يكى از شاگردان امام صادق (ع ) از آن حضرت پرسيد: (آيا غير از امام على (ع ) و خاندان آن حضرت ، كسى ، خلافت ابوبكر را انكار كرد و به آن اعتراض نمود؟).
امام صادق (ع ) در پاسخ فرمود: (دوازده نفر صريحا و رسما به خلافت ابوبكر اعتراض كردند، اين افراد شش نفر از مهاجران بودند، كه عبارتند از: ابوذر، مقداد، بريده ، اسلمى ، خالد بن سعيد و عمار ياسر، و شش نفر از انصار بودند، كه عبارتند از: ابوالهيثم تيهان ، عثمان بن حنيف ، سهل بين حنيف ، خزيمه بن ثابت ، ابى بن كعب و ابوايوب انصارى .
اين دوازده نفر به حضور امام على (ع ) آمدند، و پيوند خود را با آن حضرت آشكار ساختند، و به حقانيت و شايستگى آن حضرت ، براى رهبرى اقرار نمودند، سپس در مورد رهبرى به مشورت پرداختند، آنها تصميم گرفته بودند كه به مسجد آيند و ابوبكر را از بالاى منبر پيامبر (ص ) به پايين بياورند از امام على (ع ) اجازه خواستند، تا اين كار را انجام دهند، و افزودند: (اى على (ع )، ما از پيامبر (ص ) شنيديم كه فرمود: (على مع الحق و الحق مع على يميل كيف ما مال ) (على با حق است و حق با على است ، هر جا متمايل گردد، على (ع ) نيز به همان جا متمايل مى شود) بر اين اساس اجازه شورش بر مخالفان را به ما بده ، كه كاسه صبرمان لبريز شده و ديگر توان تحمل نداريم .
امام على (ع ) آنها را از اين كار نهى كرد و فرمود: اين كار موجب كشت و كشتار مى گردد و پيامبر (ص ) مرا به صبر و تحمل ، وصيت نموده است ، ولى من به شما پيشنهاد مى كنم كه به مسجد برويد و در حضور مردم ، احتجاج كنيد و مطالب حق را بيان نماييد كه روش بهتر همين است .(158)
158- اقتباس از مجالس المؤ منين ، ج 1، ص 203؛ تنقيح المقال ، ج 1، ص 199.
