ صَادِقٌ صِدِّيقٌ صَدَقْتَ فِيمَا دَعَوْتَ إِلَيْهِ وَ صَدَقْتَ فِيمَا أَتَيْتَ بِهِ وَ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ- اللَّهُمَّ أَدْخِلْنِي فِي أَوْلِيَائِكَ وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَشَاهِدَهُمْ وَ شَهَادَتَهُمْ- فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ- إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ رَحِمَكَ اللَّهُ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا إِمَامَ الْهُدَى السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا عَلَمَ التُّقَى السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى أَهْلِ الدُّنْيَا السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ- السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ نَبِيِّ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وِتْرَ اللَّهِ وَ ابْنَ وِتْرِهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ قُتِلْتَ مَظْلُوماً وَ أَنَّ قَاتِلَكَ فِي النَّارِ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ جَاهَدْتَ فِي اللّهِ حَقَّ جِهادِهِ لَمْ تَأْخُذْكَ [لَمْ تُوءَخِّرْكَ ]فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لَائِمٍ وَ أَنَّكَ عَبَدْتَهُ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ أَشْهَدُ أَنَّكُمْ كَلِمَةُ التَّقْوَى وَ بَابُ الْهُدَى وَ الْحُجَّةُ عَلَى خَلْقِهِ أَشْهَدُ أَنَّ ذَلِكَ لَكُمْ سَابِقٌ فِيمَا مَضَى وَ فَاتِحٌ فِيمَا بَقِيَ وَ أَشْهَدُ أَنَّ أَرْوَاحَكُمْ وَ طِينَتَكُمْ طِينَةٌ طَيِّبَةٌ طَابَتْ وَ طَهُرَتْ بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ مِنَ اللَّهِ وَ مِنْ رَحْمَتِهِ- وَ أُشْهِدُ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ كَفَى بِهِ شَهِيداً وَ أُشْهِدُكُمْ أَنِّي بِكُمْ مُوءْمِنٌ- وَ لَكُمْ تَابِعٌ فِي ذَاتِ نَفْسِي وَ شَرَائِعِ دِينِي وَ خَوَاتِيمِ [خَاتِمَةِ ]عَمَلِي وَ مُنْقَلَبِي وَ مَثْوَايَ- فَأَسْأَلُ اللَّهَ الْبَرَّ الرَّحِيمَ أَنْ يُتَمِّمَ ذَلِكَ لِي أَشْهَدُ أَنَّكُمْ قَدْ بَلَّغْتُمْ وَ نَصَحْتُمْ وَ صَبَرْتُمْ وَ قُتِلْتُمْ وَ غُصِبْتُمْ وَ أُسِيءَ إِلَيْكُمْ فَصَبَرْتُمْ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً خَالَفَتْكُمْ وَ أُمَّةً جَحَدَتْ وَلَايَتَكُمْ وَ أُمَّةً تَظَاهَرَتْ عَلَيْكُمْ وَ أُمَّةً شَهِدَتْ وَ لَمْ تُسْتَشْهَدْ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ النَّارَ مَثْوَاهُمْ- وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ وَ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ 
و سپس بر تمام أئمه عليهم السّلام درود بفرست به همان طورى كه بر حضرت امام حسن و امام حسين عليهما السّلام درود فرستادى و بعد از آن بگو:
بار خدايا وعده‏هائى را كه در يارى نمودن دينت داده‏اى به واسطه اين حضرات عليهم السّلام عملى نما و به دست پرتوانشان آنها را منجّز فرما، و دشمنان جنّى و انسى خود و ايشان را جملگى به واسطه اين حضرات هلاك فرما، بار خدايا ايشان را از طرف ما جزاء بده، جزاء و پاداش نيكوئى كه به ترساننده از طرف قومش مى‏دهى، خدايا ما را شيعه و ناصر و مددكار ايشان قرار بده تا در راه طاعت تو و رسولت گام برداريم، خدايا ما را از كسانى قرار بده كه از نورى كه با ايشان قرار داده‏اى تبعيّت كنيم، و حياتى به ما ببخش همچون حيات ايشان، و مماتى نصيبمان گردان مانند ممات ايشان و در دنيا و آخرت ما را در مشاهد ايشان حاضر گردان، خدايا اين مقام و مرتبه‏اى است كه من را با آن مورد كرامت قرار داده، و شرافتم به آن داده‏اى و بواسطه‏اش در من به حقيقت ايمان به تو و به رسولت ميل و رغبت ايجاد نموده‏اى.
سپس اندكى نزديك به قبر شو و بگو:
سلام و درود بر تو اى فرزند رسول خدا، و درود خدا و درود فرشتگان مقرّب و انبياء مرسلش بر تو باد هر زمانى كه نسيم‏هاى پاك و خوش مى‏وزند، و درود قلبى موءمنان بر تو، آنان كه زبانشان به فضل تو گويا است، شهادت مى‏دهم كه تو راستگو و بسيار درستكار بوده و در آنچه مردم را به آن دعوت نمودى راست مى‏گفتى، و در آنچه انجام داده‏اى درستكار بوده‏اى، و شهادت مى‏دهم كه تو خون خدا در زمين هستى، بار خدايا من را در زمره دوستانت قرار بده، و در دنيا و آخرت شهادت و مشاهدشان را محبوب من گردان، همانا تو بر هر چيز قادر هستى. و بگو:
درود بر تو اى ابا عبد اللّه، خدا رحمت كند تو را اى ابا عبد اللّه، درود خدا بر تو اى ابا عبد اللّه، درود بر تو اى پيشواى هدايت، درود بر تو اى نشانه تقوى و پرهيزكارى، درود بر تو اى حجت خدا بر اهل دنيا، درود بر تو اى حجّت خدا و فرزند حجّت خدا، درود بر تو اى پيغمبر خدا، درود بر تو اى خون خدا و پسر خون خدا، درود بر تو اى خون تنها مانده خدا و پسر خون تنها مانده خدا، شهادت مى‏دهم كه تو مظلوم كشته شدى، و قاتل تو در دوزخ خواهد بود، و شهادت مى‏دهم كه تو در راه خدا آن طورى كه شايسته است جهاد نمودى، و در راه خدا سرزنش هيچ سرزنش‏كننده‏اى متوجّه تو نگرديده، و محقّقا خدا را پرستيدى تا وقتى كه مرگ تو را دريافت، شهادت مى‏دهم كه شما اهل بيت مظهر پرهيزكارى و باب هدايت مردم، و حجّت بر مخلوقات مى‏باشيد، شهادت مى‏دهم كه اين مقام براى شما در گذشته سابقه داشته است، و در آينده گشاينده خواهد بود، و شهادت مى‏دهم كه ارواح و حقيقت شما پاك مى‏باشد، پاك بوده و پاك مى‏باشد در حالى كه بعضى از برخى ديگر بوده ناشى از ذات اقدس الهى و از رحمت واسعه‏اش مى‏باشد، شاهد مى‏گيرم حق تبارك و تعالى را بر اين گفتارم و او براى شاهد بودن كافى است، و شما را شاهد مى‏گيرم كه ايمان به شما داشته و در حقيقت نفسم و احكام دينم و پايان كارها و حركات و منزل آخرم تابع و پيرو شما مى‏باشم، پس از خداوند نيك رفتار و مهربان درخواست مى‏كنم كه اين معنا را برايم فراهم و ميسور فرمايد، شهادت مى‏دهم كه شما تبليغ رسالتهاى خود را نموده و زبان به خير خواهى مردم گشوده و در مشكلات صبر نموده و در پايان امر در راه خدا كشته شده‏ايد، حقوق شما غصب شد، اذيّت‏ها و بدى‏ها متوجّه شما گرديد ولى تحمل نموديد، خدا لعنت كند گروهى را كه با شما مخالفت نمودند و جمعى را كه ولايت شما را انكار كردند، و دسته‏اى را كه بر عليه شما تظاهر نمودند، و قومى را كه در جنگ با شما حاضر شده و نخواستند كه در راه شما شهيد شوند، حمد و ستايش خدائى را كه جهنّم را جايگاهايشان قرار داد و آن بد جايگاه و بد عطائى است كه به ايشان اعطاء مى‏گردد.
وَ تَقُولُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ثَلَاثاً وَ عَلَى رُوحِكَ وَ بَدَنِكَ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلِيكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ سَالِبِيكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ خَاذِلِيكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ شَايَعَ عَلَى قَتْلِكَ وَ مَنْ أَمَرَ بِقَتْلِكَ وَ شَارَكَ فِي دَمِكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ أَوْ سَلَّمَ إِلَيْهِ أَنَا أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ مِنْ وَلَايَتِهِمْ وَ أَتَوَلَّى اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ آلَ رَسُولِهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الَّذِينَ انْتَهَكُوا حُرْمَتَكَ وَ سَفَكُوا دَمَكَ مَلْعُونُونَ عَلَى لِسَانِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِينَ كَذَّبُوا رُسُلَكَ وَ سَفَكُوا دِمَاءَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِمْ اللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ وَ ضَاعِفْ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ اللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ قَتَلَةَ أَنْصَارِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ أَصْلِهِمْ حَرَّ نَارِكَ وَ ذقهم [أَذِقْهُمْ بَأْسَكَ وَ ضَاعِفْ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ وَ الْعَنْهُمْ لَعْناً وَبِيلًا اللَّهُمَّ أُحْلُلْ بِهِمْ نَقِمَتَكَ وَ ائْتِهِمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُونَ وَ خُذْهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ وَ عَذِّبْهُمْ عَذاباً نُكْراً وَ الْعَنْ أَعْدَاءَ نَبِيِّكَ وَ آلِ نَبِيِّكَ لَعْناً وَبِيلًا اللَّهُمَّ الْعَنِ الْجِبْتَ وَ الطَّاغُوتَ وَ الْفَرَاعِنَةَ- إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ تَقُولُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِلَيْكَ كَانَتْ رِحْلَتِي مَعَ بُعْدِ شُقَّتِي وَ لَكَ فَاضَتْ عَبْرَتِي- وَ عَلَيْكَ كَانَ أَسَفِي وَ نَحِيبِي وَ صُرَاخِي وَ زَفْرَتِي وَ شَهِيقِي وَ إِلَيْكَ كَانَ مَجِيئِي وَ بِكَ أَسْتَتِرُ مِنْ عَظِيمِ جُرْمِي أَتَيْتُكَ وَافِداً قَدْ أَوْقَرْتُ ظَهْرِي بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا سَيِّدِي بَكَيْتُكَ يَا خِيَرَةَ اللَّهِ وَ ابْنَ خِيَرَتِهِ وَ حَقٌّ لِي أَنْ أَبْكِيَكَ وَ قَدْ بَكَتْكَ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ الْجِبَالُ وَ الْبِحَارُ فَمَا عُذْرِي إِنْ لَمْ أَبْكِكَ وَ قَدْ بَكَاكَ حَبِيبُ رَبِّي وَ بَكَتْكَ الْأَئِمَّةُ ع- وَ بَكَاكَ مَنْ دُونَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى إِلَى الثَّرَى جَزَعاً عَلَيْكَ 
و سه مرتبه بگو:
درود و رحمت فرستد خدا بر تو اى ابا عبد اللّه.
