سوگوارى و گريه هدفدار برحضرت سیدالشهداء، امام حسين(عليه السلام)ره آورد ارزشمندى دارد كه فرد سوگوار مى تواند، بدانها نائلآيد.
۱ـسوگواری برحضرتاباعبدالله الحسين(عليه السلام)همواره مورد مهر و محبّت خداست، تا آنجايى كه خدا بر او درود مىفرستد. وپيامبر اکرم، حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله وسلم)فرمودند:
.. الا وصلّى اللّه على الباكين على الحسين(ع) بدانيد كه خداوند بر آنانكه براىحضرت امام حسين(عليه السلام)سوگوارى نمايند، درود مى فرستد و به آنان مهر مى ورزد.
۲ـدر برخى روايات، پاداش سوگوارى برحضرت سیدالشهداء(عليه السلام)به پاداش سخت ترين كارها، همچون قربانىساختن فرزند در راه خدا مى رسد و با آن برابرى مى كند. از حضرت علی بن موسی الرضا(عليه السلام)است كه فرمودند: هنگامى كه ابراهيم خليل، قوچ اهدايى را به جاى اسماعيلقربانى كرد، در يك لحظه آرزو كرد كه: اى كاش میتوانست فرزندش را به دستور حق، قربانى كند تا بهوالاترين درجات بندگى و فرمانبردارى خدا نائل آيد. خداوند در پرتو وحى، حماسهعاشوراءوكربلاءرا بر او ترسيم كرد كه ابراهيم با نثار طوفانى از محبّت و مهرقلبى، برحضرتاباعبدالله الحسين(عليه السلام)و مظلوميّت او سخت سوگوار شد و گريه كرد. به او وحى شد كه: شماپاداش قربانى كردن فرزندت اسماعيل به دست خويش را، با نثار مهر و محبّت قلبى برحسين بن علی(علیه السلام)وگريهبرشهادت و مصائب او، باز خريدى و بالاترين پاداش شكيبايى بر مصائب، بر تو مقرّر شد و به رفيع ترين درجاتنائل آمدى*(1)
امّا اينكه گفته شد: گاهى پاداشگريهبرحضرت سیدالشهداء(عليه السلام)به پاداش سخت ترين كارها مى رسد و نههميشه،اين بدان جهت است كه هر كس نمى تواند به اين موقعيّت و مقام والا و پرشكوهپر كشد. اين اوج گيرى تنها در خور كسى است كه همانند ابراهيم خلیل(علیه السلام)قلبش لبريز از عشق بهحضرت امام حسين(عليه السلام)باشد و دليل اين قيد در همين روايت آمده است كه: پس از آرزوى مورد اشاره ابراهيم خلیل(علیه السلام) ؛ به او وحى رسيد كه: محبوبترين بندگانم در نظرت كيست؟ پاسخ داد: بنده محبوب و برگزيده ات محمّد مصطفی(صلى الله عليه وآله وسلم) پيام آمد كه: او در نظرت محبوبتر است يا خودت؟ پاسخ داد: او ... . پيام آمد كه: فرزند او يا فرزند خودت؟ پاسخ داد: فرزند گرامى او ... . پيام آمد كه: سر بريده شدن فرزند او به دست دشمنان حق و عدالت برايت دردناك تر است يا سر بريدنفرزندت به دست خودت به فرمان خدا؟ پاسخ داد: سر بريده شده فرزند گرامى اوحسين(علیه السلام)، برايم فاجعه بارتر و دردناك تراست.
اينجا بود كه حماسهعاشوراءدر پرتو وحى، بر ابراهيم خلیل(علیه السلام)ترسيم شد وآنحضرت به شدّت گريست. آنگاه بود كه بدو وحى رسيد كه:
اينك با اين محبّت به حسين بن علی(علیه السلام)پاداش مورد آرزويت را باز خريدى و دريافت داشتى*(2)
اينك همه كسانیكه اين حقيقت را احساس مى كنند كهحضرتاباعبدالله الحسين(عليه السلام)از فرزندانشان در نظرشانمحبوبتر و گراميتر است و شهادت مظلومانه و جدا شدن سر مقدّسآن حضرتبه دست دشمنان حق و عدالت، ازقربانى ساختن عزيزترين فرزندشان در راه خدا به دست خويش دردناكتر است، بر چنين كسانى بشارت بادكهگريهو سوگواريشانبرحضرت سیدالشهداء(عليه السلام)پاداش سخت ترين كارهاى شايسته را دارد، پاداشى معادل پاداشقربانى ساختن اسماعيلتان در راه دوست.
۳ـپاداشگریه بر شهید کربلاءقابل سنجش نيست، چرا كه براى تحقّق هر كارى، انجام يافتن كمترين مرحله آن ضرورى است، امّا در سوگوارى برحضرت امام حسين(عليه السلام)اين اندازه هم لازم نيست، چرا كه سوگوارى بر آن حضرت هر چهاندك باشد ثواب و پاداش غيرقابل سنجش و اندازه گيرى دارد.
۴ـو شگفت اينكه اگر فردى با وجود عشق بهحضرتاباعبدالله الحسين(عليه السلام)در سوگواريش گريه هم نكند، امّا خالصانهو هدفدار خويشتن را به صورت عزادارانحضرت سیدالشهداء(عليه السلام)درآورد، در اين صورت نيز پاداش خويش رادريافت خواهد داشت*(3)