به مناسبت بیست و دوم ربیع الثانی وفات حضرت مبرقع
ابو احمد موسی مبرقع ( 214 ه.ق ( حدود207 خورشیدی ) مدینه _ 296 ه.ق برابر287 خورشیدی قم ) فرزند امام نهم شیعیان جواد الائمه علیه السلام و برادر تنی امام هادی علیه السلام بود. وی به صورتش روبنده ( برقع ) می انداخته برای همین مبرقع لقب نام گرفته است. برخی گفته اند رخسارش بسیار زیبا بوده وبه خاطر اینکه درکوچه به او ننگرند روبنده می انداخته است.
گروهی نیزگفته اند که روبنده می انداخته تادر قم شناخته نشود. وی پس از امام هادی (ع) متولی موقوفات امام جواد (ع) بود. وی جد سادات برقعی، رضایی، ابن الرضایی، نقوی، تقوی و رضوی است.
نسب بسیاری ازسادات هند و پاکستان به ایشان می رسد. درسال 244 هجری متوکل عباسی خلیفه وقت به علت وحشت ازموقعیت اشان او را از مدینه به سامرا فرستاد تا مثل برادرش تحت نظر باشد. ایشان تامرگ متوکل سال 247 هجری تحت نظارت بود. از سال 247 تا ورودش به قم درسال 256 هجری درکوفه میزیسته است. او اول نفر از سادات رضوی است که ازکوفه به قم وارد شد.
در ینکه آیا حضرت موسی مبرقع به مرگ طبیعی ازدنیا رفته یابه شهادت رسیده اختلاف نظر است. بعضی از تواریخ اشاره ای به شهادت وی نکرده اند بلکه تاریخ وفات ایشان را به طور دقیق ثبت کرده اند. بعضی شب چهارشنبه روز آخرماه اردیبهشت مصادف با 2828 ربیع الآخر سال 266 راذکر نموده اند. اما در بعضی تواریخ ذکر شده که ایشان درقم مزارعی ایجاد کرد و درکنارخواهرانش می زیست تا اینکه به دست عامل عباسیان درمنزل خودکشته شد.
لکن
از آنجاکه هر دو تاریخ معتبر است و هیچ مویدی برهیچکدام یافت نشده این قضیه همچنان مجهول باقی مانده است. درهرحال ایشان هنگام وفات 82سال از عمرشان می گذشت. پس از فوت ایشان امیرقم عباس بن عمرو غنوی بروی نماز خواند و ایشان درخانه ی محمدبن الحسن اب الخالد الاشعری دفن گردید.
آرامگاه ایشان در محله ی چهل اختران درکنار احمد بن محمد بن احمد بن موسی نتیجه ی ایشان و عبادتگاه عاشقان است.