بعد بگو:
و بر جان و بدنت، خدا كشندگان تو را لعنت كند، خدا لعنت كند آنان كه جامه از بدنت بيرون آوردند، خدا لعنت كند كوبندگان تو را، خدا لعنت كند كسانى را كه پى‏گير كشتن تو بودند، و كسى كه فرمان به كشتن تو داد، و در خونت شركت كرد، و خدا لعنت كند كسى را كه وقتى خبر كشتن تو را شنيد راضى به آن شد يا در مقابلش تسليم گشت و گردن نهاد، ما به سوى خدا پناه مى‏بريم از دوست داشتن اين جماعات و دوست داريم خدا و رسول و آل رسولش را، و شهادت مى‏دهم آنان كه حرمت تو را هتك كرده و خونت را ريختند ملعون و از رحمت واسعه حق به دور مى‏باشند، و اين لعنت بر زبان پيامبر امىّ صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در حق ايشان جارى شده است، خدايا كشندگان امير الموءمنين عليه السّلام را لعنت كن، و عذاب دردناك را بر ايشان چندان نما، خدايا كشندگان حسين بن على عليهما السّلام را لعنت كن، و نيز كشندگان ياران حسين بن على عليهما السّلام را مورد لعن خود قرار بده، و حرارت آتش جهنّم خود را به ايشان برسان، و عذابت را به آنها بچشان، و عذاب دردناك را بر آنها چندان نما، و لعنت كن ايشان را لعنتى سخت و شديد، خدايا نقمت و عقوبتت را بر ايشان فرود آور، و از جايى كه گمان ندارند عقابت را نصيبشان گردان، و از جايى كه شعور و درك آن را نمى‏كنند مورد م‏آخذه قرارشان بده، و ايشان را عذابى سخت بنما، و لعنت كن دشمنان پيغمبرت را، و دشمنان آل پيغمبرت را لعنتى سخت و شديد، خدايا جبت (باطل) و طاغوت (ياغى و سركش) و متكبّران را لعنت نما، تو بر هر چيزى قدرت دارى.
و بگو:
اى ابا عبد اللّه پدر و مادرم فدايت شوند، با اينكه طى طريق بطرف شما بسيار دور است مع ذلك مركب من به سوى تو در حركت است، و اشكهايم براى تو ريزان مى‏باشند، و تأسّف و گريه شديد من بر تو است، فرياد و جيق و بغض نمودنم بخاطر تو مى‏باشد، آمدنم به سوى تو است، به واسطه تو خواهان پوشيده شدن گناهان بزرگم مى‏باشم، آمدم نزد تو در حالى كه زيارت‏كننده تو بوده و مسافرى هستم كه از بار گران سفر پشتم خميده گشته، پدر و مادرم فداى تو، اى آقاى من گريستم بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده حق، و بر من است كه بر تو بگريم، همانا آسمانها و زمينها و كوه‏ها و درياها بر تو گريسته‏اند، پس اگر بر تو گريه نكنم هيچ عذرى ندارم، و حبيب پروردگارم بر تو گريه كرده و ائمه هدى كه درود خداوند بر ايشان باد نيز بر تو گريسته‏اند، و تمام موجوداتى كه در طبقه بين سدرة المنتهى و كره خاك مى‏باشند بر تو گريسته و جزع و ناله نموده‏اند.
ثُمَّ اسْتَلِمِ الْقَبْرَ وَ قُلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا حُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ عَبْدُ اللَّهِ وَ أَمِينُهُ بَلَّغْتَ نَاصِحاً وَ أَدَّيْتَ أَمِيناً وَ قُلْتَ صَادِقاً وَ قُتِلْتَ صِدِّيقاً فَمَضَيْتَ شَهِيداً وَ مَضَيْتَ عَلَى يَقِينٍ لَمْ تُوءْثِرْ عَمًى عَلَى هُدًى وَ لَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ إِلَى بَاطِلٍ وَ لَمْ تُجِبْ إِلَّا اللَّهَ وَحْدَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ كُنْتَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكَ بَلَّغْتَ مَا أُمِرْتَ بِهِ وَ قُمْتَ بِحَقِّهِ- وَ صَدَّقْتَ مَنْ كَانَ قَبْلَكَ غَيْرَ وَاهِنٍ وَ لَا مُوهِنٍ فَصَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً جَزَاكَ اللَّهُ مِنْ صِدِّيقٍ خَيْراً أَشْهَدُ أَنَّ الْجِهَادَ مَعَكَ جِهَادٌ- وَ أَنَّ الْحَقَّ مَعَكَ وَ إِلَيْكَ وَ أَنْتَ أَهْلُهُ وَ مَعْدِنُهُ وَ مِيرَاثُ النُّبُوَّةِ عِنْدَكَ وَ عِنْدَ أَهْلِ بَيْتِكَ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ وَ نَصَحْتَ وَ وَفَيْتَ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ- بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ مَضَيْتَ لِلَّذِي كُنْتَ عَلَيْهِ شَهِيداً [شَاهِداً ]وَ مُسْتَشْهَداً وَ مَشْهُوداً فَصَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً أَشْهَدُ أَنَّكَ طُهْرٌ طَاهِرٌ مُطَهَّرٌ مِنْ طُهْرٍ طَاهِرٍ مُطَهَّرٍ طَهُرْتَ- وَ طَهُرَتْ أَرْضٌ أَنْتَ بِهَا وَ طَهُرَ حَرَمُكَ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ أَمَرْتَ بِالْقِسْطِ [أَمَرْتَ بِالْقِسْطِ وَ دَعَوْتَ إِلَيْهِ [_وَ الْعَدْلِ وَ دَعَوْتَ إِلَيْهِمَا وَ أَشْهَدُ أَنَّ أُمَّةً قَتَلَتْكَ أَشْرَارُ خَلْقِ اللَّهِ وَ كَفَرَتُهُ وَ إِنِّي أَسْتَشْفِعُ بِكَ إِلَى اللَّهِ رَبِّكَ وَ رَبِّي مِنْ جَمِيعِ ذُنُوبِي- وَ أَتَوَجَّهُ بِكَ إِلَى اللَّهِ فِي جَمِيعِ حَوَائِجِي وَ رَغْبَتِي فِي أَمْرِ آخِرَتِي وَ دُنْيَايَ
سپس دست به قبر بكش و بگو:
درود بر تو اى ابا عبد اللّه، اى حسين بن على، اى پسر رسول خدا، درود بر تو اى حجّت خدا و پسر حجّت خدا، شهادت مى‏دهم كه تو بنده خدا و امين او هستى، تبليغ كردى در حالى كه به ديگران اندرز دادى و اداء كردى در حالى كه امين بودى، مطالب را گفتى در حالى كه راست‏گو بودى، و كشته شدى در حالى كه بسيار راست‏گو بودى، پس از اين جهان عبور كردى و شهيد گشتى، در حالى كه صاحب يقين بودى، نابينائى را بر هدايت اختيار نكردى، از حقّ به باطل ميل نكردى، اجابت نكردى مگر خداوند را به تنهائى، و شهادت مى‏دهم كه تو بر حجّيت از پروردگارت بودى، آنچه كه مأمور به رساندنش شدى را تبليغ فرمودى، و به حق آن قيام نمودى، و حجّت‏هاى پيش از خود را تصديق نمودى در حالى كه هيچ سستى از خود نشان نداده و ابدا آنها را توهين ننمودى، پس رحمت فرستاد خدا بر تو و سلام داد سلام دادنى، پاداش خير دهد خدا به تو، شهادت مى‏دهم كه جهاد همراه تو جهاد مى‏باشد، و حق با تو و به سوى تو مى‏باشد، و تو اهل و مركز آن مى‏باشى، و ميراث نبوّت نزد تو و اهل بيت تو مى‏باشد، و شهادت مى‏دهم كه تو تبليغ نموده و نصيحت كردى، و به عهدت وفاء نمودى و در راه خدا با بيان حكمت و موعظه حسنه‏اى كه نمودى جهاد كردى، و شهادت مى‏دهم كه تو گذشتى و عبور نمودى بر آن طريق حقّى كه داشتى در حالى كه شاهد آنچه از اين امت صادر شده بوده و خدا و رسول و فرشتگان شهادت مى‏دهند كه تو بر حق و طريق مستقيم بودى.
پس رحمت فرستاد خدا بر تو و سلام داد سلام دادنى، شهادت مى‏دهم كه تو نفس پاكى و پاك و پاكيزه‏شده‏اى، از نفس پاكى و پاك و پاكيزه شده مى‏باشى، پاك مى‏باشى و زمينى كه تو در آن هستى نيز پاك مى‏باشد، و حرم تو نيز پاك است، شهادت مى‏دهم كه تو به عدل و ميانه‏روى امر نموده و مردم را به اين دو دعوت كردى، و شهادت مى‏دهم گروهى كه تو را كشتند بدترين مخلوقات خدا و از كافرين مى‏باشد، و من جهت آمرزش تمام گناهانم تو را نزد خدايت و خداى خودم شفيع قرار مى‏دهم، و به واسطؤ تو در تمام نيازمندى‏ها و خواستهايم در ارتباط به امر دنيا و آخرت به طرف خدا روى مى‏نمايم.
