دعا معراج مومنین و راه زندگی - 10
آيه 62 از سوره نمل، از جنبه ديگر دعا، پرده بر مىگيرد:
أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ أَءِلهٌ مَعَاللَّهِ قَلِيلاً مَا تَذَكَّرُونَ
"آن كيست كه مضطرّ را اجابت مىكند چون او را بخواند و بدى را بر طرفمىسازد و شما را جانشينان در زمين قرار مىدهد، آيا معبودى جز اللَّه هست؟ شما اندكىمتذكّر مىشويد."
آنگاه كه تو درمانده شدهاى، كدامين در را بايد بكوبى؟ گره گشاى توكيست؟ و چه كسى دعايت را مستجاب مىكند؟ "آن كيست كه مضطرّ را اجابتمىكند چون او را بخواند؟" كيست آنكه دعاى مضطرّ را استجابت مىكند؟
آيه اين چنين فطرت انسان را مورد خطاب قرار مىدهد و وجدان او را بيدارمىكند و در برابر او پرده از جوهره حقيقت و واقعيّتى كه هيچ شكّى در آن نيست،بر مىگيرد و باعث مىشود كه او به خود بازگردد و تجربههاى گذشته را بياد آورد،وبياد آورد آن كسى را كه در روزهاى گرفتارى و درماندگى، دعايش را مستجابمىكرد و گرفتاريها و رنجها و زيانهايش را بر طرف مىساخت.
امّا انسان در بسيارى از اوقات كارهايى دور از وجدان و فطرت مىكند و خدارا از ياد مىبرد و استجابتهاى او را به فراموشى مىسپارد، خدا دعايش را اجابتمىكند و بدى را از او دفع مىسازد و او در لحظههاى درماندگى به خدا پناه مىبردولى بعد از آن در كارهايش شرك مىورزد و جز گاهى از اوقات، اين لحظهها را بهفراموشى مىسپارد.
منبع : دعا معراج مومنین و راه زندگی
نویسنده : آیت الله محمّدتقى المدرسى
