بسيارى از آثار مجلسى، چه فارسى و چه عربى، از زمان تأليف تا به امروز يكى از پرمراجعهترين نوشتههاى مذهبى براى عموم مردم و نيز دينشناسان و دينپژوهان بودهاند. اين امر ناشى از اين است كه مجلسى به نيازهاى عقيدتى زمان و زمانه خويش در ميان خاص و عام بسى آگاه بوده و در جهت پاسخگويى به اين نيازها قلم زده است. به همين خاطر اگر نيازى فرازمانى يا متعلق به برخى مقاطع زمانهاى بعد نيز بوده است، اين آثار پياپى نسخهبردارى و منتشر شدهاند و تا زمانى كه اثرى بهتر نتوانسته است پاسخ نيازى خاص را بدهد، كتاب يا رسالهاى از مجلسى ـ حتى با وجود قدمت نثر و شيوه نگارش در آثار فارسى وى ـ همچنان مورد مراجعه بوده است. براى نمونه، تنها با تأليف مفاتيحالجنان مرحوم آقا شيخ عباس قمى بود كه زادالمعاد مجلسى پا از ميدان بيرون نهاد، و با انتشار آثار خوبى در تاريخ انبيا و تاريخ پيامبر اسلام است كه حياتالقلوب مجلسى مىرود كه خود را كنار بكشد. گستردگى و تنوع موضوعى آثار تأليفى مجلسى علتى ديگر براى اين گسترش است. نگاهى به فهرست موضوعى نوشتههاى مجلسى نشان مىدهد كه در كمتر زمينهاى است كه او مكتوبى، كتابى يا رسالهاى كوتاه يا بلند از خويش به جا نگذاشته باشد. به همين خاطر است كه يكى از عالمان گردشگر و سفرنامهنويس قرن سيزدهم هجرى درباره مجلسى مىنويسد: به تحقيق هيچ شهرى از بلاد اسلام و كفر، خالى از نوشتههاى ايشان نيست.(1) كه البته اين ادعا مربوط به سرزمينهاى شرقى (ايران آن زمان تا هند) مىشود.