ثُمَّ ضَعْ خَدَّكَ الْأَيْمَنَ عَلَى الْقَبْرِ وَ قُلِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذَا الْقَبْرِ وَ مَنْ فِيهِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْقُبُورِ وَ مَنْ أَسْكَنْتَهَا أَنْ تَكْتُبَ اسْمِي عِنْدَكَ فِي أَسْمَائِهِمْ حَتَّى تُورِدَنِي مَوَارِدَهُمْ وَ تُصْدِرَنِي مَصَادِرَهُمْ- إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ تَقُولُ رَبِّ أَفْحَمَتْنِي ذُنُوبِي وَ قَطَعَتْ مَقَالَتِي- فَلَا حُجَّةَ لِي وَ لَا عُذْرَ لِي فَأَنَا الْمُقِرُّ بِذَنْبِي الْأَسِيرُ بِبَلِيَّتِي الْمُرْتَهِنُ بِعَمَلِي الْمُتَجَلِّدُ فِي خَطِيئَتِي الْمُتَحَيِّرُ عَنْ قَصْدِي الْمُنْقَطَعُ بِي قَدْ أَوْقَفْتُ نَفْسِي يَا رَبِّ مَوْقِفَ الْأَشْقِيَاءِ الْأَذِلَّاءِ الْمُذْنِبِينَ الْمُجْتَرِءِينَ عَلَيْكَ الْمُسْتَخِفِّينَ بِوَعِيدِكَ يَا سُبْحَانَكَ أَيَّ جُرْأَةٍ اجْتَرَأْتُ عَلَيْكَ وَ أَيَّ تَغْرِيرٍ غَرَرْتُ بِنَفْسِي وَ أَيُّ سَكْرَةٍ أَوْبَقَتْنِي وَ أَيُّ غَفْلَةٍ أَعْطَبَتْنِي مَا كَانَ أَقْبَحَ سُوءَ نَظَرِي وَ أَوْحَشَ فِعْلِي يَا سَيِّدِي فَارْحَمْ كَبْوَتِي لِحُرِّ وَجْهِي وَ زَلَّةَ قَدَمِي وَ تَعْفِيرِي فِي التُّرَابِ خَدِّي وَ نَدَامَتِي عَلَى مَا فَرَطَ مِنِّي وَ أَقِلْنِي عَثْرَتِي وَ ارْحَمْ صُرَاخِي وَ عَبْرَتِي وَ اقْبَلْ مَعْذِرَتِي وَ عُدْ بِحِلْمِكَ عَلَى جَهْلِي- وَ بِإِحْسَانِكَ عَلَى خَطِيئَاتِي وَ بِعَفْوِكَ عَلَيَّ رَبِّ أَشْكُو إِلَيْكَ قَسَاوَةَ قَلْبِي وَ ضَعْفَ عَمَلِي فَامْنَحْ بِمَسْأَلَتِي فَأَنَا الْمُقِرُّ بِذَنْبِي الْمُعْتَرِفُ بِخَطِيئَتِي وَ هَذِهِ يَدِي وَ نَاصِيَتِي أَسْتَكِينُ لَكَ بِالْقَوَدِ مِنْ نَفْسِي فَاقْبَلْ تَوْبَتِي وَ نَفِّسْ كُرْبَتِي وَ ارْحَمْ خُشُوعِي وَ خُضُوعِي وَ انْقِطَاعِي إِلَيْكَ سَيِّدِي وَا أَسَفَا عَلَى مَا كَانَ مِنِّي وَ تَضَرُّعِي وَ تَعْفِيرِي فِي تُرَابِ قَبْرِ ابْنِ نَبِيِّكَ بَيْنَ يَدَيْكَ فَأَنْتَ رَجَائِي وَ ظَهْرِي وَ عُدَّتِي وَ مُعْتَمَدِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ
سپس گونه راست خود را روى قبر گذار و بگو:
خدايا از تو درخواست مى‏كنم به حق اين قبر و كسى كه در آن است و به حق اين قبور و كسانى كه در آنها ساكنشان كردى، اينكه نام من را نزد خودت در اسماء ايشان ثبت و ضبط كرده تا واردم كنى به محل ورودشان و خارجم نمائى از محلّ خروجشان، همانا تو بر هر چيز قادر و توانائى.
و بگو:
بار خدايا من را در مقابل گناهانم مفحم و بلا جواب قرار داده و گفتارم را قطع كرده در نتيجه هيچ حجّتى و عذرى براى من نبوده و به گناهانم اقرار دارم، به واسطه بليّه‏اى كه خود فراهم كرده‏ام اسير بوده و در گرو عمل و كردار خويش مى‏باشم، نهايت سعى و كوشش خود را گناهان و لغزش‏هاى خود نموده‏ام، از مقصود و طريق مستقيم وامانده و متحيّر مى‏باشم، درمانده و راه به رويم بسته شده، پروردگارا خود را در جاى اشقياء گمراه و خطاكار قرار داده‏ام، آنان كه بر تو جرات كرده و عصيانت را كرده، و به وعيدهاى تو اعتناء نكرده و آنها را سبك تلقّى كرده‏اند، سبحان اللّه! چه جراتى بر تو از خود نشان داده، و چه ضررى به نفس خويش وارد كرده، و چه مستى من را هلاك نمود و چه غفلت و بى‏خبرى من را نابود نمود، چقدر كريه و زشت است بد نظرى من و چقدر وحشت‏ناك است كردار من، اى آقاى من به خاطر رخسارم بر به روى افتادنم، و بر لغزش قدمم، و بر ماليدن صورتم را بر خاك و بر پيشانيم بر آنچه از من صادر شده، رحم فرما، و از گناهم درگذر، و بر فرياد و اشكهاى گردان در چشمم ترحم نما، و عذر من را بپذير، و در مقابل جهل و نادانى من به حلم و بردبارى خود برگرد، و در قبال خطاء و اشتباهاتم به احسانت عمل نما، و به عفو و بخششت با من رفتار كن، پروردگارا از سنگ دلى و ضعف كردارم به تو شكايت مى‏كنم پس در مقابل سوءال و درخواستم عطاء نما، من به گناهم اقرار دارم، به خطاء خويش معترفم، اين دست من و پيشانى من است كه در اختيار تو گذارده تا از من قصاص نمائى، پس توبه من را بپذير و حزن و اندوهم را بر طرف كن، اى آقاى من به خشوع و خضوع و جداشدنم از غير و وصل‏شدنم به تو ترحّم نما، اى اسف و افسوس بر آنچه از من صادر شده و در تربت قبر پسر پيغمبرت در مقابل تو خود را غلطانده و به خاك آلوده نموده‏ام، تو اميد و پشت و پناه و تكيه‏گاه من مى‏باشى، نيست خدائى غير از تو.
ثُمَّ كَبِّرْ خَمْساً وَ ثَلَاثِينَ تَكْبِيرَةً ثُمَّ تَرْفَعُ يَدَيْكَ وَ تَقُولُ- إِلَيْكَ يَا رَبِّ صَمَدْتُ مِنْ أَرْضِي وَ إِلَى ابْنِ نَبِيِّكَ قَطَعْتُ الْبِلَادَ- رَجَاءً لِلْمَغْفِرَةِ فَكُنْ لِي يَا وَلِيَّ اللَّهِ سَكَناً وَ شَفِيعاً وَ كُنْ بِي رَحِيماً وَ كُنْ لِي مَنْحاً [مُمْنِحاً يَوْمَ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلّا لِمَنِ ارْتَضى يَوْمَ لَا تَنْفَعُ شَفاعَةُ الشّافِعِينَ وَ يَوْمَ يَقُولُ أَهْلُ الضَّلَالَةِ- فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ فَكُنْ يَوْمَئِذٍ فِي مَقَامِي بَيْنَ يَدَيْ رَبِّي لِي مُنْقِذاً فَقَدْ عَظُمَ جُرْمِي إِذَا ارْتَعَدَتْ فَرَائِصِي وَ أُخِذَ بِسَمْعِي وَ أَنَا مُنَكِّسٌ رَأْسِي بِمَا قَدَّمْتُ مِنْ سُوءِ عَمَلِي وَ أَنَا عَادٍ كَمَا وَلَدَتْنِي أُمِّي وَ رَبِّي يَسْأَلُنِي فَكُنْ لِي شَفِيعاً وَ مُنْقِذاً فَقَدْ أَعْدَدْتُكَ لِيَوْمِ حَاجَتِي وَ يَوْمِ فَقْرِي وَ فَاقَتِي 
سپس سى و پنج مرتبه تكبير گفته و پس از آن دو دستت را بلند كرده و بگو:
اى پروردگارم، از سرزمين خود بسوى تو قصد نمودم، و به سوى پسر پيغمبرت شهرها را پيمودم به اميد اينكه گناهانم را بيامرزى، پس اى ولىّ خدا تكيه‏گاه و شفيع من بوده، و نسبت به من مهربان و در روزى كه نزد حق تعالى شفاعت كسى غير از پسنديدگان در دربارش پذيرفته نمى‏شود همان روزى كه خود در قرآن به آن اشاره كرده و فرمود: يوم لا تنفع شفاعة الشّافعين، و همان روز كه اهل ضلال و گمراهى مى‏گويند: فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ، نجات‏گاه و شفاعت‏كننده من باش، پس در اين روز در مقابل پروردگارم براى من نجات دهنده باش چه آنكه وقتى گوشت‏هاى بدنم بلرزند و گوشم گرفته شود و بواسطه اعمال زشت كه از من صادر شده سرافكنده باشم و جرم و گناه خود را بسيار بزرگ ببينم و در آن حال همچون روزى كه مادر مرا زائيده لخت و برهنه باشم و پروردگارم من را طرف سوءال و عتاب قرار دهد تو در آن وقت شافع و نجات دهنده من باش، من تو را براى روز احتياج و هنگام تهى دستى و نيازم براى خود ذخيره كرده‏ام.
ثُمَّ ضَعْ خَدَّكَ الْأَيْسَرَ عَلَى الْقَبْرِ وَ تَقُولُ اللَّهُمَّ ارْحَمْ تَضَرُّعِي فِي تُرَابِ قَبْرِ ابْنِ نَبِيِّكَ فَإِنِّي فِي مَوْضِعِ رَحْمَةٍ يَا رَبِّ وَ تَقُولُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ إِنِّي أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ مِنْ قَاتِلِكَ وَ مِنْ سَالِبِكَ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكَ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً وَ أَبْذُلُ مُهْجَتِي فِيكَ وَ أَقِيكَ بِنَفْسِي وَ كُنْتُ فِيمَنْ أَقَامَ بَيْنَ يَدَيْكَ حَتَّى يُسْفَكَ دَمِي مَعَكَ- فَأَظْفُرَ مَعَكَ بِالسَّعَادَةِ وَ الْفَوْزِ بِالْجَنَّةِ وَ تَقُولُ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ رَمَاكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ طَعَنَكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنِ اجْتَزَّ رَأْسَكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ حَمَلَ رَأْسَكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ نَكَتَ بِقَضِيبِهِ بَيْنَ ثَنَايَاكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ أَبْكَى نِسَاءَكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ أَيْتَمَ أَوْلَادَكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَ عَلَيْكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ سَارَ إِلَيْكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ مَنَعَكَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ غَشَّكَ وَ خَلَّاكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ سَمِعَ صَوْتَكَ فَلَمْ يُجِبْكَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَهُ وَ أَعْوَانَهُ وَ أَتْبَاعَهُ وَ أَنْصَارَهُ وَ ابْنَ سُمَيَّةَ وَ لَعَنَ اللَّهُ جَمِيعَ قَاتِلِيكَ وَ قَاتِلِي أَبِيكَ وَ مَنْ أَعَانَ عَلَى قَتْلِكُمْ وَ حَشَا اللَّهُ أَجْوَافَهُمْ وَ بُطُونَهُمْ وَ قُبُورَهُمْ نَاراً وَ عَذَّبَهُمْ عَذَاباً أَلِيماً 
سپس گونه چپ را روى قبر گزارده و بگو:
خدايا به تضرّع من در خاك قبر پسر پيغمبرت رحم فرما چه آنكه من در جاى رحمت تو قرار گرفته‏ام اى پروردگار من.
و بعد بگو:
پدر و مادرم فداى تو اى پسر رسول خدا، من از كشنده تو و كسى كه جامه از بدنت بدر آورده به سوى خدا بى‏زارى مى‏جويم، كاش با تو مى‏بودم پس به رستگارى عظيمى نائل مى‏شدم و خون قلبم را در راه تو ايثار مى‏كردم و با بذل نفس تو را نگه مى‏داشتم و كاش در ميان كسانى بودم كه در مقابل تو به جهاد برخاسته و از تو حمايت نمودند تا خونم با تو به زمين مى‏ريخت و بدين ترتيب با تو به سعادت و رسيدن به بهشت دست مى‏يافتم.
و بگو:
خدا لعنت كند كسى كه به تو تير انداخت، خدا لعنت كند كسى را كه به تو نيزه زده، خدا لعنت كند كسى را كه سر تو را بريد، خدا لعنت كند كسى كه سر تو را با خود حمل نمود، خدا لعنت كند كسى را كه با چوب به وسط دندان‏هاى ثناياى تو زد، خدا لعنت كند كسى را كه زنان تو را گرياند، خدا لعنت كند كسى را كه فرزندانت را يتيم نمود، خدا لعنت كند كسى را كه دشمنان تو را كمك كرد، خدا لعنت كند كسى را كه به منظور جنگ با تو سير و سفر نمود، خدا لعنت كند كسى را كه تو را از آب فرات منع كرد، خدا لعنت كند كسى را كه به تو خيانت نمود و تنهايت گذارد، خدا لعنت كند كسى را كه صداى تو را شنيد و جوابت را نداد، خدا لعنت كند پسر خورنده جگرها را، و خدا لعنت كند فرزند و ياران و تابعين و مددكارانش و فرزند سميّه را، و خدا لعنت كند تمام كشندگان تو و آنان را كه بر كشتنت كمك كردند، و خدا درون و دل‏ها و قبرهاى ايشان را پر از آتش كند، و ايشان را عذابى دردناك نمايد.
ثُمَّ تُسَبِّحُ عِنْدَ رَأْسِهِ أَلْفَ تَسْبِيحَةٍ مِنْ تَسْبِيحِ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ ع وَ إِنْ أَحْبَبْتَ تَحَوَّلْتَ إِلَى عِنْدِ رِجْلَيْهِ وَ تَدْعُو بِمَا قَدْ فَسَّرْتُ لَكَ ثُمَّ تَدُورُ مِنْ عِنْدِ رِجْلَيْهِ إِلَى عِنْدِ رَأْسِهِ فَإِذَا فَرَغْتَ مِنَ الصَّلَاةِ سَبَّحْتَ وَ التَّسْبِيحُ تَقُولُ سُبْحَانَ مَنْ لَا تَبِيدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ مَنْ لَا تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ مَنْ لَا انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لَا يَنْفَدُ مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ مَنْ لَا اضْمِحْلَالَ لِفَخْرِهِ- سُبْحَانَ مَنْ لَا يُشَاوِرُ أَحَداً فِي أَمْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لَا إِلَهَ غَيْرُهُ ثُمَّ تَحَوَّلُ عِنْدَ رِجْلَيْهِ وَ ضَعْ يَدَكَ عَلَى الْقَبْرِ وَ قُلْ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ثَلَاثاً صَبَرْتَ وَ أَنْتَ الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ قَتَلَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكُمْ بِالْأَيْدِي وَ الْأَلْسُنِ وَ تَقُولُ اللَّهُمَّ رَبَّ الْأَرْبَابِ- صَرِيخَ الْأَخْيَارِ إِنِّي عُذْتُ مَعَاذاً فَفُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ جِئْتُكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهُ وَافِداً إِلَيْكَ أَتَوَسَّلُ إِلَى اللَّهِ فِي جَمِيعِ حَوَائِجِي مِنْ أَمْرِ آخِرَتِي وَ دُنْيَايَ وَ بِكَ يَتَوَسَّلُ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَى اللَّهِ فِي جَمِيعِ حَوَائِجِهِمْ وَ بِكَ يُدْرِكُ أَهْلُ الثَّوَابِ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ طَلِبَتَهُمْ- أَسْأَلُ وَلِيَّكَ وَ وَلِيَّنَا أَنْ يَجْعَلَ حَظِّي مِنْ زِيَارَتِكَ الصَّلَاةَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ الْمَغْفِرَةَ لِذُنُوبِي اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِمَّنْ تَنْصُرُهُ وَ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدِينِكَ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ ثُمَّ تَضَعُ خَدَّيْكَ عَلَيْهِ وَ تَقُولُ اللَّهُمَّ رَبَّ الْحُسَيْنِ اشْفِ صَدْرَ الْحُسَيْنِ اللَّهُمَّ رَبَّ الْحُسَيْنِ اطْلُبْ بِدَمِ الْحُسَيْنِ اللَّهُمَّ رَبَّ الْحُسَيْنِ انْتَقِمْ مِمَّنْ رَضِيَ بِقَتْلِ الْحُسَيْنِ اللَّهُمَّ رَبَّ الْحُسَيْنِ انْتَقِمْ مِمَّنْ خَالَفَ الْحُسَيْنَ اللَّهُمَّ رَبَّ الْحُسَيْنِ انْتَقِمْ مِمَّنْ فَرِحَ بِقَتْلِ الْحُسَيْنِ وَ تَبْتَهِلُ إِلَى اللَّهِ فِي اللَّعْنَةِ عَلَى قَاتِلِ الْحُسَيْنِ وَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ ع وَ تُسَبِّحُ عِنْدَ رِجْلَيْهِ أَلْفَ تَسْبِيحَةٍ مِنْ تَسْبِيحِ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ ص فَإِنْ لَمْ تَقْدِرْ فَمِائَةَ تَسْبِيحَةٍ وَ تَقُولُ سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ سُبْحَانَ ذِي الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ الْفَاخِرِ الْعَظِيمِ [الْعَمِيمِ [_سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْعَظِيمِ.
سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ الْجَمَالَ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ- سُبْحَانَ مَنْ يَرَى أَثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفَا وَ خَفَقَانَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَكَذَا وَ لَا هَكَذَا غَيْرُهُ 
سپس نزديك سر مبارك آن جناب هزار مرتبه تسبيح حضرت امير الموءمنين عليه السّلام را بگو، و اگر خواستى تسبيح حضرت را نگو تا پائين پاهاى مبارك برسى و دعاء كن به آنچه بعدا برايت شرح خواهم داد (و محتمل است مراد دعاهائى باشد كه قبلا حضرت براى ابو حمزه ثمالى بيان فرمودند) بهر صورت پس از رسيدن به پائين پا و خواندن دعا دور بزن و خود را به نزديك سر مبارك برسان و پس از فراغت از نماز تسبيح بگو و مراد از تسبيح، تسبيح امير الموءمنين عليه السّلام است كه به آن اشاره شد و آن اينست كه بگوئى: منزّه است كسى كه معالم و نشانه‏هاى دالّه بر او كهنه‏شدنى نيست، منزّه است كسى كه خزائنش كم‏شدنى نيست، منزّه است كسى كه دوران سلطنتش منقرض شدنى نيست، منزّه است كسى كه آنچه نزدش هست تمام‏شدنى نيست، منزّه است كسى كه فخر و بزرگى او زايل‏شدنى نيست، منزّه است كسى كه در كارهايش با كسى مشورت نمى‏كند، منزّه است كسى كه معبودى غير از او نمى‏باشد.
سپس به پائين پاهاى مبارك منتقل شو و دست بر قبر بگذار و بگو:
درود و رحمت فرستد خدا بر تو اى ابا عبد اللّه (سه مرتبه) صبر كردى و تو راستگو و تصديق‏شده‏اى، خدا بكشد كسانى را كه تو را با دست‏ها و زبانهايشان كشتند.
و بعد بگو:
خداوندا اى صاحب صاحب‏ها، و اى پناه دهنده خوب‏ها، من پناه مى‏آورم پناه آوردنى، پس من را از آتش دوزخ برهان، آمدم نزد تو اى فرزند رسول خدا در حالى كه به سويت سفر نمودم، در تمام نيازمندى‏هايم چه امور اخروى بوده و چه دنيوى به خدا متوسّل مى‏شوم، و تمام متوسّلين به خدا در جميع نيازمندى‏هايشان تو را واسطه و وسيله قرار مى‏دهند، و به واسطه تو بندگانى كه اهل پاداش و اجر هستند مطلوب خود را درك مى‏كنند، از ولىّ تو و ولىّ خود درخواست مى‏كنم كه بهره من از زيارت تو را صلوات بر محمّد و آل محمّد و آمرزش گناهان من قرار دهد، خداوندا، ما را از كسانى قرار بده كه تو آنها را يارى مى‏كنى و بواسطه ايشان دينت را در دنيا و آخرت مدد مى‏نمائى.
سپس صورت بر قبر بگذار و بگو:
خداوندا، اى پروردگار حسين، شفا بده سينه حسين را، خدايا، اى پروردگار حسين! خون خواهى خون حسين نما، خداوندا اى پروردگار حسين! از كسى كه به قتل حسين راضى شد انتقام بكش، خداوندا اى پروردگار حسين! از كسى كه مخالفت حسين را نمود انتقام بگير، خداوندا، اى پروردگار حسين از كسى كه كشته شدن حسين او را شاد و مسرور نمود انتقام بگير، و در لعن نمودن بر قاتلين امام حسين و امير الموءمنين عليهما السّلام به خدا التماس و تضرّع نما و در پائين پا هزار مرتبه تسبيح حضرت فاطمه زهرا صلّى اللّه عليها را بگو اگر نتوانستى آن را صد مرتبه بگو و آن تسبيح عبارتست از اينكه بگوئى:
منزّه است خدائى كه صاحب عزّت بوده و مقامش رفيع و عالى است، و منزّه است خداوندى كه صاحب جلال و بزرگى عظيم مى‏باشد، منزّه است خداوندى كه صاحب سلطنت عظيم و قديم مى‏باشد، منزّه است خداوندى كه صاحب پادشاهى و بزرگ مى‏باشد، منزّه است كسى كه لباس عزّت و زيبائى پوشيده، منزّه است كسى كه با نور و وقار و بردبارى آراسته و مزيّن گرديده، منزّه است كسى كه اثر پاى مور روى سنگ صاف را مى‏بيند، منزّه است كسى كه بال زدن پرندگان را در هوا مى‏بيند، منزّه است كسى كه او اين چنين بوده ولى غيرش چنين نمى‏باشد.
ثُمَّ صِرْ إِلَى قَبْرِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ فَهُوَ عِنْدَ رِجْلِ الْحُسَيْنِ فَإِذَا وَقَفْتَ عَلَيْهِ فَقُلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ- وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ ابْنَ خَلِيفَةِ رَسُولِ اللَّهِ وَ ابْنَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ مُضَاعَفَةً كُلَّمَا طَلَعَتْ شَمْسٌ أَوْ غَرَبَتْ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى رُوحِكَ وَ بَدَنِكَ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي مِنْ مَذْبُوحٍ وَ مَقْتُولٍ مِنْ غَيْرِ جُرْمٍ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي دَمَكَ الْمُرْتَقَى بِهِ إِلَى حَبِيبِ اللَّهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي مِنْ مُقَدَّمٍ بَيْنَ يَدِي أَبِيكَ يَحْتَسِبُكَ وَ يَبْكِي عَلَيْكَ مُحْتَرِقاً عَلَيْكَ قَلْبُهُ يَرْفَعُ دَمَكَ بِكَفِّهِ إِلَى أَعْنَانِ السَّمَاءِ- لَا يَرْجِعُ مِنْهُ قَطْرَةٌ وَ لَا تَسْكُنُ عَلَيْكَ مِنْ أَبِيكَ زَفْرَةٌ وَدَّعَكَ لِلْفِرَاقِ- فَمَكَانُكُمَا عِنْدَ اللَّهِ مَعَ آبَائِكَ الْمَاضِينَ وَ مَعَ أُمَّهَاتِكَ فِي الْجِنَانِ مُنَّعَمِينَ- أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ مِمَّنْ قَتَلَكَ وَ ذَبَحَكَ ثُمَّ انْكَبَّ عَلَى الْقَبْرِ وَ ضَعْ يَدَيْكَ [يَدَكَ ]عَلَيْهِ وَ قُلْ سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ وَ عِبَادِهِ الصَّالِحِينَ عَلَيْكَ يَا مَوْلَايَ وَ ابْنَ مَوْلَايَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى عِتْرَتِكَ وَ أَهْلِ بَيْتِكَ وَ آبَائِكَ وَ أَبْنَائِكَ وَ أُمَّهَاتِكَ الْأَخْيَارِ الْأَبْرَارِ الَّذِينَ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرَهُمْ تَطْهِيراً السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ ابْنَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ وَ ابْنَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنِ اسْتَخَفَّ بِحَقِّكُمْ وَ قَتَلَكُمْ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ بَقِيَ مِنْهُمْ وَ مَنْ مَضَى نَفْسِي فِدَاوءُكُمْ وَ لِمَضْجَعِكُمْ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكُمْ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً 
سپس به طرف قبر على بن الحسين بگرد، آن جناب پائين امام حسين عليه السّلام مى‏باشد پس وقتى مقابل قبرش ايستادى بگو:
درود بر تو اى فرزند رسول خدا و رحمت و بركات خدا بر تو باد، درود بر تو اى جانشين رسول خدا و پسر دختر رسول خدا، و رحمت و بركات خدا چند برابر بر تو باد، مادامى كه خورشيد طلوع كرده يا غروب مى‏نمايد درود بر تو و بر روان و بدن تو باد، پدر و مادرم فداى سر بريده و كشته‏اى باد كه بدون گناهى او را كشتند، پدر و مادرم فدايت، خون تو بالا رفت و به نظر حبيب خدا رسيد، پدر و مادرم فداى تو كه در مقابل پدر شهيد شده و پدرت تسليم رضاى خدا گشت و بر تو گريست، در حالى كه قلب او بر تو آتش گرفت، خونت را به كف گرفت و به آسمان پاشيد و قطره‏اى از آن به زمين بر نگشت، و ناله و افغان در سوك تو از پدرت قطع نشد و آن حضرت آنى آرام نگشت، به منظور جدائى با تو وداع نمود، پس جايگاه شما دو نفر نزد خدا با پدران و گذشتگانتان مى‏باشد، و نيز همراه مادرانتان در بهشت به خوشگذرانى مشغوليد، به سوى خدا بى‏زارى مى‏جويم از كسى كه تو را كشت و سر بريد.
سپس تكيه بر قبر داده و دو دست را بر آن بگذار و بگو:
درود خدا و فرشتگان مقرّب و انبياء فرستاده و بندگان صالح بر تو اى سرور من و فرزند سرور من، و رحمت و بركات خدا بر تو باد، رحمت فرستد خدا بر تو و بر دودمان و خاندان و پدران و فرزندان و مادران نيك و خوب تو، آنان كه خداوند رجس و آلودگى را از ايشان بركنار داشت و پاكشان نمود پاك نمودنى، درود بر تو اى فرزند رسول خدا و فرزند امير الموءمنين و فرزند حسين بن على، و رحمت خدا و بركاتش بر تو باد، خدا لعنت كند كشنده تو را، و خدا لعنت كند كسى كه حق شما و كشتن شما را سبك شمرد، خدا لعنت كند باقى مانده و گذشتگان ايشان را، جانم فداى شما و فداى قبر شما باد، رحمت خدا و درود فراوانش بر شما باد.

ثُمَّ ضَعْ خَدَّكَ عَلَى الْقَبْرِ وَ قُلْ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا الْحَسَنِ ثَلَاثاً بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي أَتَيْتُكَ زَائِراً وَافِداً عَائِذاً مِمَّا جَنَيْتُ عَلَى نَفْسِي وَ احْتَطَبْتُ عَلَى ظَهْرِي- أَسْأَلُ اللَّهَ وَلِيَّكَ وَ وَلِيِّي أَنْ يَجْعَلَ حَظِّي مِنْ زِيَارَتِكَ عِتْقَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ تَدْعُو بِمَا أَحْبَبْتَ ثُمَّ تَدُورُ مِنْ خَلْفِ الْحُسَيْنِ ع إِلَى عِنْدِ رَأْسِهِ وَ صَلِّ عِنْدَ رَأْسِهِ رَكْعَتَيْنِ تَقْرَأُ فِي الْأُولَى الْحَمْدَ وَ يس وَ فِي الثَّانِيَةِ الْحَمْدَ وَ الرَّحْمَنَ وَ إِنْ شِئْتَ صَلَّيْتَ خَلْفَ الْقَبْرِ وَ عِنْدَ رَأْسِهِ أَفْضَلُ فَإِذَا فَرَغْتَ فَصَلِّ مَا أَحْبَبْتَ إِلَّا أَنَّ رَكْعَتَيِ الزِّيَارَةِ لَا بُدَّ مِنْهُمَا عِنْدَ كُلِّ قَبْرٍ فَإِذَا فَرَغْتَ مِنَ الصَّلَاةِ فَارْفَعْ يَدَيْكَ وَ قُلِ اللَّهُمَّ إِنَّا أَتَيْنَاهُ مُوءْمِنِينَ بِهِ مُسَلِّمِينَ لَهُ مُعْتَصِمِينَ بِحَبْلِهِ عَارِفِينَ بِحَقِّهِ مُقِرِّينَ بِفَضْلِهِ مُسْتَبْصِرِينَ بِضَلَالَةِ مَنْ خَالَفَهُ عَارِفِينَ بِالْهُدَى الَّذِي هُوَ عَلَيْهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ أُشْهِدُ مَنْ حَضَرَ مِنْ مَلَائِكَتِكَ إِنِّي بِهِمْ مُوءْمِنٌ وَ إِنِّي بِمَنْ قَتَلَهُمْ كَافِرٌ- اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِمَا أَقُولُ بِلِسَانِي حَقِيقَةً فِي قَلْبِي وَ شَرِيعَةً فِي عَمَلِي- اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِمَّنْ لَهُ مَعَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ قَدَمٌ ثَابِتٌ وَ أَثْبِتْنِي فِيمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَهُ اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَكَ كُفْراً سُبْحَانَكَ يَا حَلِيمُ- عَمّا يَعْمَلُ الظّالِمُونَ فِي الْأَرْضِ تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ يَا عَظِيمُ- تَرَى عَظِيمَ الْجُرْمِ مِنْ عِبَادِكَ فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ تَعَالَيْتَ يَا كَرِيمُ أَنْتَ شَاهِدٌ غَيْرُ غَائِبٍ وَ عَالِمٌ بِمَا أُوتِيَ إِلَى أَهْلِ صِفْوَتِكَ وَ أَحِبَّائِكَ مِنَ الْأَمْرِ الَّذِي لَا تَحْمِلُهُ سَمَاءٌ وَ لَا أَرْضٌ وَ لَوْ شِئْتَ لَانْتَقَمْتَ مِنْهُمْ وَ لَكِنَّكَ ذُو أَنَاةٍ وَ قَدْ أَمْهَلْتَ الَّذِينَ اجْتَرَءُوا عَلَيْكَ وَ عَلَى رَسُولِكَ وَ حَبِيبِكَ فَأَسْكَنْتَهُمْ أَرْضَكَ وَ غَذَوْتَهُمْ بِنِعْمَتِكَ إِلَى أَجَلٍ هُمْ بَالِغُوهُ وَ وَقْتٍ هُمْ صَائِرُونَ إِلَيْهِ لِيَسْتَكْمِلُوا الْعَمَلَ الَّذِي قَدَّرْتَ وَ الْأَجَلَ الَّذِي أَجَّلْتَ لِتُخَلِّدَهُمْ فِي مَحَطٍّ وَ وَثَاقٍ وَ نَارِ جَهَنَّمَ وَ حَمِيمٍ وَ غَسَّاقٍ وَ الضَّرِيعِ وَ الْإِحْرَاقِ وَ الْأَغْلَالِ وَ الْأَوْثَاقِ وَ غِسْلِينٍ وَ زَقُّومٍ وَ صَدِيدٍ مَعَ طُولِ الْمُقَامِ فِي أَيَّامِ لَظًى وَ فِي سَقَرَ الَّتِي لا تُبْقِي وَ لا تَذَرُ وَ فِي الْحَمِيمِ وَ الْجَحِيمِ 
سپس صورت بر قبر بگذار و بگو:
خدا تو را رحمت كند اى ابا الحسن (سه مرتبه) پدر و مادرم فدايت، نزد تو آمدم در حالى كه زائر و مسافر تو بوده و از جنايات و ستم‏هائى كه بر خود كرده‏ام و پشتم را سنگين نموده‏ام به تو پناهنده شده‏ام، از خدا كه ولىّ تو و ولىّ من است درخواست دارم كه بهره من از زيارتت را آزادى من از آتش دوزخ قرار دهد.
بعد هر دعائى كه خواستى بكن و سپس از پشت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام دور بزن و خود را به نزديك سر مبارك آن حضرت برسان و دو ركعت نماز بالاى سر خوانده، در ركعت اوّل حمد و يس و در ركعت دوّم حمد و الرّحمن قرائت كن و اگر خواستى نماز را پشت قبر بجا بياور منتهى بالاى سر افضل و بهتر است و پس از تمام شدن نماز هر نماز ديگرى خواستى بخوان منتهى دو ركعت نماز زيارت را بايد نزد هر قبرى بخوانى و وقتى از خواندن نماز فارغ شدى دو دست را بلند كن و بگو:
خداوندا ما به نزد آن حضرت رسيديم در حالى كه به آن جناب ايمان داشته و تسليمش هستيم، به ريسمان او چنگ زده‏ايم، و به حقّش آگاهيم، به فضلش اقرار داريم، به گمراه بودن آنان كه مخالفتش را كردند اطّلاع داريم، به طريق هدايتى كه او بر آن است علم داريم، خداوندا تو و فرشتگان حاضرت را شاهد مى‏گيرم كه من به ايشان ايمان دارم، و به قاتلين ايشان كفر ورزيده و انكارشان مى‏كنم، خداوندا براى آنچه به زبان مى‏رانم در دلم حقيقت و واقعيتى، و در عملم شريعتى قرار بده و ضبط كن من را در زمره آنان كه با آن حضرت شهيد شدند، خداوندا كسانى را كه نعمت ايمان را به كفر تبديل كردند لعنت كن، منزهى تو اى حليم و بردبار از آنچه ستمكاران در زمين مرتكب مى‏شوند، با بركت و بلند مرتبه‏اى اى بزرگ، بزرگ گناه را از بندگانت مى‏بينى ولى در تأديبشان شتاب نمى‏كنى، بلند مرتبه‏اى اى با كرامت، تو شاهدى غير غائب، و آگاهى به آنچه نسبت به برگزيدگان و دوستانت انجام شده اعمال و افعالى كه لطمات و صدمات ناشى از آنها را نه آسمان و نه زمين نمى‏توانند تحمّل كنند، و اگر بخواهى از ايشان (فاعلين و عاملين ظلم) انتقام خواهى گرفت، ولى تو مهلت دهنده‏اى، به كسانى كه بر تو و بر رسول و حبيبت جرات نموده و ستم كرده‏اند مهلت داده‏اى، ايشان را در زمين خود ساكن گردانيده‏اى و بواسطه نعمت‏هايت پرورششان داده‏اى، و اين مهلت هست تا زمانى كه ايشان به آن رسيده، و تا هنگامى كه به آن منتقل شده، تا بدين وسيله عملى را كه تقدير نموده‏اى كاملا انجام داده و زمانى را كه معين كرده‏اى فرا برسد، آن گاه ايشان را در طبقات پائين و در زير زنجيرهاى آتشى در آتش دوزخ مخلّد نمائى، و نيز آنها را در آب داغ و مايعى متعفّن كه از چرك و عرق اهل دوزخ جارى است غرقشان كنى، و نيز آنها در مكانى كه ضريع (گياهى است كه داراى تيغ‏هاى بسيار بلند است) در آن روئيده و همراه آن دائم زبانه آتش شعله‏ور است گرفتار نمائى، و در زير زنجيرها و ريسمانهاى آتش محبوس كرده، و از عرق و زرد آبى كه از گوشت بدن اهل دوزخ جريان دارد و نيز از زقّوم جهنّم به آنها بخورانى، در حالى كه اقامتشان در دوزخ طولانى و همراه با شعله‏ور بودن آتش سخت جهنّم مى‏باشد، در جهنّمى كه شراره‏هاى آن از دوزخيان هيچ باقى نگذارده و تمام را سوزانده و محو نمايد، و در آبى داغ و جهنّمى سوزان جايشان دهى.
ثُمَّ تَنْكَبُّ عَلَى الْقَبْرِ وَ تَقُولُ يَا سَيِّدِي أَتَيْتُكَ زَائِراً مُوقَراً بِالذُّنُوبِ أَتَقَرَّبُ إِلَى رَبِّي بِوُفُودِي إِلَيْكَ وَ بُكَائِي عَلَيْكَ وَ عَوِيلِي وَ حَسْرَتِي وَ أَسَفِي وَ بُكَائِي وَ مَا أَخَافُ عَلَى نَفْسِي رَجَاءَ أَنْ تَكُونَ لِي حِجَاباً وَ سَنَداً وَ كَهْفاً وَ حِرْزاً وَ شَافِعاً وَ وِقَايَةً مِنَ النَّارِ غَداً وَ أَنَا مِنْ مَوَالِيكُمُ الَّذِينَ أُعَادِي عَدُوَّكُمْ وَ أُوَالِي وَلِيَّكُمْ عَلَى ذَلِكَ أَحْيَى وَ عَلَى ذَلِكَ أَمُوتُ وَ عَلَيْهِ أُبْعَثُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى وَ قَدْ أَشْخَصْتُ بَدَنِي وَ وَدَّعْتُ أَهْلِي وَ بَعُدَتْ شُقَّتِي وَ أُوءَمِّلُ فِي قُرْبِكُمُ النَّجَاةَ وَ أَرْجُو فِي أَيَّامِكُمُ الْكَرَّةَ وَ أَطْمَعُ فِي النَّظَرِ إِلَيْكُمْ وَ إِلَى مَكَانِكُمْ غَداً فِي جَنَّاتِ رَبِّي مَعَ آبَائِكُمُ الْمَاضِينَ- وَ تَقُولُ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا حُسَيْنَ ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ جِئْتُكَ مُسْتَشْفِعاً بِكَ إِلَى اللَّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَشْفِعُ إِلَيْكَ بِوَلَدِ حَبِيبِكَ وَ بِالْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ يَضِجُّونَ عَلَيْهِ وَ يَبْكُونَ وَ يَصْرُخُونَ لا يَفْتُرُونَ وَ لا يَسْأَمُونَ وَ هُمْ مِنْ خَشْيَتِكَ مُشْفِقُونَ وَ مِنْ عَذَابِكَ حَذِرُونَ لَا تُغَيِّرُهُمُ الْأَيَّامُ وَ لَا يَنْهَزِمُونَ مِنْ نَوَاحِي الْحَيْرِ يَشْهَقُونَ وَ سَيِّدُهُمْ يَرَى مَا يَصْنَعُونَ وَ مَا فِيهِ يَتَقَلَّبُونَ قَدِ انْهَمَلَتْ مِنْهُمُ الْعُيُونُ فَلَا تَرْقَأُ وَ اشْتَدَّ مِنْهُمُ الْحَزَنُ بِحُرْقَةٍ لَا تُطْفَى ثُمَّ تَرْفَعُ يَدَيْكَ وَ تَقُولُ- اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مَسْأَلَةَ الْمِسْكِينِ الْمُسْتَكِينِ الْعَلِيلِ الذَّلِيلِ الَّذِي لَمْ يُرِدْ بِمَسْأَلَتِهِ غَيْرَكَ فَإِنْ لَمْ تُدْرِكْهُ رَحْمَتُكَ عَطِبَ أَسْأَلُكَ أَنْ تُدَارِكَنِي بِلُطْفٍ مِنْكَ وَ أَنْتَ الَّذِي لَا يَخِيبُ سَائِلُكَ وَ تُعْطِي الْمَغْفِرَةَ وَ تَغْفِرُ الذُّنُوبَ فَلَا أَكُونَنَّ يَا سَيِّدِي أَنَا أَهْوَنَ خَلْقِكَ عَلَيْكَ وَ لَا أَكُونُ أَهْوَنَ مَنْ وَفَدَ إِلَيْكَ بِابْنِ حَبِيبِكَ فَإِنِّي أَمَّلْتُ وَ رَجَوْتُ وَ طَمِعْتُ وَ زُرْتُ وَ اغْتَرَبْتُ رَجَاءً لَكَ أَنْ تُكَافِئَنِي إِذْ أَخْرَجْتَنِي مِنْ رَحْلِي فَأَذِنْتَ لِي بِالْمَسِيرِ إِلَى هَذَا الْمَكَانِ رَحْمَةً مِنْكَ وَ تَفَضُّلًا مِنْكَ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ 
سپس تكيه بر قبر داده و بگو:
اى سرور من به نزد تو آمدم در حالى كه زائر تو هستم و پشته بارى از گناه را مى‏كشم، سفر خود به سوى تو را وسيله قرار دادم كه به پروردگارم نزديك شوم، و نيز به واسطه گريستن بر تو و با صداى بلند زارى نمودن و حسرت و تأسف خوردن و گريه كردن بر حال خويش به خدا تقرّب مى‏جويم، بر خود خوف و هراسى نداشته زيرا اميدوارم كه تو براى من حجاب و تكيه‏گاه و پناهگاه، و جايگاه امن و نگاه دارنده از آتش دوزخ بوده و در فرداى قيامت حافظ من از جهنّم باشى، و من از دوستان شما هستم آنان كه با دشمنانتان دشمن و با دوستانتان دوست هستند، بر اين طريق زنده بوده و بر آن خواهم مرد، و ان شاء اللّه بر آن مبعوث شده و پس از مردن زنده خواهم شد، همانا بدن و جسم خويش را به تعب انداخته و با اهل خود وداع نموده و سفرم به درازا كشيده، و در قرب و جوار شما آرزوى نجات دارم، و در آمدن به محضر شما اميدوارم كه در زمان رجعت باز گردم و در نظر كردن بر شما و به مكانتان طمع دارم كه در فرداى قيامت با پدران و سلف گذشته شما در بهشت باشم.
و سپس بگو:
اى ابا عبد اللّه، اى حسين فرزند رسول خدا، نزد تو آمدم در حالى كه شما را شفيع بين خود و خدا قرار دادم، بار خدايا من فرزند حبيبت را شفيع خود بسوى تو قرار دادم، و فرشتگان را نيز شفيع خويش نمودم، فرشتگانى كه بر آن حضرت ضجّه زده و ناله نموده و گريسته و فرياد مى‏كنند، و از زارى و گريستن سستى به آنها راه نيافته و از آن بدحال نشده و از ترس تو بيمناك و هراسان هستند، و از عذاب تو بر حذر مى‏باشند، گذشت ايّام آنها را تغيير نداده، و در حالى كه پيوسته جيق مى‏زنند از اطراف حير (حرم سيّد الشهداء عليه السّلام) دور نمى‏شوند، و سرور و آقاى ايشان عمل و حركت آنها را مى‏بيند، لا ينقطع چشمهايشان اشك ريخته و خشك نمى‏گردد حزن ايشان شدّت پيدا كرده و سوزش و گرمى آن افزون شده و هرگز آرام و خاموش نمى‏شود.
سپس دو دست خود را بلند كن و بگو:
خدايا از تو درخواست مى‏كنم درخواست شخص بى‏چيز و ذليل را، درخواست شخص عليل و خوارى را كه با درخواستش غير تو را قصد نمى‏كند، پس اگر رحمت تو شامل حالش نشود هلاك مى‏گردد، از تو درخواست مى‏كنم كه لطف خود را شامل حالم بنمائى، تو كسى هستى كه سائل را نااميد نمى‏كنى، مغفرت را شامل بندگان كرده و از گناهان مى‏گذرى، اى سرور من نيستم صبورترين و نرم‏ترين خلق تو بر تو، و نيستم نرم‏ترين كسى كه پسر حبيبت را به درگاهت واسطه آورده باشم، من آرزو و اميد دارم، طمع داشته و به زيارت آمده و وطن را ترك كرده‏ام، اميد به تو دارم كه در مقابل جبران مى‏كنى زيرا من را از منزلم بيرون آورده، پس اذن دادى كه به اين مكان بيايم و اين رحمتى است از تو، و تفضّلى است از جانب تو به من اى بخشنده مهربان.
وَ اجْتَهِدْ فِي الدُّعَاءِ مَا قَدَرْتَ عَلَيْهِ وَ أَكْثِرْ مِنْهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى ثُمَّ تَخْرُجُ مِنَ السَّقِيفَةِ وَ تَقِفُ بِحِذَاءِ قُبُورِ الشُّهَدَاءِ وَ تُومِئُ إِلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ وَ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ الْقُبُورِ مِنْ أَهْلِ دِيَارٍ مِنَ الْمُوءْمِنِينَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَوْلِيَاءَ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَنْصَارَ اللَّهِ وَ أَنْصَارَ رَسُولِهِ وَ أَنْصَارَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ وَ أَنْصَارَ ابْنِ رَسُولِهِ وَ أَنْصَارَ دِينِهِ أَشْهَدُ أَنَّكُمْ أَنْصَارُ اللَّهِ كَمَا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ- وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا فَمَا ضَعُفْتُمْ وَ مَا اسْتَكَنْتُمْ حَتَّى لَقِيتُمُ اللَّهَ عَلَى سَبِيلِ الْحَقِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكُمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِكُمْ وَ أَبْدَانِكُمْ وَ أَجْسَادِكُمْ- أَبْشِرُوا بِمَوْعِدِ اللَّهِ الَّذِي لَا خُلْفَ لَهُ وَ لَا تَبْدِيلَ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ وَعْدَهُ وَ اللَّهُ مُدْرِكٌ بِكُمْ ثَارَ مَا وَعَدَكُمْ أَنْتُمْ خَاصَّةُ اللَّهِ اخْتَصَّكُمُ اللَّهُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ أَنْتُمُ الشُّهَدَاءُ وَ أَنْتُمُ السُّعَدَاءُ سَعِدْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَ فُزْتُمْ بِالدَّرَجَاتِ مِنْ جَنَّاتٍ لَا يَظْعَنُ أَهْلُهَا وَ لَا يَهْرَمُونَ- وَ رَضُوا بِالْمُقَامِ فِي دَارِ السَّلَامِ مَعَ مَنْ نَصَرْتُمْ جَزَاكُمُ اللَّهُ خَيْراً مِنْ أَعْوَانٍ جَزَاءَ مَنْ صَبَرَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص أَنْجَزَ اللَّهُ مَا وَعَدَكُمْ مِنَ الْكَرَامَةِ فِي جِوَارِهِ وَ دَارِهِ مَعَ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ وَ قَائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ أَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِي حَمَلَنِي إِلَيْكُمْ حَتَّى أَرَانِي مَصَارِعَكُمْ أَنْ يُرِيَنِيكُمْ عَلَى الْحَوْضِ رِوَاءً مَرْوِيِّينَ وَ يُرِيَنِي أَعْدَاءَكُمْ فِي أَسْفَلِ دَرْكٍ مِنَ الْجَحِيمِ فَإِنَّهُمْ قَتَلُوكُمْ ظُلْماً وَ أَرَادُوا إِمَاتَةَ الْحَقِّ وَ سَلَبُوكُمْ لِابْنِ سُمَيَّةَ وَ ابْنِ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ فَأَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ يُرِيَنِيهِمْ ظِمَاءً مُظْمَئِينَ مُسَلْسَلِينَ مُغَلْغَلِينَ يُسَاقُونَ إِلَى الْجَحِيمِ- السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَنْصَارَ اللَّهِ وَ أَنْصَارَ ابْنِ رَسُولِهِ مِنِّي مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ دَائِماً إِذَا فَنِيتُ وَ بُلِيتُ لَهْفِي عَلَيْكُمْ أَيُّ مُصِيبَةٍ أَصَابَتْ كُلَّ مَوْلًى لِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لَقَدْ عَظُمَتْ وَ خُصَّتْ وَ جَلَّتْ وَ عَمَّتْ مُصِيبَتُكُمْ أَنَا بِكُمْ لَجَزِعٌ وَ أَنَا بِكُمْ لَمُوجَعٌ مَحْزُونٌ- وَ أَنَا بِكُمْ لَمُصَابٌ مَلْهُوفٌ هَنِيئاً لَكُمْ مَا أُعْطِيتُمْ وَ هَنِيئاً لَكُمْ مَا بِهِ حُيِّيتُمْ- فَلَقَدْ بَكَتْكُمُ الْمَلَائِكَةُ وَ حَفَّتْكُمْ وَ سَكَنَتْ مُعَسْكَرَكُمْ وَ حَلَّتْ مَصَارِعَكُمْ- وَ قَدَّسَتْ وَ صَفَّتْ بِأَجْنِحَتِهَا عَلَيْكُمْ لَيْسَ لَهَا عَنْكُمْ فِرَاقٌ إِلَى يَوْمِ التَّلَاقِ- وَ يَوْمِ الْمَحْشَرِ وَ يَوْمِ الْمَنْشَرِ طَافَتْ عَلَيْكُمْ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ بَلَغْتُمْ بِهَا شَرَفَ الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ أَتَيْتُكُمْ شَوْقاً وَ زُرْتُكُمْ خَوْفاً أَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ يُرِيَنِيكُمْ عَلَى الْحَوْضِ وَ فِي الْجِنَانِ مَعَ الْأَنْبِيَاءِ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً 
و در خواندن دعاء بقدرى كه قدرت دارى سعى كن و زياد بخوان سپس از آن محوطه سر پوشيده بيرون بيا و در مقابل قبور شهداء بايست و در حالى كه به تمامشان اشاره مى‏كنى بگو:
درود بر شما و رحمت خدا و بركاتش بر شما، درود بر شما اى اهل گورها كه از ديار اهل ايمان مى‏باشيد، درود بر شما بواسطه صبر و بردبارى كه نموديد پس خوشا به پايان زندگى دنياى شما، درود بر شما اى دوستان خدا، درود بر شما اى ياران خدا و ياران رسول خدا و ياران امير الموءمنين، و ياران فرزند رسول خدا و ياران دين خدا، شهادت مى‏دهم كه شما ياران خدا هستيد همان طورى كه خداوند عزّ و جلّ فرمود:
وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا، پس شما ضعيف و ناتوان نشديد، تا خدا را بطريق حق كه داشتيد ملاقات نموديد، رحمت فرستد خدا بر شما و بر روان و بر بدن و جسدهاى شما، بشارت باد شما را به وعده‏اى كه خدا داده و تخلف و تبديل در آن نمى‏باشد، چه آنكه حقتعالى خلف وعده نخواهد نمود، و خدا به سبب شما تقاص خونى را كه وعده داده خواهد نمود، شما برگزيده‏هاى خدا هستيد، كه اختصاصتان داد به حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، شما شهيدان و سعادتمندانى هستيد كه نزد خدا به سعادت نائل شديد و رسيديد به درجات عالى بهشت «كه اهل آن هرگز از آن كوچ نكرده و پير و فرسوده نمى‏شوند، و خشنودند به اقامه نمودن در دار السّلام» در حالى كه با كسى هستيد كه نصرتش نموديد، خدا به شما ياران و اعوان پاداش خير دهد پاداش كسانى را كه با رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم صبر نمودند، خداوند وفا كرد به آنچه وعده به شما نمود و كرامت در جوارش و سكونت در خانه‏اش با انبياء و مرسلين و امير الموءمنين عليه السّلام را كه رهبر گروه و امتى است كه دست و پا و رويشان سفيد و درخشان مى‏باشد نصيب نمود، درخواست مى‏كنم از خدائى كه من را بسوى شما واداشت و رهسپار نمود و مصارع و مقتل شما را به من نشان داد اينكه نشان دهد به من شما را بر حوض كوثر در حالى كه سيراب مى‏باشيد، و نشان دهد دشمنان شما را در پائين‏ترين دركات جهنّم، زيرا ايشان شما را ظالمانه كشتند و قصدشان از اين فعل شنيع از بين بردن حق بود، و جامه‏هاى شما را از تن درآورده و براى فرزند سميه و پسر خورنده جگرها بردند، پس از خدا درخواست مى‏كنم اينكه ايشان را بمن نشان بدهد در حالى كه سخت تشنه بوده و به زنجير و غل كشيده شده باشند، و بطرف جهنّم آنها را بكشانند، درود بر شما دائما هنگامى كه فانى و پوسيده شده باشم، حسرت و افسوس مى‏خورم بر شما، چه مصيبتى بر هر يك از نزديكان و خويشان محمّد و آل محمّد وارد شد! هر آينه بزرگ و اختصاص و گسترده مى‏باشد مصيبت شما، من براى شما جزع و ناله مى‏كنم، و بخاطر شما دردمند و محزونم، و بواسطه مصيبت‏هاى وارده بر شما مصيبت زده و در حيرتم، گوارا باد شما را آنچه داده شده‏ايد، و گوارا باد بر شما آنچه به آن تحيّت گفته شده‏ايد، همانا فرشتگان بر شما گريسته و اطراف شما را گرفته و در لشكرگاه شما سكونت اختيار كرده، و در قتلگاه شما فرود آمده، و تقديستان نموده و بالهايشان را بر شما گسترده‏اند، ايشان تا روز قيامت از شما جدا نخواهند شد، و در روز حشر و نشر بر گرد شما طواف كرده و دور مى‏زنند و اين رحمتى است از جانب حق تعالى، و شما به واسطه اين رحمت به شرف دنيا و آخرت رسيده‏ايد، نزد شما آمدم با شوق و زيارت‏تان كردم با خوف و هراس، از خدا مى‏خواهم كه شما را در حوض كوثر به من نشان دهد و در بهشت با انبياء و مرسلين و شهداء، و صالحين باشيد، و نيك رفيقانى هستند ايشان.
ثُمَّ دُرْ فِي الْحَائِرِ وَ أَنْتَ تَقُولُ يَا مَنْ إِلَيْهِ وَفَدْتُ وَ إِلَيْهِ خَرَجْتُ وَ بِهِ اسْتَجَرْتُ وَ إِلَيْهِ قَصَدْتُ وَ إِلَيْهِ بِابْنِ نَبِيِّهِ تَقَرَّبْتُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِالْجَنَّةِ وَ فُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ اللَّهُمَّ ارْحَمْ غُرْبَتِي وَ بُعْدَ دَارِي وَ ارْحَمْ مَسِيرِي إِلَيْكَ وَ إِلَى ابْنِ حَبِيبِكَ وَ اقْلِبْنِي مُفْلِحاً مُنْجِحاً قَدْ قَبِلْتَ مَعْذِرَتِي وَ خُضُوعِي وَ خُشُوعِي عِنْدَ إِمَامِي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ وَ ارْحَمْ صَرْخَتِي وَ بُكَائِي وَ هَمِّي وَ جَزَعِي وَ خُشُوعِي وَ حُزْنِي وَ مَا قَدْ بَاشَرَ قَلْبِي مِنَ الْجَزَعِ عَلَيْهِ فَبِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ وَ بِلُطْفِكَ لِي خَرَجْتُ إِلَيْهِ وَ بِتَقْوِيَتِكَ إِيَّايَ وَ صَرْفِكَ الْمَحْذُورَ عَنِّي وَ كَلَائَتِكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ لِي وَ بِحِفْظِكَ وَ كَرَامَتِكَ إِيَّايَ وَ كُلَّ بَحْرٍ قَطَعْتُهُ وَ كُلَّ وَادٍ وَ فَلَاةٍ سَلَكْتُهَا- وَ كُلَّ مَنْزِلٍ نَزَلْتُهُ فَأَنْتَ حَمَلْتَنِي فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ أَنْتَ الَّذِي بَلَّغْتَنِي وَ وَفَّقْتَنِي وَ كَفَيْتَنِي وَ بِفَضْلٍ مِنْكَ وَ وِقَايَةٍ بَلَغْتُ وَ كَانَتِ الْمِنَّةُ لَكَ عَلَيَّ فِي ذَلِكَ كُلِّهِ وَ أَثَرِي مَكْتُوبٌ عِنْدَكَ وَ اسْمِي وَ شَخْصِي- فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَبْلَيْتَنِي وَ اصْطَنَعْتَ عِنْدِي اللَّهُمَّ فَارْحَمْ قُرْبِي مِنْكَ وَ مَقَامِي بَيْنَ يَدَيْكَ وَ تَمَلُّقِي وَ اقْبَلْ مِنِّي تَوَسُّلِي إِلَيْكَ بِابْنِ حَبِيبِكَ وَ صِفْوَتِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ تَوَجُّهِي إِلَيْكَ وَ أَقِلْنِي عَثْرَتِي وَ اقْبَلْ عَظِيمَ مَا سَلَفَ مِنِّي وَ لَا يَمْنَعْكَ مَا تَعْلَمُ مِنِّي مِنَ الْعُيُوبِ وَ الذُّنُوبِ وَ الْإِسْرَافِ عَلَى نَفْسِي وَ إِنْ كُنْتَ لِي مَاقِتاً فَارْضَ عَنِّي وَ إِنْ كُنْتَ عَلَيَّ سَاخِطاً فَتُبْ عَلَيَّ- إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ ارْحَمْهُما كَما رَبَّيانِي صَغِيراً وَ اجْزِهِمَا عَنِّي خَيْراً اللَّهُمَّ اجْزِهِمَا بِالْإِحْسَانِ إِحْسَاناً وَ بِالسَّيِّئَاتِ غُفْرَاناً اللَّهُمَّ أَدْخِلْهُمَا الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ وَ حَرِّمْ وُجُوهَهُمَا عَنْ عَذَابِكَ وَ بَرِّدْ عَلَيْهِمَا مَضَاجِعَهُمَا وَ افْسَحْ لَهُمَا فِي قَبْرَيْهِمَا- وَ عَرِّفْنِيهِمَا فِي مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ جِوَارِ حَبِيبِكَ مُحَمَّدٍ ص
سپس به دور حائر بگرد در حالى كه مى‏گوئى:
اى كسى كه به سويش سفر كرده‏ام و به جانبش از شهر خود خارج گشته‏ام و به او پناه آورده‏ام و به طرفش عزم نموده‏ام، و به سويش به واسطه پسر پيامبرش تقرّب جسته‏ام، درود بفرست بر محمّد و آل محمّد با داخل نمودن من به بهشت منّت بر من بگذار و از آتش جهنّم رهايم نما، بار خدايا به غربت و دور بودن منزلم ترحّم فرما، و به واسطه سير و سفر كردنم به سوى تو و پسر حبيبت من را مورد مهربانى و ترحّم خويش قرار بده، من را رستگار و سعادتمند بگردان، عذر من را پذيرفتى و تواضع و فروتنى من نزد امام و سرور و آقايم را مورد قبول قرار بده، به فرياد و گريه و حزن و افغان و تضرّع و اندوهم رحم كن، و نيز به جزع و بى‏تابى قلبم ترحّم فرما، من به واسطه نعمتى كه نصيبم نموده و لطفى كه در حقّم روا داشتى به سوى تو از منزلم خارج شده‏ام، و نيز سفرم به سوى تو مرهون تقويتى است كه تو من را نموده و به من قدرت داده‏اى، و موانع و مشكلات را از من دور كرده‏اى و در شب و روز حفظم كرده‏اى و مورد كرامتت قرارم داده‏اى، و هر ديارى را كه طى كرده و هر بيابان و خشكى را كه پيمودم و هر منزلى را كه فرود آمده‏ام به واسطه عنايت و لطف تو بوده، تو من را در خشكى و بيابان و آب و دريا رهبرى كردى، و تو من را به مقصد رسانده و توفيق داده و اسباب را در اختيارم نهادى و كفايتم كردى و به واسطه فضل تو و حفاظت از من به مقصد خود رسيدم و در تمام اين عنايات و الطاف منّت تو بر من ثابت است و فعل و اسم و شخص من نزد تو مكتوب و مضبوط مى‏باشد، پس حمد و سپاس تو را است بر نعمتهائى كه به من داده و بدين ترتيب من را آزمودى و مورد احسان و كرامت قرار دادى، بار خدايا به دورى من از تو و مرتبه‏ام نزدت و چرب زبانيم رحم فرما، متوسّل‏شدنم را به خود به واسطه فرزند حبيب و اختيار شده و برگزيده‏ات از خلق بپذير، خداوندا روى نمودن و توجّهم به خودت را قبول نما، خدايا لغزش‏هايم را عفو نما، گناهان بزرگ را كه در گذشته از من سرزده ببخش، و عيوب و گناهان و ستم‏هائى كه به خود كرده‏ام و تو از آنها آگاهى مانع آمرزش تو نشوند، و اگر از قبايح من در غضب هستى از من راضى شو، و اگر بر من خشمگين هستى توبه‏ام را قبول كن و از من درگذر، همانا تو بر هر چيز قادر هستى، خداوندا من و پدر و مادرم را بيامرز، و به ايشان ترحّم فرما همان طورى كه ايشان در طفوليت و كودكى به من ترحم كرده و تربيتم نمودند و از طرف من به ايشان پاداش نيك عطاء فرما، خداوندا بواسطه احسانشان به من، تو نيز به ايشان پاداش بده و به آنها احسان نما در مقابل بدى‏هايشان آنها را بيامرز، خداوندا به واسطه رحمت واسعه‏ات ايشان را به بهشت داخل كن و صورتشان را از مقابل شدن با عذابت بر حذر دار و خنك و خوش نما خوابگاهشان را و در قبرشان وسعت بده و به من نشان بده كه ايشان را در رحمتت مستقر فرموده‏اى و در جوار حبيبت حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قرار داده‏اى.